Taraneh

چگونه فکر می‌کنی پنهانی و به چشم نمی‌آیی؟ تو که قطره‌ی بارانی بر پیراهنم، دکمه‌ی طلایی بر آستینم، کتابی کوچکی در دستانم و زخم کهنه‌ای بر گوشه‌ی لبم. مردم از عطر لباسم می‌فهمند که معشوقم تویی، از عطر تنم می‌فهمند که با من بوده‌ای، از بازوی به خواب رفته‌ام می‌فهمند که زیر سر تو بوده است... -نزار قبانی

در رگ هایش، من بودم که می‌دویدم... -سهراب سپهری

آنچنان عاشقت شدم که آرزو داشتم کسی این گونه عاشقم شود... -محمود درویش

تا اَبد منظور جانی . . . -اوحدی مراغه ای

من هرگز کسی را مثل تو دوست نداشته ام، هرگز آنقدر که به تو نزدیک شده ام، به کسی نزدیک نشده ام، با تو شروع کردم و با تو به پایان خواهم رساند... -غسان کنفانی

يُرسلنا الله بعضنا لبعضٍ كالأرزاق. +خدا بعضی از ما رو برایِ بعضی دیگه مثلِ رزق می‌فرسته.

گاه یک دنیا فقط با یک نفر پر می‌شود... -سعید صاحب علم

مهری در هیاهوی اشیاء بودم که مرا صدا زدی. در صدایت مهر بود . نوازش بود. هر چه به دور از هم افتاده باشیم، گاه دریچه‌ها‌مان را می‌گشاییم، و یکدیگر را صدا می‌زنیم، و صدا زدن چه خوش است. صدایی نیست که نپیچد. و پیامی نیست که نرسد. هستی مهربان‌تر از آن است که پنداشته‌ایم. من گوش به زنگ وزش‌ها نشسته‌ام. و نگاه می‌کنم. زندگی‌ را جور دیگر نمی‌خواهم. چنان سرشار است که دیوانه‌ام می‌کند. دست به پیرایش جهان نزنیم. -نامه سهراب سپهری به مهری، ۲ اردیبهشت ۱۳۴۲

بگذار دوستت بدارم تا از اندوه دور بمانم تا از تاریکی برهم تا از زشتی دور شوم بگذار دمی در کف دستان تو بخوابم. ای امن ترین مکان ها! با عشق تو می توانم هندسهٔ جهان را دگرگون کنم سرزمین موعود را در هم شکنم... -نزار قبانی

فراموش نکن که آدمی در این جهان هست که همیشه و هرلحظه می‌توانی پیش او برگردی. روزی از ته قلبم تمام آنچه دارم و آنچه هستم را به تو بخشیده‌ام. تو قلبم را با خود خواهی داشت تا وقتی که من این جهان غریب را ترک بگویم، جهانی که دارد خسته‌ام می‌کند. تنها امیدم این است که روزی تو بفهمی چقدر دوستت داشته‌ام... -نامه آلبر کامو، به ماریا کاسارس

دلم‌ می خواهد همه چیز را بگذارم و بروم طوری که کسی نداند من که هستم. مرا ببخش عزیزم، احساس وحشتناکی دارم. سوار قطار خواهم شد و تمامی وجودم را گریه خواهم کرد. -نامه اولگا کنیپر به آنتوان چخوف

اما ما به دنیا آمدیم تا همدیگر را بشناسیم و یکدیگر را دوست بداریم، مطمئن باش. -نامه ژرژ ساند به آلفرد دو موسه، ۱۵ آوریل ۱۸۳۴

حتی اگر ناراحتی، به هم ریخته‌ای، با همان ناراحتی مرا محکم بغل کن. محکم، بسیار بسیار محکم. -نامه ماریا به آلبر کامو

اما ما به دنیا آمدیم تا همدیگر را بشناسیم و یکدیگر را دوست بداریم، مطمئن باش. -نامه ژرژ ساند به آلفرد دو موسه، ۱۵ آوریل ۱۸۳۴

قربانت بروم که به قدر تمام درخت‌های دنیا دوستت دارم. چرا که فقط تو و درخت‌ها ارزش دوست داشتن دارید. چرا که سبز می‌شوید. هر سال سبز می‌شوید و تازه می‌شوید و سایه دارید و پر از پرنده هستید و نفستان عطر روان است و ریشه‌هایتان در خاک، که جز خاک حقیقی وجود ندارد. زندگی به یک چنین علاقه‌های کوچکی بسته شده و این علاقه‌ها با همۀ کوچکی‌شان حیاتی هستند و با وجود این به دست نمی‌آیند. قربانت بروم. من‌ که تو را دوست دارم. من ‌که تو را دوست دارم. من ‌که تو را دوست دارم. -نامه فروغ فرخزاد به ابراهیم گلستان

بی‌تو نازنین نه چیزی هست و نه احدی...و نبودن جبران ناپذیر است و دوری‌ات فرض محال... -نامه غسان کنفانی به غاده السمان، آپریل ۱۹۶۷

عشق او در جان ما کاریده‌اند... -مولانا

می‌توان جهان را ساده دوست داشت. به من آموختی می‌توان در فقر هم جهان را در یک لیوان شیر سرد یا گرم نوشید و بی‌محابا نوشید. -نامه احمدرضا احمدی به شهره حیدری

خوش به حال باد! گونه‌هایت را لمس می‌کند و هیچ‌کس از او نمی‌پرسد که با تو چه نسبتی دارد! کاش مرا باد می‌آفریدند تو را برگ درختی خلق می‌کردند؛ عشق‌بازیِ برگ و باد را دیده‌ای؟! در هم می‌پیچند و عاشق‌تر می‌شوند... -صادق هدایت

باعث خوشحالی جانِ غمینِ من کجاست؟ -وحشی بافقی

«أردت أن أکون بیتك حتی تعود إلی من تعبك...» +دلم می‌خواست خانه‌ات باشم که از خستگی‌هایت به من برگردی...

شانه ام زیر غم عالم و آدم اما یک نفس زیر سرت شانه شدن می ارزد -علی سعادت شایسته

تنها تو را ستودم آنسان ستودمت که بدانند مردمان محبوبِ من به‌سان خدايان ستودنی‌ست. من پاكباز عاشقم از عاشقان تو. با مرگم آزمای، با مرگ اگر كه شيوه تو آزمودنی‌ست... -حمید مصدق

من سراپا همه زخمم؛ تو سراپا همه انگشتِ نوازش باش. -حسین منزوی

به انتظارِ تصویرِ تو، این دفترِ خالی، تا چند، تا چند ورق خواهد خورد؟ -احمد شاملو