تخته امتیازات

در این انتظار، ما باید به یاد داشته باشیم که هر روز، فرصتی است برای تقویت ایمان‌مان و نزدیک‌تر شدن به آرمان‌های انسانی. بیایید با هم، در این راه، به یکدیگر امید ببخشیم و در دل‌های‌مان عشق و محبت را بکاریم. ظهور شما، نه تنها یک وعده، بلکه یک واقعیت است که باید با تلاش و کوشش خود، به آن نزدیک شویم.

ای سرور ما! ما را در این مسیر یاری کنید تا بتوانیم در دل‌مان عشق و محبت را برای یکدیگر بکاریم و با هم، دنیایی سرشار از مهر و محبت بسازیم. بیایید با هم، در این انتظار، به یکدیگر قوت قلب دهیم و در پی آن روز موعود، هر روز بیشتر تلاش کنیم. ظهور شما، نه تنها نجات ما، بلکه نجات کل بشریت است.

در انتظار شما، ما باید خود را برای روزهای روشن آماده کنیم. روزهایی که در آن، ظلم و ستم به پایان می‌رسد و عدالت و محبت بر عالم حاکم می‌شود. بیایید با هم، در این انتظار، تلاش کنیم تا برای خود و نسل‌های آینده، دنیایی سرشار از نور و امید بسازیم. ظهور شما، آغاز یک فصل جدید در تاریخ بشریت است و ما باید در این مسیر، پیشگام باشیم.

ما باید در زندگی روزمره‌مان، نشانه‌هایی از ظهور شما را جستجو کنیم. هر عمل نیک، هر لحظه محبت و هر گام در مسیر عدالت، می‌تواند به ما نزدیک‌تر کند. بیایید از این نشانه‌ها غافل نشویم و آن‌ها را در زندگی‌مان جاری کنیم. ظهور شما، نه تنها یک وعده، بلکه یک واقعیت است که باید با تلاش و کوشش خود، به آن نزدیک شویم.

در دل‌های‌مان، شوقی برای دیدار شما وجود دارد و این شوق، ما را به هم نزدیک‌تر می‌کند. بیایید در این راه، با یکدیگر همدلی کنیم و از کینه‌ها و دشمنی‌ها فاصله بگیریم. محبت و همدلی، کلیدهای ورود به دنیای بهتر و ظهور شما هستند. ما باید این کلیدها را در دل‌های‌مان نگه داریم و با آن‌ها دروازه‌های امید را بگشاییم.

در این دوران، که هر روزش با چالش‌های جدیدی روبه‌رو است، ما باید به یاد داشته باشیم که امید به ظهور شما، چراغی در دل تاریکی‌هاست. این امید به ما می‌آموزد که در سختی‌ها و گرفتاری‌ها، باید به یکدیگر یاری رسانیم و در پی تحقق عدالت و مهر باشیم. ظهور شما، نه تنها نجات‌بخش ما، بلکه نجات‌بخش تمام بشریت است. پس باید دست در دست هم، به سوی آن روز موعود گام برداریم.

می‌دانیم شما اگر بخواهید آن‌روز می‌رسد. روزی که جهان‌مان از عدل آکنده شود و مهربانی بر عالم حکم‌فرما شود. می‌رسد آن‌روز که جای پلیدی را پاکی، ظلم را عدل و زشتی را زیبایی می‌گیرد. می‌دانیم شما که بخواهید آن‌روز می‌رسد. فقط ای کاش ما آدم‌ها هم، آن‌روز راه عدل و مهربانی را پیشه کنیم و به ذات پاک خود برگردیم. مبادا آن‌روز که یوسف زهرا رخ زیبای خود را نشان‌مان داد، دست به طغیان بزنیم. مبادا سرکشی و نمک‌نشناسی کنیم و بازار یوسف فروشی به‌ راه بی‌اندازیم.

بیایید و تمام عرش را با قدوم مبارک‌تان منور کنید. درهای فلک دیریست که به‌رویمان بسته شده است. انسانیت عمریست که بر روی زمین جان سپرده است. حال‌مان حالِ پریشانیست! از دوستان و دشمنان‌مان بریده‌ایم. از غریبه‌ها و آشنایان‌مان زخم خورده‌ایم. هم دل شکسته‌ایم و هم دل‌مان را شکانده‌اند. هم دل بریده‌ایم و هم از ما دل بریده‌اند. در لا‌به‌لای غصه غرقیم و به دادمان نرسیده‌اند. دست‌مان جز شما به جایی بند نیست. جز فریادرسی در عالم نیست. آری ما بی‌معرفت و گنه‌کاریم و از اصل‌مان دور مانده‌ایم، اما شما که مهربانید، شما که پاکید؛ برای ظهورتان نزد خداوند دعا کنید و از او بخواهید که نعمتش را با فرستادن شما بر عالمیان تمام کند.

ای منجی بشریت! ای که فَلَک پیش رویتان سر خم کرده است! شما را به حرمت آن‌هایی که در راهتان گیس سپید کرده‌اند، به حرمت چشمانی که از تضرعِ دلتنگی‌تان بی‌فروغ گشته‌اند، قسم می‌دهیم که بیایید. بیایید ای امام خطاپوش و ما مردمان خطاکار را از چنگال ابلیسان انسان‌نما نجات دهید. بیایید و این بساط ظلمی که بر جهان سایه افکنده‌است را با عدل و داد کنار بزنید.

می‌دانیم که اسیر هویٰ و هوس‌ها شده‌ایم، اما شما به‌خاطر ما که نه، به‌خاطر کودکانی که اسیر چنگال بی‌رحم بیماری‌اند؛ به‌خاطر مادرانی که در هیاهوی جنگ، داغ فرزند بر دلشان نشسته و به‌خاطر پدرانی که از فشار غصه و درد کمر خم کرده‌اند، از ما درگذرید… از ما درگذرید و ظهورتان را در این وانفسای آخرالزمان که انسان‌ها را غرق در گناه و معصیت کرده است به ما هدیه کنید. نگذارید که این‌چنین بمانیم و غرق در گناه و چشم انتظارِ شما بمیریم. مولای ما! بیایید و باز هم بزرگواری‌تان را به رخ مردم بی‌خبرِ جهان بکشانید.

اما می‌دانیم منجی‌مان که بیاید، آن‌روز موعود که فرا برسد، دنیای‌مان از سیاهی‌ها و تباهی‌ها نجات می‌یابد. مشکلات‌مان، دردهایمان و غم‌هایمان رو به زوال می‌روند و زندگی‌ها به کام می‌شود، اما چرا برای رسیدنِ آن روز موعود کاری نمی‌کنیم؟ مگر نه این‌که ما خود، دلیل این غیبتِ چندین و چند ساله‌ایم؟ جان می‌کنیم، تلاش می‌کنیم و چیزی را در راه رسیدن به خوشبختی‌مان دریغ نمی‌کنیم. دست خودمان که نیست؛ دیریست فراموش‌مان شده است که گره‌ی زندگی‌های‌مان، تنها به دست امام عصر(عج) باز می‌شود و راه خوشبختی‌مان در گروی تجلیِ اوست.

می‌دانم که کسی می‌آید و دنیا و انسان‌هایش را از ستم‌کاری و پلیدی می‌رهاند. کسی که حالا از نظرها پنهان شده است. پنهان شده است که شاید آدمیان به خودشان بیایند و برای پیدا کردنش کاری کنند، اما ما آدمیان عمریست که مبتلا به نسیانیم. آدینه‌ها یکی از پس دیگری و پرشتاب می‌گذرند و نگاه‌مان به در خشک می‌شود، در انتظار کسی که مدت‌هاست از نبودنش غافلیم. تنها آدینه‌ها و آن حس عجیب و دلگیرِ غروب‌هایش است که یادمان می‌آورد، دنیا در نبودن منجی‌اش رو به تباهی و تاریکی می‌رود…

ممنون اولی فکر کنم به موضوع بیشتر بخوره چون همه داستان اینجور عاشقانه کنار هم نبودن

بیایید این‌بار با هم برای فرا رسیدن موعودِ آخرین منجیِ عالم، از گناهان‌مان توبه کنیم و به درگاه خداوند برای ظهور امام عزیزمان دعا کنیم که فرج ایشان همان فرج و گشایش زندگی ما خواهد بود. «اَلٰهُمَ عَجِل لِوَلیک الفَرج»

ما باید از غفلت‌ها و خطاهای‌مان عبرت بگیریم و برای ساختن دنیایی بهتر، تلاش کنیم. انتظار شما، یک مسئولیت است؛ مسئولیتی که باید با عمل و کردار خود به آن پاسخ دهیم. در این راه، باید از محبت و حکمت شما الهام بگیریم و با دل‌های پاک و نیت‌های خیر، به سوی آینده‌ای روشن قدم برداریم. بیایید با هم، در پی تحقق آرمان‌های انسانی و الهی باشیم.

ای منجی تمام بشریت! ای که رستگاری تمام جهانیان تنها به دست مبارک شما ممکن می‌شود! می‌دانیم که گنه‌کاریم، می‌دانیم که جهان‌مان را آن‌چنان آلوده ساخته‌ایم که دیگر از دست خودمان هم کاری برنمی‌آید، اما امیدمان پس از خدا به شماست. دنیایی ساخته‌ایم آمیخته با درد، آلوده به غم و سرشار از پریشانی‌ها. با گناهان‌مان، شما را از موعدِ ظهورتان و خودمان را از نعمت حضورتان در کنارمان دور کرده‌ایم. ما را ببخشید که بی‌معرفتی در ذات‌مان ریشه دوانده است. ما را ببخشید که خودخواهی و قساوت وجودمان را فرا گرفته است.