عاشقانه ای جدید و متفاوت رمان محکوم به عشق | غزال گرائیلی کاربر انجمن نودهشتیا

[QAZAL]

پارت پنجاهم

عفت خانوم یهو حالت چهرش تغییر کرد و آب دهنش و قورت داد...رد نگاهش و که دنبال کردم، رسیدم به عمو مازیار. عمو گفت:

ـ فعلا به این چیزا فکر نکن پوریا! اون دختر جاش امنه!

اما خیالم راحت نبود! یه چیزی درونم، آزارم می‌داد. با اینکه می‌دونم از قصد بهم شلیک نکرد اما همینکه قصدشو داشت، ناراحتم می‌کرد ولی بازم دوست نداشتم، هیچ اتفاقی برایش بیفته و کسی اینجا اذیتش کنه! با اینکه برام سخت بود، یکم نیم خیز شدم و رو به عمو گفتم:

ـ می‌خوام...می‌خوام باهاتون تنها صحبت کنم!

عمو یه اشاره به بقیه کرد تا از اتاق برن بیرون. وقتی که رفتن بیرون، رو بهش گفتم:

ـ عمو...اون...اون اینکارو با من نکرد! اسلحه...اتفاقی شلیک شد.

عمو پوزخندی زد و رو بهم گفت:

ـ ببینم نکنه هنوزم تحت تاثیر داروهای بیهوشی هستی پوریا؟! داری هزیون میگی!

با جدیت گفتم:

ـ نه عمو! دارم راستشو میگم. اسلحه رو از دور کمرم برداشت تا خواستم از دستش بردارم، انگشتم خورد به ماشه و شلیک شد!

عمو گفت:

ـ شلیک تصادفی؟! اونم از یه تیرانداز ماهر مثل تو واقعا بعیده!

آروم خندیدم و گفتم:

ـ عمو بالاخره آدمای ماهر هم اشتباه می‌کنند!

ویرایش شده دیروز در 10:58 AM توسط QAZAL

[QAZAL]

پارت پنجاه و یکم

عمو مازیار یهو جدی شد و دستاش و تو هم قفل کرد و گفت:

ـ چرا داری دروغ میگی پوریا؟! هدفت چیه؟!

خیلی عادی نگاش کردم و گفتم:

ـ چه هدفی عمو؟!

تو چشمای عمو، عصبانیت نشست و گفت:

ـ تو داری بی‌خود و بی‌جهت از اون دختر دفاع می‌کنی و بازم مغلوب قلبت میشی! چرا؟!

حرفایی عمو برام خیلی سنگین بود چون من داشتم واقعیت و می‌گفتم اما ته دلمم اصلا نمی‌خواست اتفاقی براش بیفته. عمو بیش از حد داشت سر این قضیه اسلحه اغراق می‌کرد...گفتم:

ـ عمو من مغلوب قلبم نشدم! واقعیت و بهتون گفتم. اون اسلحه اتفاقی شلیک شد. خودشم انتظارش و نداشت و داشت فرار می‌کرد که تو باغ پشتی پیداش کردم. 

عمو گفت:

ـ فیلمای دوربین مدار بسته باغ و دیدم! بازم خواست فرار کنه...

به اینجا که رسید، ساکت شد و پرسیدم:

ـ بچها گرفتنش،درسته؟!

عمو گفت:

ـ نه اتفاقا؛ خودش بعد از اینکه تو افتادی رو زمین، خواست فرار کنه اما نمی‌دونم چی شد که دوباره برگشت سمتت و با صدای بلند کمک خواست.

ویرایش شده 23 ساعت قبل توسط QAZAL

[QAZAL]

پارت پنجاه و دوم

نمی‌دونم چرا از اینکه منو ول نکرد و نرفت، خوشحال شده بودم! اما سعی کردم جلوی عمو، خیلی به روی خودم نیارم. رو به عمو گفتم:

ـ دیدی عمو؟! اگه میخواست فرار کنه که دوباره نمیومد سمتم! بعد اینکه من بیهوش شدم، می‌تونست بره. 

عمو زل زد به چشمای من و می‌تونستم حدس بزنم که با حرفام، قانع نشده...ولی بلند شد و گفت:

ـ فعلا یکم حالت بهتر بشه! بعدش راجبش حرف می‌زنیم!

اما من استرس اینو داشتم که یه موقع عمو بترسونتش یا بلایی سرش بیاره! الآنم معلوم نبود که کجاست و وقتی یاد چهره ماتم زده عفت خانوم افتادم، مشخص بود...جای خوبی نیست. این کار و باید خودم حل می‌کردم. الان اصلا وقت استراحت کردن نبود. بعد اینکه عمو رفت بیرون، از تلفن رو میزی عسلی استفاده کردم و شماره آشپزخونه رو گرفتم...عفت خانوم خیلی سریع جواب داد:

ـ جانم پوریا جان؟! چیزی میخوای؟

گفتم:

ـ عفت خانوم، میشه بی‌زحمت یه لحظه بیاین اتاقم؟!

ـ حتما، الان میام!

بعد دو سه دقیقه عفت خانوم با یه سینی آب پرتقال اومد داخل اتاق. ازش خواستم تا بهم کمک کنه، بتونم رو تخت بشینم.

[QAZAL]

پارت پنجاه و سوم

لیوان آب پرتقال و گرفت سمتم و گفت:

ـ بخور پسرم تا یکم جون بگیری!

با لبخند آب پرتقال و از دستش گرفتم و گذاشتم رو میز و گفتم:

ـ میخورم عفت خانوم ، فقط قبلش می‌خوام یه چیزی ازتون بپرسم!

عفت خانوم با کنجکاوی نگام کرد و منم گفتم:

ـ می‌خوام بدونم، عمو با باوان چیکار کرده؟

عفت خانوم گفت:

ـ راستش...پوریا، اگه آقا مازیار بفهمه که من...

برای اینکه خیالش و راحت منم، دستم و گذاشتم رو دستاش و حرفش و قطع کردم و گفتم:

ـ اصلا نگران نباش، نمی‌فهمه که تو به من چیزی گفتی!

عفت خانوم که انگار از حرف و قول من خیالش راحت شده بود، با استرس گفت:

ـ پسرم، اصلا جاش خوب نیست! 

منم نگران شدم و دوباره پرسیدم:

ـ چرا؟!

عفت خانوم گفت:

ـ بعد اینکه نگهبانارو صدا زد، تا بیان و تو رو ببرن...یکی از بچها اینو گرفت و برد پیش آقا مازیار. 

یکم مکث کرد و ادامه داد:

ـ بعدش نمی‌دونم تو اتاق بهش چی گفت که دختره به التماس افتاده بود، شاهین چند نفر دیگه رو مجبور کرد، دستاشو ببندن و دهنشو چسب بزنن، بعدشم اونو برد سورتینگ کارخونه.

 

ویرایش شده 6 ساعت قبل توسط QAZAL

[QAZAL]

پارت پنجاه و چهارم

برق از کله‌ام پرید...با استرس پرسیدم:

ـ چی؟؟! سورتینگ کارخونه؟؟! اونم تو این سرما؟؟!

عفت خانوم زد به پشت دستش و سعی کرد بغضشو قورت بده و گفت:

ـ آره پسرم؛ تو این یکی دو روزی که بیهوش بودی، اون دختر همون جاست.

آروم زیر لب گفتم:

ـ عمو دیگه عقلشو از دست داده! آدم زنده رو دو روز میذارن تو اون یخبندون؟! بعدشم چطور بدون اینکه واقعیت ماجرا رو از من بپرسه، اینکار و کرد؟!

وقتی به این چیزا فکر کردم، بیشتر از قبل عصبانی می‌شدم. خیلی براش نگران بودم...از اینکه اتفاقی براش نیفته! چشمای پر از ترسش، از جلوی صورتم کنار نمی‌رفت. سریع پتو رو از تنم زدم کنار و به سختی از جام بلند شدم. عفت خانوم سراسیمه جلوم وایستاد و گفت:

ـ پوریا داری چیکار می‌کنی؟!

گفتم:

ـ نمی‌تونم بیشتر از این وقت تلف کنم! 

سریع از اتاق زدم بیرون و پالتوم و برداشتم و انداختم رو دوشم... از ته قلبم  در حال دعا کردن براش بودم که سالم باشه! دو روز براش بدون غذا و آب و توی سرما گذشت...آخ عمو، من بهت چی بگم!!! 

ویرایش شده 2 ساعت قبل توسط QAZAL

[QAZAL]

پارت پنجاه و پنجم

تو راه پایین اومدن از پله‌ها، شاهین با تعجب نگام کرد و اومد کنارم و گفت:

ـ داداش داری چیکار می‌کنی؟! تازه بهوش اومدی، هنوز زحمت خوب نشده!

با اون دستم که سالم بود، با عصبانیت یقه لباسشو گرفتم و کشیدمش سمت خودم و با حرص گفتم:

ـ مگه قرار نبود از هر اتفاقی که تو این خونه میفته، من باخبر بشم؟!

شاهین سرشو انداخت پایین و گفت:

ـ اما داداش، آقا گفته بودن که...

یقه لباسشو محکم تر کشیدم و دندونام و با حرص روی هم ساییدم و گفتم:

ـ ببینم تو رفیق منی یا آدم عمو؟!

شاهین گفت:

ـ شرمنده داداش، ببخشید...دیگه تکرار نمیشه!

مچ دستم و که ازش بس فشار داده بودم، خون مرده شده بود و باز کردم و یه نفس عمیق کشیدم و گفتم:

ـ زود باش ماشینو بیار، باید بریم سمت سورتینگ!

شاهین با تعجب نگام کرد و گفت:

ـ داداش با این دستت میخوای رانندگی کنی؟!

گفتم:

ـ نه تو رانندگی می‌کنی!

بعدش راه افتادیم و رفتیم سمت حیاط و منتظر شدم تا شاهین ماشین و بیاره و بعد سوار شدم. راستش حالم خیلی خوب نبود و عرق سرد روی پیشونیم نشسته بود. باید بیشتر استراحت می‌کردم اما الان حال بتوان برام مهم‌تر از حال خودم بود. با اینکه اون میخواست بهم شلیک کنه اما من اصلا دلم نمی‌خواست حتی یه مو از سرش کم بشه!