تالارهای گفتگو
-
تالار اصلی
-
- 2
- ارسال
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- 3
- ارسال
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
-
کتاب
-
- 1
- ارسال
-
- 19
- ارسال
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
-
کتاب صوتی
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
-
گرافیک
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
-
درسی و دانشجویی
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
-
آموزش
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
-
فرهنگ و هنر
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
-
سینما و تئاتر
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
-
عمومی
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
-
جزیره گمشده
-
- تا کنون مطلبی ارسال نشده است
-
-
کاربران آنلاین در این صفحه 0 کاربر
هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.
-
کتاب های به روز شده
-
-
قسمت جدید کتاب ها
-
توسط roman · ارسال شده در
#عشق_اما_نهایتی_مجهول فصل دوم: " رقص کُنان " #قسمت_پنجم وسطِ حیاطِ بین گلدان هایی که مادرش دور حوض ردیف کرده بود ایستاد، بوی خوبی می دادند، هوا هوای خوبی بود! اواسط آبان بود، نه گرم بود، نه سرد؛ معتدل مثلِ حال و هوای خانه! شلنگ را به شیر وصل و بعد آب را باز کرد. اولش با فشار کم که به گلدان آب بدهد و بعد نوبت شستن حیاط بود! فشار آب را بیشتر کرد، تا هر جا که دستش می رسید آب گرفت و عمو امروز خانه نبود که سرش غر بزند: " اون آب و ببند بچه، مرغابیم قد تو تو آب نیست" حیف که لباس هایش را عوض کرده بود وگرنه گاهی پیش می آمد که شلنگ را رو به بالا بگیرد و باران مصنوعی بسازد. دیوانه بازی در بیاورد و به عواقبش فکر نکند. پله ها، موزاییک ها، برگ هایِ خشک درخت سیب کفِ حوض همه شسته شده بودند و کم کم داشت حوصله اش سر می رفت که زنگ در به صدا در آمد. همان نیشخند شیطنت وار کنج لبش نشست و با شلنگ آب به سمت در رفت تا به بهرنگ رحم نکند. با یک دست در را باز کرد و با دست دیگر آب را به سمتش گرفته بود که بهرنگ فرصت فرار و فکر کردن نداشته باشد. صدای مادرش از داخل خانه آمد: - دلنواز باز کن اون در و چیکار می کنی؟! در را به ضرب باز کرد، با خنده به فردی که پشت در ایستاده بود نگاه کرد و بهرنگ نبود! دیر شده بود، لبخند رویِ لبش ماسید و پاشا که مثلِ موش آب کشیده سر تا پایش خیس بود با اخم نگاهش می کرد. شلنگ هنوز توی دستش بود و آب داشت رویِ کفش های پاشا می ریخت. تشر زد: - بندازش زمین. گیج و منگ ناشی از گاف بدی که داده بود گفت: - ها؟! پاشا این بار با اخم غلیظ تری تشر زد: - بندازش زمین دارم می گم. شلنگ از دستش رویِ زمین افتاد و پاشا خطاب به کسی که کنارش ایستاده بود اما از قاب در مشخص نبود گفت: - عمه بفرما داخل... با شنیدن اسم عمه شتاب زده و هیجان زده گفت: - عمه؟! بعد هم امان نداد که وارد حیاط شود و تویِ کوچه خودش را تویِ آغوش عمه انداخت و شروع کرد به جیغ و داد کردن. پاشا در حالی که وارد حیاط می شد و به سمت شیر آب می رفت، همراه با همان اخم غلیظ نیشخند رویِ لب داشت و زیر لب گفت: - دختره‌ی خل و چل... شلنگ را جمع کرد و به شاخه‌ی درخت آویزان کرد، نگاهش را به پنجره‌ی واحد خودشان دوخت و از همان جا داد زد: - پناه پاشو بیا پایین عمه رو آوردم. -
توسط roman · ارسال شده در
#عشق_اما_نهایتی_مجهول فصل دوم: " رقص کُنان" #قسمت_چهارم بهرنگ رفت و مدینه‌ی همیشه دلواپس رو کرد سمتِ دلنواز. دخترش داشت به غذای روی گاز ناخنک می زد و چه قدر چهره اش به روز های جوانی او شباهت داشت. - یه زنگ بزن ببین ساوان کجا مونده. شب عموت بیاد ببینه باز دیر اومده قیامت به پا می کنه. دلنواز سر تکان داد و داشت قاشقی از قرمه سبزی به دهان می برد که مدینه داد زد: - با تو بودما. ترسید، قاشق را فوت نکرده به دهانش برد و سوخت. جیغ کشید: - آی مامان سوختم هی ساوان کجا موند ساوان کجا موند... زنگ می زنم دیگه... یه دقیقه وایسی چی می‌شه مگه؟! اخمش، عصبانیتش، صورت گرد و چشم های درشت دخترش، قاب قشنگی بود. خندید، آرام... انگار که غنچه‌ی لبخند به سرعت برق و باد لب هایش را بوسیده و رفته باشد. دلنواز به دنبال تلفن همراهش از آشپزخانه بیرون رفت و مدینه غر زد: - آساره چرا نمیاد پس؟! انگار که آب ریخته باشند رویِ آتش خواهر شوهر بودنِ دلنواز بعد برداشتن گوشی، پا تند کرد سمتِ آشپزخانه و به اپن تکیه داد: - آساره خانوم مهمون ماست آخه، خدا نکنه یه ذره زودتر بیاد دستش بخوره به سیاه و سفید خونه‌ی ما. مدینه می خواست پیاز داغش را زیاد کند، لب برچید و گفت: - دیدی؟! دلنواز با حرص گفت: - آره مامان خانوم، من دیدم، یکمم شما بیین چپ نری راست بیای عروستو بکوبی وسط فرق سر من. مدینه خندید، دلنواز از ته دلش عصبانی می شد. همه‌ی اهالی خانواده اش، به هر شکلی که می توانستد مادرش را اذیت می کردند. ساوان با دیر آمدن هایش، بهرنگ با سر به هوا بودنش، آساره با توقع های بیش از اندازه و زن عمو با زخم زبان زدنش و واکنش مادرِ آرامش فقط سکوت بود و مهربانی. گوشی ساوان زنگ خورد و چه عجب که بعد از سه چهار تا بوق جواب داد. - جانم؟! آدم شده بود، جانم می گفت و ادب را رعایت می کرد. اینطور وقت ها بهرنگ می گفت " باز این کره خر رفته دختربازی". دلنواز که از دست زمین و زمان شاکی بود تشر زد: - ساوان میدونی که امشب مهمون داریم، عموت اینا می خوان بیان. دیر بیای، بد موقع بیای صدای عمو رو سر مامان در بیاری خودم می گیرم تا می خوری می زنمت، خب؟! ساوان با بی‌خیالی ذاتی اش گفت: - چشم خوشگلم. چشم هایش از فرط تعجب تا آخرین درجه باز شدند و ساوان انگار که بخواهد آن سمت تلفن کسی را دست به سر کند یا برایش فیلم بازی کند ادامه داد: - آره، حتما مهمونی شب ردیفه. تلفن را قطع کرد و زیر لب گفت: - معلوم نیست پیش کدوم خرابیه اینطوری... سر بلند کرد و با دیدنِ اخم مادر حرف توی دهانش ماسید. آب دهانش را قورت داد و گفت: - گفتی برم تو حیاط چیکار کنم؟! مادرش که از آن وقت تا به حال مشغول پاک کردن حبوبات بود، لوبیایِ تویِ دستش را پرت کرد سمت دلنواز و گفت: - ری گورِتَ گم کِنی* *: لری/ بری گورتو گم کنی -
توسط roman · ارسال شده در
#عشق_اما_نهایتی_مجهول فصل دوم: " رقص کنان" #قسمت_سوم - دل؟ از مخفف شدنِ اسمش اصلا خوشش نمی‌آمد؛ جوابش را نداد و بی توجه به او مشغولِ تکمیل کردنِ آرایشش شد. بهرنگ از اتاق بیرون رفت و از همان جا شروع کرد به کولی بازی درآوردن: - آفرین مامان! آفرین میس مدینه! یه عمر دختر لای پر قو بزرگ کردی واسه همچین روزایی که مثلِ سگ ازش کار بکشی! بعد نشسته جلو آینه واسه من سرخاب سفید آب می ماله عفریته ایکبیری... دلنواز آرام خندید و مرحله آخر را با کشیدنِ رژ صورتی ملایم روی لب هایش با اتمام رساند. مدینه که موقع کار خیلی حال و حوصله‌ی شوخی نداشت اخم کرد و گفت: - جای خاله زنک بازی برو ببین سفارشام رسیده یا نه. بهرنگ با صدای بلند حرف می زد و می خواست جو بیشتری به ماجرا بدهد. در حالی که دست هایش را تویِ هوا تکان می‌داد و پاچه خواری می کرد، خودش هم خندید: - باشه مادر! باشه الهی دورت بگردم! تو که جز من کسی رو نداری! حیف اون درد زایمانی که واسه این دوتا جفنگ کشیدی! دلنواز وسایلش را جمع کرد و از اتاق بیرون زد. در حالی که به آشپزخانه می رفت تا دست هایش را بشوید خطاب به بهرنگ گفت: - کاش دهنتو ببندی! بهرنگِ هوچی هم طبق معمول دور برداشت و با دست به دلنواز اشاره کرد: - اینم وضع ادبشه خیر ندیده... مامان بهش رحم نکنیا، هر چی سبزی داری بده پاک کنه این تنبل مفت خور. مدینه نه گذاشت و نه برداشت در حالی که کنج لبش نیشخند کاشته بود گفت: - سبزیا رو گذاشتم زن تو بیاد پاک کنه. دلنواز خندید، بهرنگ با لحن مثلا گرفته ای گفت: - شیری دِ مین دو رُوا ذلیله...* این را با افسوس گفت، مدینه با تعجب نگاهش کرد و تشر زد: - روباه و با کی بودی تو؟ بهرنگ انگار که تازه فهمیده باشد چه غلطی کرده، نیشخند زد و گفت: - پاشا داره صدام می کنه؛ جونم داداش؟! اومدم... اومدم.... *: ضرب المثل لری/ شیر میون دوتا روباه ذلیله. -
توسط roman · ارسال شده در
#عشق_اما_نهایتی_مجهول فصل دوم: " رقص کنان" #قسمت_دوم * * * به عقب کشیده شدن روسری اش مصادف شد با کشیده شدن یک دسته از موهایش. جیغ کشید: - نکن بیشعور، مگه مرض داری؟! بهرنگ در حالی که گارد لاتی گرفته، کت و بالش را باز کرده بود و تویِ اتاق راه می رفت، نیشخند زد و گفت: - لابد دارم دیگه. موهایش را از نو بست و بی اهمیت به او مشغول کشیدنِ خط چشم جلویِ آینه‌ی قدی اتاق شد. بهرنگ مرموز نگاهش می کرد و دلنواز از داخل آینه به او که حالا بالای سرش ایستاده بود گفت: - چیه؟ چته؟ بهرنگ شانه بالا انداخت و با لحنی که تاسف از آن می بارید گفت: - انقدم چیز میز میمالی تو صورتت هیچکس نمی گیرتت که... دلنواز اخم کرد و زیر لب گفت: - همون تو زن گرفتی چشم دنیا رو باهاش کور کردی بسمونه. بهرنگ گره‌ی کوری بین ابروهایش نشاند و دمق گفت: - چشه زنم، شبیه ماه شب چهارده. حرف های بی سر و ته برادر بزرگش که تمامی نداشت پس بحث کردن با او کار بی نتیجه ای به نظر می آمد! بهرنگ که جواب خوبی برای ادامه‌ی بحث نگرفته بود خواست از اتاق بیرون برود اما لحظات آخر برگشت و داد زد: - سوسکککک! فوبیای حشره داشت دلنواز، وحشت زده سر جا تکان خورد و همین باعث شد قلمو توی چشمش برود. در حالی که دستش را رویِ چشمش گذاشته بود جیغ کشید: - برو گمشو بیرون روانی! مامان از تویِ آشپزخانه داد زد: - چتونه باز شما دوتا؟ جای کمک کردنتونه؟ سیفون توالت یه کمکی به آدم می کنه که شما تو دوتا قلمسون نمی کنید*. *۱: قلمسون/« قلمستان » زمینی که در آن قلمه های درخت را کارند تا از چوب آن ها بعداً استفاده کنند. " فرهنگ فارسی معین" -
توسط roman · ارسال شده در
" عشق اما نهایتی مجهول نویسنده ماهور ابوالفتحی بی حضورش اگر چه شب عالیست در تنِ فکر هایِ هر شبه ام باز هم جایِ خالی‌اش خالیست " #علیرضا_آذر ۲۰/۵/۹۹ #عشق_اما_نهایتی_مجهول فصل اول: " عروسیِ عروسک " #قسمت_اول [ فلش فوروارد] پشت در اتاق کز کرده ام، قلبم از فرط هیجان انگار تویِ دهانم می کوبد. بیرون از آن اتاق دارند درباره‌ی آینده و سرنوشتم تصمیم می گیرند بی آنکه بخواهند نظرم را بپرسند. خان عمو آمد و بی مقدمه گفت این آتش را بس کنید! یک دختر از خانواده‌ی شما و یک دخترِ خارزار دیگر از خانواده‌ی عمویت، ازدواج زوری می کنید و این قائله ختم به خیر می شود! و همین! کسی از پناه نپرسید که آیا دلش می خواهد با قاتل مادرش همبستر شود یا نه؟! کسی از من نپرسید که آیا از آن مردِ پر از نفرت می ترسی یا نه؟! اصلا کدام خیر وقتی تویِ این قائله فقط حرفِ درد بود؟! کسی نگفت که موجود زنده ای آدمی چیزی هستید یا نه؟ حرف می‌زنند، یعنی فقط عموفرهنگ حرف می زند و بقیه می گویند چشم! دارد راجع به مهریه ای صحبت می کند که عروس مفلوکش از زمین و زمان بیزار است! راجع به مراسمی که وجود ندارد و شاید عروسش آرزوی آن را داشته باشد؛ خانه ای که گرم نیست، اسباب و اثاثیه ای که به درد جرز دیوار می خورند! از لایِ در نگاه می کنم، به پاشا که نگاهش را به گل های قالی دوخته و حتی از آن فاصله می‌شود نفرتِ تویِ چشم هایش را خواند! به خان عمو که خیلی هم مقصر نیست و دلش برای یتیم برادری که کنج زندان است می سوزد. به پناه که دلش نمی خواهد وقتی پسرعمویش نشان کرده دارد رویِ زندگی اش آوار شود و به مادرم که حرفی برایِ گفتن ندارد. این وسط کاش آینه پیدا می کردم تا به خودم نگاه کنم و ببینم تویِ این بلبشو چه حالی دارم! پاشا سر بلند می کند و رو به خان عمو با لحنی عصبانی اما پر از احترام می گوید: - احترامت خیلی واجبه عمو! ولی من هزار بار گفتم نمیام، گفتم ولی این رسم و رسوما خیلی وقته که منسوخ ش... پناه بین حرفش می آید و می گوید: - بذار حرفاشون تموم شه، حرفِ بابا که یادت نرفته پاشا؟! بابایِ زبان بسته اش گیر افتاده بود بینِ بچه هایِ برادر و دردِ دلش. که نیامد، که تویِ خانه بس نشست و گفت هر چه داداش فرهنگش بگوید! پاشا اطاعت می کند و از مشتِ گره شده روی پایش می شود فهمید که اطاعت کردن را دوست ندارد! که دلش می خواهد از این جا برود، که با دیدنِ ما درد جایِ خالی مادرش تازه می شود! روی حرف خواهر بزرگترش حرف نمی زند اما سرش را به نشانه‌ی اعتراض می چرخاند سمتِ دیگر و با من چشم تویِ چشم می‌شود. حرص و نفرت تویِ چشم هایش باعث می‌شود لال و وارفته سر جا خشکم بزند. حق دارد، برادر من او را به عزایِ مادرش نشانده! - من حرفام و زدم... اتمام حجت کردم باهاتون! همین حرفِ خان عمو کافی است تا همه به پاشا نگاه کنیم و پاشا به من چشم بدوزد و با غیظ زمزمه کند: - حرف حرف شماست خان عمو! آب سرد می‌ریزن رویِ سر عروس به جایِ نقل و نبات، چه خواستگاری عجیبی! داماد به جایِ عروس خانم بله می دهد، کسی برایِ این فرخنده که نه، شوریده ازدواج کل نمی‌کشد و شادی نمی کند! اصلا شادی کجای این ماجراست وقتی قرار است داماد روزگار عروس را مثلِ رخت عزایش سیاه کند؟!
-
-
آخرین بروزرسانی های وضعیت
بروزرسانی وضعیت اخیری وجود ندارد -
برترین مشارکت کنندگان
کسی تا کنون امتیازی در این هفته دریافت نکرده است.
-
آمارهای تالار گفتگو
-
مجموع موضوعات9
-
مجموع پست ها27
-
-
آمارهای کاربران
-
برترین ارسال کنندگان
در این هفته هیچ ارسال کننده برتری وجود ندارد.
امتیازی در این ماه داده نشده است.
بدون برترین ارسال کننده‌ها این سال.
بدون برترین ارسال کننده‌ها.
-
چه کسانی آنلاین هستند؟ (مشاهده لیست کامل)
در حال حاضر هیچ کاربر عضوی آنلاین نیست
