سایه مولوی

تمام نکاتی که نسترن عزیز گفت اگر بین هر دیالوگ گفته بشه خیلی سطح کار رو بالا می بره.

مثلا:

سودی خیره به منو تکرار کرد:
- خب که خب.

ببین مونولوگ بالا خیلی کوتاهه و باعث میشه رمانت دیالوگ محور بشه، یعنی نسبت دیالوگ ها به مونولوگ ها بیشتر بشه. اما همون متن بالا رو اگر بیای بیشتر توصیف کنی، مثلا بگی همونطور که به منو خیره بود و پاهاش رو در هیاهوی اونجا تکون میداد، حرفش رو تکرار کرد.

ادامه:
هوفی کشید، از خانه کشانده بودش بیرون تا حرف بزنند و حالا همه کاری کرده‌ بودند جز حرف زدن.

یکم روان نیست متن

ببین باز اینجا توصیفی برای شروع دیالوگ نیست. مثلا: با حرص لبش را کزید و مجدد صدایش به گوش رسید:
- مگه نگفتی می‌خوای باهام حرف بزنی، چی‌شد پس؟

سودی منو را بست و درحالی که دستش را برای فراخواندن پیشخدمت در هوا تکان‌تکان می‌داد، کاملا با لحن خونسردش گفت:
- چرا، ولی می‌دونی که من تا شکمم پر نشه مخم کار نمی‌کنه.
با خشم اخم (نکته: اخم چطور درهم کشیده میشه؟ ابرو) ابرو در هم کشید و با غیض زیر ل*ب گفت:
- ای کارد بخوره به اون شیکم!
سودی انگار که حرفش را شنیده باشد، با پرخاش پرسید: (عالیه این)
- چی گفتی؟
بی‌حوصله جواب داد:( باز کوتاه شد)
- هیچی بابا.

ببین قشنگ مشخصه که پتانسیلش رو داری ولی نمی دونم شاید حواست گاهی پرت شده شایدم از ضمیر ناخوداگاهت نوشتی ولی  اگر اصلاحش کنی واقعا رمانت عالی میشه.

ممنونم از این به بعد سعی میکنم این‌ها رو رعایت بکنم.

خواهش 💙