Taraneh

گفتا که پیوند تو را با نقد هستی می‌خرم گفتم که ارزان‌تر از این من با تو سودا می‌کنم

گفتا که از بی‌طاقتی دل قصد یغما می‌کند گفتم که با یغماگران باری مدارا می‌کنم

گفتا چه می‌بینی بگو، در چشم چون آیینه‌ام گفتم که من خود را در آن عریان تماشا می‌کنم

گفتا که تلخی‌های می گر ناگوار افتد مرا گفتم که با نوش لبم، آن را گوارا می‌کنم

گفتا ز بخت بد اگر، ناگه رقیب آید ز در گفتم که با افسونگری، او را ز سر وا می‌کنم

گفتا که می‌بوسم تو را، گفتم تمنا می‌کنم گفتا اگر بیند کسی، گفتم که حاشا می‌کنم

من سرم بر شانه‌ات؟ . . یا تو سرت بر شانه‌ام؟ فکر کن خانم اگر باشم چه جوری بهتر است؟

چای دم کن… خسته‌ ام از تلخی نسکافه‌ ها چای با عطر هل و گل‌ های قوری بهتر است

نامه‌ هایم چشم‌ هایت را اذیت می‌کند درد دل کردن برای تو حضوری بهتر است

توی قرآن خوانده‌ام… یعقوب یادم داده است: دلبرت وقتی کنارت نیست کوری بهتر است :)

عشق بعضی وقت‌ ها از درد دوری بهتراست بی‌ قرارم کرده و گفته صبوری بهتر است!

یک رساله دیده ام، با نام زیبای بغل پس عزیز قلب من، حی علی خیر العمل!

شنیده‌ام که درخت از درخت باخبر است و من گمان دارم که سنگ هم از سنگ و ذره ذره عالم که عاشقان هم‌اند مگر دل تو که بیگانه است، با دلِ من! - هوشنگ ابتهاج

دل شکستی و کسی نیست بگوید این غم ، بومرنگ است و شبی سوی تو بر می‌گردد !

خال لب تو نقطه ی پرگار وجود است اصلا تو خودت دایره ی قسمت مایی!

با این همه تنهایی و رسوایی و دوری 'شاعر' شده ام تا که بگویم که خدایی !

'ای تیر غمت را دل عشاق نشانه' ای منظر چشمان تو کشکول 'بهایی' !

از من که دچارت شده ام یاد نکردی در وقت سفر با غزل تلخ جدایی !

مانند پلنگی که نگاهش پی ماه است من شهره ی شهرم به همین سر به هوایی !

'حافظ' خبری از تو ندارد که بگوید میترسم از این بی خبری، ماه رهایی!

دیوانه شدم در طلبت بس که به دیوان هی فال زدم، فال زدم، تا تو بیایی!

ای مردمک چشم تو منظومه ی شمسی ای چشم تو آتشکده‌ی عهد هخایی!

ای شرب دهان تو مِی دولَت عشاق ای قند لبت نسخه ی 'عطار و دوایی'!

در مجلس خوبان، تو چه کردی که شنیدم شرمنده ی لطفت شده صد 'حاتم طایی'!

'وحشی' شده ام تا ز تو جامی بستانم جامی بستانم نه به شاهی، به گدایی!