تخته امتیازات

عنوان:شط بویه‌هایم دلنویس: Kahkeshan ژانر:عاشقانه_تراژدی مقدمه: منِ انباشته از ناگفته‌ها، کنار شط بویه‌هایم بازم تکه چوبی آغشته به جوهر به دست گرفتم تا این به زنجیر کشیده عشق را تهی کنم از گفته‌هایی که هیچ‌وقت از صندوقچه دل به بیرون ظاهر نشده است.

دلنوشته: دیوانگی را عشق نمی‌نامند دلنویس: کهکشان ژانر: تراژدی، عاشقانه دیباچه: دیوانگی را عشق نمی‌نامند، وقتی همه چیز را می‌دهی و کسی حتی نگاهت نمی‌کند. من تو را خواستم و تو فقط رفتی. نه جنگی شد، نه اشکی، فقط یک نبودن، که تا مغز استخوانم نشست.

تو که رفتی، جهان نیفتاد، فقط من افتادم. در چاهی که اسمش را گذاشتند «گذشته» و تهش فقط صدای خودم را می‌شنوم، که تو را صدا می‌زند در زمانی که هیچ‌کس گوشی برای شنیدن ندارد.

می‌گویند آدم‌ها، آدم‌ها را ترک می‌کنند، اما تو چیزی بیشتر از «آدم» بودی. تو مثل نفس بودی و حالا هر دم و بازدم، تقلای زنده ماندن است در بی‌هوا‌ترین جای جهان.

گاهی نمی‌دانم غمگینم یا خسته. فقط چشم‌هایم می‌سوزند و هیچ‌کس نمی‌پرسد چرا. تو نبودی تا ببینی چطور تلخندم را با انبردست از صورتم کندم که کسی نفهمد مرده‌ام.

زمان گذشت اما اینجا چیزی تکان نخورد. قهوه‌ام هنوز تلخ است، خواب‌هایم ناتمام و دیوارها با سکوت تو عایق‌کاری شده‌اند. تو رفتی اما هنوز تمام اتاق‌ها بوی مرگ می‌دهند.

نه صدایت مانده، نه عکس‌هایت. همه چیز را پاک کرده‌‌اند، جز خودم، جانشین یعقوبم یعقوب بودن، دردناک‌ترین شکلِ انتظار است.

کسی نگفت چطور با نبودن زندگی کنم، فقط گفتند: «فراموش کن.» انگار فراموشی یک دکمه‌ست که با فشار انگشت، خاموش می‌شود. من تو را زندگی کرده‌ بودم، حالا باید زندگی را بی‌جانِ تو، به دوش بکشم.

تو فقط رفتی. نه دشمن بودی، نه معشوق. چیزی بین این دو، که بیشتر از هر چیزی درد دارد. و من هر شب، به نبودنت فکر می‌کنم مثل آدمی که جنازه‌ی خودش را دفن نکرده.

تمام شهر را با تو قدم زده بودم، و حالا حتی پیاده‌روی ساده مثل عبور از میدان مین است. هر خیابان، صدای توست. هر تابلو، اخطار برگشت‌ناپذیری‌ات و من، هر روز در این شهر می‌میرم، بی‌آنکه کسی خبردار شود.

رفتی و درب پشت سرت را نبستی، اما من هزار بار در را باز کردم و هیچ‌کس نیامد. روزها گذشت، و من ماندم با ظرف‌هایی که برای دو نفر چیده بودم. تو نبودی و من هنوز سفره‌ی این تنهایی را جمع نکرده‌ام.

نه دستم را گرفتی، نه دستت را دادی! فقط نگاه کردی و عقب رفتی، آرام، بی‌صدا، بی‌دلیل. من نفهمیدم کی «ما» تمام شد، فقط دیدم که دیگر کسی برای شنیدن صدایم پاسخی نمی‌فرستد.

با سلام و وقت بخیر خدمت کاربران نودهشتیا در این تاپیک فقط عکس‌های عاشقانه که مناسب طراحی جلد آثار شما هستن آپلود میشه. فقط کادر مدیریت حق ارسال عکس در این تاپیک رو دارن! در صورتی که قصد ارسال عکس دارید، به من پیام خصوصی بدید. قبل از استفاده از عکس‌ برای جلدتون دقت کنید که قبل از شما کس دیگه ای در انجمن اون رو استفاده نکرده باشه موفق باشید

ناخودآگاه آهی کشیدم. مه‌لقای عزیزم با این روحیه‌ی لطیف مطمئناً طاقت چندین سال دوری از عشقش رو نداشت. مثل من پوست کلفت نبود که پس از آن‌همه اتفاق همچنان سرپا مانده بودم. - ناراحت نباش، تو که خوب می‌تونی بابات رو راضی کنی که بذاره بری دیدنش. می‌تونستم تصور کنم که حالا و از یادآوری علی لبخند به صورتش نشسته. - آره راس میگی، ولی می‌ترسم یه موقع یکی از اون دخترهای بور و بلوند دلش رو ببره.

با سلام و وقت بخیر خدمت کاربران نودهشتیا در این تاپیک فقط عکس‌های جنایی-پلیسی که مناسب طراحی جلد آثار شما هستن آپلود میشه. فقط کادر مدیریت حق ارسال عکس در این تاپیک رو دارن! در صورتی که قصد ارسال عکس دارید، به من پیام خصوصی بدید. قبل از استفاده از عکس‌ برای جلدتون دقت کنید که قبل از شما کس دیگه ای در انجمن اون رو استفاده نکرده باشه موفق باشید

با سلام و وقت بخیر خدمت کاربران نودهشتیا در این تاپیک فقط عکس‌های دخترانه که مناسب طراحی جلد آثار شما هستن آپلود میشه. فقط کادر مدیریت حق ارسال عکس در این تاپیک رو دارن! در صورتی که قصد ارسال عکس دارید، به من پیام خصوصی بدید. قبل از استفاده از عکس‌ برای جلدتون دقت کنید که قبل از شما کس دیگه ای در انجمن اون رو استفاده نکرده باشه موفق باشید

با سلام و وقت بخیر خدمت کاربران نودهشتیا در این تاپیک فقط عکس‌های سیاه و سفید که مناسب طراحی جلد آثار شما هستن آپلود میشه. فقط کادر مدیریت حق ارسال عکس در این تاپیک رو دارن! در صورتی که قصد ارسال عکس دارید، به من پیام خصوصی بدید. قبل از استفاده از عکس‌ برای جلدتون دقت کنید که قبل از شما کس دیگه ای در انجمن اون رو استفاده نکرده باشه موفق باشید

خاطره‌هایت مثل زخم نیستند، زخم‌ها خوب می‌شوند. تو مثل تیغ در گلو مانده‌ای، نه می‌شود قورتت داد، نه بالا آورد. فقط باید یاد بگیرم چطور با درد، نفس بکشم.

تو نماندی و من یاد گرفتم چطور بی‌صدا فرو بریزم. نه اشکی، نه بغضی، فقط خالی‌تر از همیشه از کنار آدم‌ها عبور می‌کنم. مثل خیابانی که سال‌هاست تعطیل شده ولی هنوز آسفالتش داغ است.

من هنوز با کسی حرف نمی‌زنم که مبادا صدایم بوی تو بدهد. هنوز از آینه می‌ترسم، که چشمانم را ببینم و بفهمم چه کسی قاتل حالِ خوبم شد!