به اطلاع کاربران میرسانیم دو انجمنِ نودهشتیا باهم ادغام شدهاند. با این وجود، تمامی آثار شما محفوظ است و جای نگرانی نیست. در صورتی که مشکل ورود به اکانت خود را دارید، از گزینه "بازیابی پسوورد" استفاده کنید. ایدی تلگرام جهت بروز خطا: @Delbarity
bano.z
-
تعداد ارسال ها
112 -
تاریخ عضویت
-
آخرین بازدید
-
روز های برد
6
تمامی مطالب نوشته شده توسط bano.z
-
پارت سی و چهارم راس ساعت مقرر تماس برقرار شد و بعد سلام و احوال پرسی عمو ناصر پدر نازی به من گفت:خوبی صدف جان ،خوش می گذره؟ _ممنون خداروشکر ،اینجا خوبه ولی برای ما ایرانی ها هیچ جا کشور خودمون نمیشه ،دوری از خانواده سخته. خاله لاله مامان نازی گفت:راست میگی صدف جان،ما ایرانیا ادم های خونگرمی هستیم و خانواده دوست،انشاالله درست رو با موفقیت تموم کنی و برگردی عزیزکم. در جواب لبخندی زدم و تشکر کردم. بعد صحبت راجع به اب و هوا و کاروبار وقتی یکم مجلس گرم تر شد بابا گفت:خب ناصر جان ،بریم سر اصل مطلب ،این اقا بهراد ما رو که میشناسی ،نیاز به تعریف نیست ،مستقله،خوش قلب و مهربونه،از قضا عاشق نازنین خانوم شما شده ،دیگه پسر خودتونه ریش و قیچی دست شما،هرچی امر کنید ما گوش به فرمانیم. عمو ناصر:نفرمایید ،بهرام خان اجازه ما هم دست شماس،مهم این دو تا جوان هستن با هم کنار بیان ،ما هم وظیفمون کمک بهشونه. مامان:بله درست میفرمایید ،اگه اجازه بدید برن با هم حرفاشون رو بزنن. خاله لاله با لحن بامزه ای گفت:والا سهیلا جان جوان های حالا که قبلا حرفاشون رو میزنن ،بعد مارو در جریان میذارن. همه جمع خندیدن،و بعد بهراد و نازنین رفتن داخل حیاط که اخرین حرفاشونم بزنن و نتیجه رو اعلان کنن. در این حین عمو ناصر یکم از زندگی تو المان ازم سوال کرد و منم با خوش رویی جواب دادم ،یک ساعتی گذشت و نازی و بهراد خندان وارد شدن و نشستن. مامان:خب بچه ها ،دهنمون رو شیرین کنیم یانه؟ بعد رو به نازی کرد و گفت:نظرت چیه نازی جان؟ نازنین سر به زیر انداخت و با لبخند خجولی گفت هر چی ،بابا و مامان صلاح بدونن. عمو ناصر: برای من مهم خوشحالی و خوشبختی تو هست عزیزم،هر چی خودت بخوای. خاله لاله دست رو دست نازی گذاشت و گفت:بگو ،دخترم،نظرت رو بگو . نازنین لبخند محجوبی زد و گفت :با اجازه شما بله. مامانم که اشکی گوشه چشمش رو تر کرده بود کل کشید و بلند شد شیرینی پخش کرد. بعد از ساحل اولین باربود مامان انقدر خوشحال بود،بغض گلوم رو گرفته بود و نمیتونستم حرف بزنم،خیلی ناراحت بودم که سهم من از این مراسم مکالمه از راه دور بود
-
پارت سی و سوم برگه امتحان رو تحویل دادم و بیرون اومدم ،از قبل به کامی گفته بودم می خوام برم خرید ،اونم گفته بود که کاری داره و باید انجام بده و فردا میاد خونم که دو تایی برای امتحان بعدی درس بخونیم. سمت ماشین رفتم و روشنش کردم و به سمت خیابان زیل حرکت کردم. فرانکفورت شهر بزرگی بود و خیابان زیل یکی از بهترین جاها برای خرید بود،وقتی با کامی دوست شدم اولین جایی که من رو باهاش آشنا کرد اونجا بود. ماشین رو پارک کردم و شروع به گشتن کردم؛بعد دوساعت گشتن،یک پیراهن کالباسی رنگ با یقه سه سانتی ایستاده که جلوش دکمه های فانتزی می خورد و تا کمر تنگ بود و دامن و آستین کلوشی داشت انتخاب کردم،روی آستین و پایین دامنش گلدوزی های ظریفی داشت و جنس پارچه لخت و لطیف بود،عاشقش شده بودم. کفش پاشنه بلند بندی رنگ نودی رو هم براش خریدم و به سمت خونه برگشتم. بهراد قرار بود ساعت هشت شب به وقت تهران باهام تماس بگیره ، که یعنی ساعت چهار و نیم عصر به وقت اینجا،وقتی رسیدم خونه ساعت یک بود ،برای ناهار یه چیزی سر هم کردم و خوردم و بعد گرفتن دوش،موهام رو با سشوار لخت کردم ،بعد زیر سازی میکاپ ،پشت چشمم سایه صورتی کم رنگی زدم و خط چشم باریکی کشیدم ،به مژه های بلندم ریمل زدم و کار رو با رژگونه صورتی و رژ کالباسی به اتمام رسوندم. ساعت چهار و ربع بود و من حاضر و آماده لپ تاپ رو روشن کرده بودم و روی مبل های یشمی رنگم نشسته بودم و منتظر تماس بهراد بودم .
-
پارت سی و دوم آسانسور اومد و آروین یک سری خرید هارو برداشت و منم حرفی نزدم داخل اسانسور شدیم و آروین گفت :اول شما رو برسونیم . سری تکون دادم دکمه طبقه بیست رو فشار دادم . آروین :شما از عینک استفاده می کنید؟ گیج گفتم:نه مگه چه طور؟؟ پوزخندی زد و گفت:اخه الان بچه هارو ندیدی ،صبح هم یک آدم ۱۹۰ سانتی!!! اخمی کردم ،اه لعنتی صبح من و شروین رو دیده ،پس چرا من ندیدمش!!! _چشمام عادت دارند فقط اشخاص حائز اهمیت رو ببینن نه هر کسی. به دنبال حرفم یه نگاه از سر تا پاش انداختم . آروین:آها ،عادته پس.پوزخند حرص دراری هم زد. دیگه حرفی بینمون رد و بدل نشد. پسره پرو فکر کرده کیه ، برام موعظه می کنه . آسانسور ایستاد برگشتم و پلاستیک هارو گرفتم و زیر لب تشکر کردم ؛تا آسانسور حرکت نکرده بود سمت در خونه نرفتم .آروین با پوزخند اعصاب خوردکنش دکمه طبقه بیست و دو رو فشار داد و درب آسانسور بسته شد . زیر لب خودشیفته ای نثارش کردم و داخل خونه شدم و بعد جا به جایی خرید ها به سمت اتاق رفتم تا بقیه کتاب رو هم تموم کنم.
-
در خواست کاور برای رمان چرخه دنیا | banoo.z کاربر انجمن نودهشتیا
bano.z پاسخی برای bano.z ارسال کرد در موضوع : درخواست طراحی کاور
https://hoosha.com/share/image/75e5df88-10d5-4a32-baf8-d8540c26d233 -
پارت سی و یکم بعد تماس به خاطر مامان حالم گرفته بود ،قشنگ معلوم بود بغض داره ولی به خاطر من کنترل می کرد . هنوز چند صفحه از کتاب مونده بود ولی تمرکز نداشتم ،اول باید از این حال و هوا درمیومدم. از جام بلند شدم و لباس هام رو با تیشرت شلوار سفید،مشکیم عوض کردم و سوییچ رو برداشتم و به قصد خرید برای خونه بیرون زدم،اینجوری از این حال خلاص میشدم. تو پارکینگ فروشگاه بزرگ مواد غذایی پارک کردم،داخل رفتم و سبدی برداشتم و طبق لیست وسایل مورد نیاز رو برداشتم،حدودا یک ساعتی طول کشید،بعد بسته بندی و حساب کردن،پلاستیک هارو که کم هم نبودن ،برداشتم و به سمت ماشین و بعد خونه حرکت کردم. بعد پارک کردن ماشین با مصیبت تمام خریدهارو برداشتم و با پا در ماشین رو بستم و دکمه آسانسور رو فشار دادم . تا آسانسور اومد ،چند تا بچه همین جور که به سمت آسانسور میدوییدن ،به من برخورد کردن چون دستم پر بود تعادلم و از دست دادمو افتادم زمین ،محتویات چند تا از پلاستیک ها پخش و پلا شدن . بچه ها هم با شیطنت خندیدن و رفتن،عجب بچه های تخسی بودن ،با حرص شروع کردم جمع و جور کردن ،سیب زمینی ها هر کدوم یک طرف افتاده بود داشتم جمع می کردم که دیدم یک نفر دیگر داره کمکم می کنه،سرم و بالا اوردم و چشمم به یک چشم عسلی افتاد ،آروین اینجا چی کار می کرد ؟ به خودم مسلط شدم و سلام دادم و گفتم:شما اینجا چی کار می کنید؟؟ گفت:سلام، خونه یکی از دوستام اینجاس ،مشکلیه؟؟ _اها ،نه چه مشکلی ممنون بابت کمکتون....
-
در خواست کاور برای رمان چرخه دنیا | banoo.z کاربر انجمن نودهشتیا
bano.z پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در درخواست طراحی کاور
https://forum.98ia.net/topic/3757-رمان-چرخه-دنیا-banooz-کاربر-انجمن-نودهشتیا/ در خواست کاور دارم- 6 پاسخ
-
- 1
-
-
پارت سی ام بابا:چیزی لازم داری بگو باباجان ،سریع فراهم کنم ،به خودت سخت نگیری؟ _چشم، مرسی باباجونم ،نگران نباش همه چی اوکیه مامان:صدف داشتی میگفتی بهراد زنگ زده بود ؟ _اره چند روز پیش زنگ زد گفت آخر هفته قراره برید خواستگاری،قراره لپ تاپ رو هم با خودش بیاره تا منم به صورت تصویری حضور داشته باشم. مامان: چه خوب ،همیشه آرزو داشتم ،برای بهراد برم خواستگاری،تو و ساحل هم ساقدوشش بشید.قطره اشکی از چشمش پایین چکید. بغض سنگینی گلوم رو گرفته بود با زور جلوش رو گرفته بودم،یک لحظه به سرم زد همه چیزو ول کنم و فردا بلیط بگیرم و برگردم. بابا که خودش هم دست کمی از ما نداشت برای عوض شدن جو گفت:سهیلا ،صدف که قراره ،تصویری تو خواستگاری باشه،مراسمات رو هم میزاریم برای تعطیلات صدف که بتونه بیاد. لبخند کج و کوله ای زدم و گفتم:اره ،فکر خوبیه ،به نظرم من بعد امتحانات این ترم یه چند هفته فرجه دارم میتونم بیام. مامان به خاطر اینکه من بهم نریزم لبخندی زد و گفت:خوبه با بهراد هماهنگ می کنم . کمی دیگه باهاشون حرف زدم و قطع کردم
-
پارت بیست و نهم یک روز تا خواستگاری بهراد مونده بود و از اونجایی که فردا جمعه بود و ما شنبه و یکشنبه تعطیل بودیم ،که یعنی من به اندازه کافی برای امتحان دوشنبه وقت داشتم،تصمیم گرفتم فردا بعد امتحان برم خرید برای خواستگاری، درسته قرار بود فقط به صورت ویدئویی تو خواستگاری باشم ولی بازم دلم می خواست ،همه چی واقعی باشه تا دلم راضی باشه. تو اتاق مطالعه مشغول درس خوندن بودم ،امتحان فردا سخت بود و استادش هم سخت گیر تر. چند ساعتی بود که سرم تو کتاب بود ،که نفهمیدم چه جوری خوابم برد. با گردن درد از خواب پریدم و به فضای تاریک نگاه کردم بعد چند ثانیه محیط رو درک کردم و به ساعت گوشیم نگاه کردم ،اوه ساعت شش عصر بود ،یک ساعتی خوابیده بودم ، اعلان های گوشیم دو تماس از دست رفته رو در واتساپ نشون میداد،وارد آپ شدم دیدم مامان تماس گرفته بوده ،چراغ اتاق رو روشن کردم و تماس تصویری گرفتم ،بعد چند بوق چهره مامان روی صفحه موبایلم جا گرفت،لبخندی زدم و گفتم:به به ،سلام به مامان خوشگلم،احوالات؟؟؟ مامان:سلام صدف مامان خوبی،چرا جواب ندادی نگران شدم . _ببخشید خواب بودم متوجه نشدم. مامان:قربونت برم من ، به خودت میرسی؟؟ ،چه قدر لاغر شدی؟چرا زیر چشمات سیاه شده؟نکنه خوب نمی خوری و نمی خوابی؟بمیرم که دورم و نمیتونم برسم بهت.اشک تو چشماش جمع شده بود. برای اینکه فضا رو عوض کنم لبخند زدم و گفتم:خدانکنه مامان قشنگم ،عین خرس می خورم و می خوابم ،نگرانم نباش، شما خوبی ؟بابا خوبه؟ مامان :ما خوبیم عزیزم ،میدونی اخر هفته خواستگاری بهراده؟ _بلههه،چند روز پیش زنگ زد خبر داد قراره... حرفم با شنیدن صدای بابا پشت خط قطع شد داشت به مامان میگفت: سهیلا جان ،با کی حرف میزنی؟ مامان:با صدف عزیزم ،می خوای باهاش صحبت کنی؟ چند ثانیه بعد بابا هم به تصویر اضافه شد.با دیدنش لبخندم عمیق تر شد و گفتم:سلام به پدر خوشتیپ خودم. بابا:سلام گل بابا ،خوبی؟ _شما خوب باشید، منم خوبم،شکر.
-
پارت بیست و هشتم چه قدر دلم براشون تنگ شده بود،سمت اتاق خوابم رفتم دیزاین اتاق به رنگ بنفش و سفید بود ،ساکم رو گوشه ای پرت کردم و لباسام رو برداشتم و شیرجه زدم تو حموم ،وان و پر کردم توش نشستم و به امتحان امروز فکر کردم؛خداروشکر اولیش به خیر گذشت عالی داده بودم،ایشالا خدا بقیش رو هم ختم به خیر کنه. بعد حدود نیم ساعت از حمام بیرون اومدم و تن پوشم رو پوشیدم ،داشتم با کلاهش موهام رو خشک می کردم، که موبایلم زنگ خورد؛ به سمتش رفتم که دیدم بهراده ،تماس تصویری رو برقرار کردم و چهره خندون بهراد رو صفحه اومد و گفت :سلامم بر دانشجو پر تلاش حال شما؟ لبخند زدم و گفتم:درود برتو ما خوبیم شما خوبی؟عیال محترم خوبه؟ گفت:خوبه سلام میرسونه دنبال کارای اخر هفتس. با تعجب پرسیدم:مگه اخر هفته چه خبره؟با لبخند وسیع رو لبش گفت:هیچی اخر هفته قراره برم خواستگاریش با داداش بهرام و زن داداش. جیغی کشیدم و با خوشحالی گفتم:هورااا مبارکت باشه بهراد جونم خیلیی خوش حالم ،پس رفتی قاطی خروسا دیگه. بعد یهو با فکر اینکه من نیستم که شرکت کنم بادم خالی شد و با لب و لوچه اویزون گفتم:حیف من نیستم بیام،همیشه برای خواستگاری رفتن برای تو نقشه کشیدم ولی حالا نیستم. نفسم و اه مانند بیرون دادم و به بهراد خیره شدم.لبخندی زدو گفت:دیوونه ناراحتی نداره که اصلا من قول میدم اون ساعت باهات تماس بگیرم تو ام تو مجلس باشی،خوبه؟؟ با این حرف لبخند نشست رو لبم درسته اگه اونجا حضور داشتم یه چیز دیگه بود ولی اینم بد نبود بهتر از هیچیه.بعد چند ثانیه سکوت بهراد گفت:راستی امتحانت رو خوب دادی؟چه کارا می کنی؟ منم با هیجان شروع کردم به تعریف کردن اتفاقات روزمره ام. بعد یک ساعت صحبت کردن با بهراد بلاخره از هم دل کندیم و تماس رو قطع کردم و گوشی رو پرت کردم رو تخت، از جا بلند شدم و تن پوشم و با تاپ و شرتک لیمویی خونگیم عوض کردم و مشغول سشوار کشیدن به موهام شدم ،خیلی وقت بود کوتاه نکرده بودمشون و حسابی بلند شده بود .کارم که تموم شد به ساعت نگاه کردم پنج عصر بود تصمیم گرفتم یه ساعت استراحت کنم خودم رو تخت پرت کردم و خیلی زود خوابم برد.
-
پارت بیست و هفتم از جام بلند شدم و همین طور که به سمت کمدا میرفتم بلند خطاب به کامی گفتم اگه می خوای با من بیایی ،تا ده دقیقه دیگه آماده باش. بعد تعویض لباس هام رو عوض کردم و ساک ورزشیم رو برداشتم و به سمت در رفتم کامی همون دقیقه سمت کمدا رفت تند تند مشغول شد .از در بیرون رفتم و سوار ماشین شدم ساکم و صندلی عقب پرت کردم.با اینکه کامی گفت غیر شروین ، اروین هم اینجا میاد، تو این یک ساعت خبری از اروین نشد. ولی شروین و دوستاش در حین تمرین حسابی شلوغ کردن و همه رو عاصی کرده بودن. جالب اینجا بود کل دخترا سعی در جلب توجهشون داشتن منم ، اَدا هاشون رو میدیدم و میخندیدم. تو فکر بودم که کامی رسید و سوار شد راه افتادم و کامی رو جلوی خونشون پیاده کردم،البته بهتره بگم عمارت یه ساختمان لوکس با یه باغ بزرگ،پدر کامی ،عمو الکس یه کارخونه دار بود و وضع مالی خوبی داشتن بعد خداحافظی با کامی به سمت خونه راه افتادم حسابی خسته بودم . ساختمانی که توش زندگی میکردم یه خیابون پایین تر از خونه کامی اینا بود؛ماشین و تو پارکینگ پارک کردم و بعد برداشتن وسایلم به سمت اسانسور رفتم و دکمه طبقه بیست رو فشار دادم ،با توقف اسانسور سمت در رفتم و با کارت مخصوص بازش کردم. یه خونه صد و پنجاه متری با سه اتاق خواب و یه اشپزخونه بزرگ،برای یه نفر زیادی بزرگ بود! من ترجیح میدادم تو یه خونه کوچیک با حیاط کوچیک باشم ولی صلاح دید پدر جان این بود که یه برج امنیت بیشتری داره.
-
پارت بیست و ششم نگاهش رو ازم گرفت و به انگشتاش زل زد و گفت:میدونم که میدونی چه حسی بهش دارم،من مثل تو نمیتونم خوب احساسم و پنهان کنم ،توام تیزی پس الکی عوضی بازی در نیار . لبخندی زدم و دستم و زیر چونش گذاشتم و به طرف خودم برگردوندم:حالا خجالت نداره که از کی خجالتی شدی. لبخندی زدو گفت:تعریف کن دیگه. منم براش همه چیزو گفتم و وقتی تموم شد گفت :اه کاش منم اونجا بودم ،همیشه موقعیت های حساس نیستم.خنده ریزی کردم و گفتم:راستی وقتی اومدی اونجا می خواستی یه چیزی بگی. گفت:اهان خوبه گفتی ،اومدم بگم شروین و لوکاس ،دیوید و اروینم اومدن تو این باشگاه. ابروهام و بالا انداختم و با خنده گفتم:اا خز شد دیگه اینجا همه اومدن. کامی به بازوم زدو گفت:کم حرف بزن، بیا به جای زبونت از بدنت کار بکش پاشو... بلند شد منم بلندشدم و گفتم:اره دیگه از این به بعد زیاد ورزش کن استعدادت به چشم بیاد . کامی اومد حمله کنه که در رفتم سمت تردمیل ها. یک ساعت و نیم گذشته بود خسته به سمت بطری ابم رفتم و یه نفس سر کشیدم. نگاهم به کامی افتاد که وزنه برداشته بود و دقیقا رو به روی شروین مشغول تمرین بود خنده ام گرفته بود از اول تا الان عین چی مشغوله دید زدن شروین بود و با نهایت توانش تمرین می کرد.
-
پارت بیست و پنجم این چه زود خودمونی شد،با چشمای گرد نگاهش کردم که با دستش به کمرم فشار وارد کردو به سمت سرویس هدایت کرد . از شک خودمونی شدنش درومدم و بینیم رو شستم ،دستمالی از رول کندم و روی بینیم گرفتم چند دقیقه نگه داشتم تا خون بند اومد. شروین دم در دستشویی وایساده بود زل زده بود به من.اینم خل بودا دستمال رو تو سطل انداختم اومدم بیرون که در باز شد و صدای کامی قبل خودش اومد که می گفت :صدف نمیدونی چی کشف.. . با دیدن شروین صداش قطع شد و با چشمای گرد ایستاد.شروین با دیدن قیافه کامی چشماش خندید خدایی قیافه کامی بامزه شده بود با چشمای سبز درشتش زل زده بود به شروین و لبهاش کمی از هم فاصله گرفته بودن ،دیدم خیلی کامی داره تابلو بازی درمیاره با گفتن مرسی به شروین سمت کامیلا رفتم و بازوش رو گرفتم و کشون کشون بردمش سمت در و به بیرون هدایتش کردم . کامیلا هنوز تو هپروت بود محکم زدم پس کلش که سرش پرت شد جلو و با خشم برگشت سمتم و گفت :چته وحشی؟ لبخنده عریضی زدم و گفتم:جای تشکرته ،تویه تابلویه مجنون و از رسوایی نجات دادم تازه از دنیای هپروتم بیرون اوردم بده مگه؟! کامی چشماش و بست و نفس عمیقی کشید و یهو پرید سمتم و تند گفت:وای شروین بهت چی گفت؟اصلا اونجا چی کار داشت ؟منو بگو که اومدم بگم شروین و دیدم نگو تو زودتر دیدیش، چی شد؟ دستم و جلو دهنش گرفتم و سمت صندلیا کشیدمش و نشستیم .دستم برداشتم گفتم:یه نفس بگیر عزیزم ،میترسم خفه بشی. حرصی نگام کرد و گفت :اه بگو دیگه. شیطون زل زدم بهش و گفتم:چیه؟چرا انقدر برات مهم شده شروین؟
-
پارت بیست و چهارم لبخندی زدم و عینک دودی گردم و به چشمام زدم.درسمت شاگرد باز شد و کامی نشست؛نگاهش کردم و گفتم:عروس میاوردی؟ گیج نگاهم کرد و گفتم:منظورم اینه دو قدم راه رو چه قدر طول دادی بیای. اهانی گفت و پشت چشمی نازک کرد و گفت:خب چی کار کنم زشته بدوام وسط خیابون. خنده ریزی کردم و تو دلم گفتم ،اونی که تا جو زده میشه کله یونی رو میدو ا منم . راه افتادم .جلو باشگاه پارک کردم. کامیلا:اا چه عجب بعد چند وقت خانوم می خواد بیاد بلاخره.لپش و کشیدم و گفتم:از این به بعد مرتب میام. کامی:ببینیم و تعریف کنیم تو از این حرفا زیاد میزنی. خنده ای کردم و از صندق ساک ورزشیم رو برداشتم ماشین رو قفل کردم باکامی به سمت باشگاه رفتیم.از بس دیر به دیر میومدم که کسی رو نمیشناختم ولی کامی با دونفر مشغول صحبت شد. به سمت کمدای اتاق تعویض لباس رفتم و لباسم و با تاپ و شلوارک ورزشی و گرم کن و کتونیای ستش عوض کردم،لباسام و جمع کردم و بدون توجه به اطراف به سمت کمدم رفتم،لباسارو داخلش گذاشتم و برگشتم و نفهمیدم چی شد که بینیم درد گرفت و تعادلم و از دست دادم و داشتم میوفتادم که دستی کمرم و گرفت. به کمک اون طرف صاف ایستادم و همون جور که بینیم رو گرفته بودم گفتم:نمیتونید یکم با فاصله بایستید که مردم و داغون و غافل گیر نکنید. بلافاصله سرم و بالا اوردم و با صورت خندون شروین مواجه شدم.همین جور با تعجب شروین و نگاه می کردم که پشت لبم رد خون رو حس کردم . اخی گفتم و سرمو بالا گرفتم،شروین بادیدن عکس العملم جلو اومد و گفت: دستت رو بردار ببینم چی شدی . فرصت کاری رو نداد و دستمو کنار زد با دیدن خون دستش رو پشتم گذاشت و گفت:اوه،عسلم از بینیت داره خون میاد بیا ببرمت دستشویی.
-
پارت بیست و سوم چنگالم رو تو پاستا فرو کردم و تو دهنم گذاشتم چشمام رو بستم با لذت گفتم:اوم فوق العادس . چشمام رو که باز کردم صورت پر تعجب کامی رو دیدم ،با دیدن چشمای بازم گفت:هیچ وقت نمی تونم حرکت بعدیت رو حدس بزنم ،یا حست رو بفهمم خیلی گیج کننده ای. لبخندی زدم و گفتم:به جای حرف زدن غذات رو بخور،سرد شد. لبخندی زد و مشغول خوردن غذاش شد،گه گاهی زیر چشمی شروین رو نگاه می کرد شروین و آروین تو دیدم نبودن،ولی صدای قهقهه های دیوید و حرف زدن دوستای شروین میومد. بعد خوردن پاستا کوله ام رو برداشتم وپایین شومیز چهار خونه سفید قرمزم رو مرتب کردم ،به موهای باز بلندم دستی کشیدم و خطاب به کامی گفتم:من دارم میرم اگه دوست نداری تا باشگاه پیاده بری پاشو. بدون حرف دیگه ای به سمت ماشین حرکت کردم،صدای قدمای کامی رو پشت سرم شنیدم و لبخند زدم. نگاه سنگین یک نفر رو حس می کردم ولی نفهمیدم کیه مهم هم نبود،این کافه پاتوق دانشجو ها بود درست رو به روی یونی بود. با این که تابستان بود نسیم خنکی میومد،به خاطر همین سقف ماشین رو باز کردم و منتظر کامی شدم که سلانه سلانه از خیابون رد میشد.
-
پارت بیست و دوم ابرویی بالا انداختم و لبخندی زدم ته نوشیدنیم سر کشیدم. روبه کامی گفتم:پاشو بریم . کامی با حالت اعتراض گفت :تازه اومدیم ،من تازه گشنم شده می خوام سفارش بدم. بدون توجه به نگاه متعجب من سفارش پاستا داد ،گارسون سمت من برگشت و گفت :شما امری ندارید .من:منم همون . کامی نگاهی به چشمای گرد شده من کرد و گفت:چیه.یه تای ابروش رو بالا داد. چشمام رو ریز کردمو موشکافانه پرسیدم:برا چی موندی؟ کامی:گشنمه گفتم که. من:باشه منم خر عر عر ، عمه منه (کامی به اصطلاحات من عادت کرده بود)هر روز برای سر تایم رسیدن به باشگاه غر میزنه. به صندلیم تکیه دادم.کامی خنده ریزی کردگفت:گاهی تغییر و بی نظمی لازمه زندگیه. سری تکون دادم دیگه پیگیر نشدم چون میدونستم حرف نمیزنه تو سکوت به صورتش خیره شدم نمیدونم چه قدر خیره بودم که پاستاها رو اوردن ولی من همچنان کامی رو نگاه می کردم چشمای سبز پوست سفید موهای نارنجی اندام ظریف، توی کلمه زیبا بود،یه حدسایی زده بودم که به شروین یه حسایی داره ولی هنوز مطمئن نبودم،اگه حدسم درست بود دلیل موندنش همین بود. کامی بدون توجه به نگاه خیره من مشغول خوردن شد بعد چند دقیقه چنگالش رو عصبی تو بشقاب پرت کردو عاصی شده نگاهم کرد و گفت:چته ؟میدونی که خوشم نمیاد موقع غذا خوردن کسی نگاهم کنه. خونسرد دو تا شونه هام رو بالا انداختم گفتم :هیچی .
-
پارت بیست و یکم .مشغول حرف زدن از رنگ موی عجیب یکی از بچه ها، تا کفش هفت رنگ یکی دیگه از پسرای دانشگاه بودیم که سفارش هارو اوردن، مشغول خوردن و حرف زدن بودیم که یهو کامی ساکت شد و میخ شد به پشت سره من ،با تعجب به پشت برگشتم ،صورتم جمع کردم و برگردوندم آروین مهرزاد و اون دوست بور نچسبش دیوید وارد کافه شدن و پشت میز نشستن. با نگاه عاصی کامی رو نگاه کردم .کامی هم از حال من خندش گرفت و بلند زد زیر خنده ،کل کافه به سمت ما برگشتن با حرص لگد محکمی به کامیلا زدم که صورتش از دردجمع شد و خنده افسانه ایش تموم شد. با اخمی که از درد بود بهم نگاه کرد گفت:چته وحشی پام و شکوندی. من:کولی بازی در نیار دیگه،تا تو باشی بنرمون نکنی. لبخند حرص دراریم زدم و بدون توجه به چشمای برزخی کامی موهیتوم رو خوردم. کامی که به این رفتارام عادت کرده بود نفس عمیقی کشید و اب پرتقالش رو یه نفس سر کشید و در سکوت نگاهش رو به اطراف چرخوند . مشغول خوردن بودم که کامی ضربه ای به پام زد با غر غر گفتم: باز چی شده؟؟؟؟ صورتم رو سمت قسمتی که کامی اشاره کرد برگردوندنم و چشم تو چشم شروین مولر، پسر یکی از کله گنده های اینجا شدم ،با دوستاش اومده بود ،میتونم قسم بخورم میزبان نصفی از بیشتر مهمونیای شهر شروین بود. سرمو بر گردوندم طرف کامی و گفتم :جالبه،شروین و آروین تو یه مکان چه شود!
-
پارت بیستم از پله های یونی پایین اومدم و اولین امتحان از ترم دومم رو هم دادم، هفت ماه از اومدنم به المان گذشته بود تو افکارم غرق بودم که با صدای بلند کامیلا که اسمم رو صدا میزد سرم و بالا اوردم بادیدن اندام ظریف و موهای بلند نارنجی رنگش لبخندی زدم ،دستی برام تکون داد به سمتش رفتم وقتی رسیدم گفت:چه طور بود خوب دادی؟؟ گفتم:بدنبود یسری سوال هارو شک داشتم. کامیلا:اره جون خودت تو همیشه همین رو میگی ولی همیشه هم نمره کامل رو میاری عوضی باهوش. به دنبال حرفش مشتی به بازوم زد.لبخند عریضی زدم و بهش گفتم:گشنمه بیا بریم یچیزی بخوریم . کامی:وای خدای من تو همیشه گشنه ای پس چرا چاق نمیشی،من اب بخورم چاق میشم. من:اون از شانسمه البته توام چاق نمیشیا همچین کمم نمی خوری. کامی:اره ولی به لطف باشگاهیه که میرم .من:خب منم باشگاه میام که.قیافه حق به جانب گرفت و گفت :اره یه بار درهفته بعضی وقتا ماهی یه بار دوماه یه بار . چشم غره توپی بهم رفت .از حرفش و اداش از خنده خم شدم،اخه کسی که اول پیشنهاد باشگاه داد من بودم ولی فقط ماه اول مرتب رفتم بعدش دیگه حوصله ام نمی کشید برم ولی کامی مرتب میرفت. بعد چند دقیقه خنده فضایی خودم رو جمع کردم و جلو چشمای متعجب بقیه و کامی بازو کامی گرفتم و به سمت در کافه کشیدم. بدون توجه به اطراف یکی از میزای کنار پنجره رو انتخاب کردم؛دست کامی رو ول کردم رو صندلی ولو شدم ،کامی هم بدون حرف نشست گارسون جلو اومدو من که داشتم از گرما هلاک میشدم موهیتو و کامیم اب پرتقال سفارش داد.
-
پارت نوزدهم بهراد بلند شد بغلم کرد و دم گوشم گفت:خیلی وقت بود نگفته بودی عمو .من رو محکم تر بغل کرد . ******** ساعت شش صبح بود پرواز من ساعت هفت و نیم بود همه تو فرودگاه بودیم ،عمه معصومه،خاله سیمین،عمو بهروز ،بهراد ،نازی،گندم،بارانا،سارا،سینا،دایی سامان و منیژه،عمو محسن،زنمو ریحانه،حتی ماهان،مامان بابا همه بودن،با دلتنگی به تک تکشون نگاه می کردم حتی دلم برا سینا نچسبم تنگ میشد دور هم ایستاده بودن و حرف میزدن نمیدونم چه قدر گذشت که شماره پرواز من اعلام شد،تک تکشون رو تو بغل گرفتم و خدافظی کردم به بابا که رسیدم بغض کردم و تو بغلش فرو رفتم و گفتم:دلم خیلی برات تنگ میشه بابا ،ببخش که اذیتت کردم،قول میدم پشیمونت نکنم. از اغوشش جدام کردو پیشونیم و بوسید گفت:هر اتفاقی بیوفته پشتتم خدا پشت و پناهت به خدا سپردمت.به طرف مامان رفتم و بغلش رفتم با لرزیدن شونه هاش بغضم ترکیدو اشک ریختم گفتم:گریه نکن مامان زود برمی گردم دلم تنگ میشه.مامان از زور گریه فقط سر تکون داد و صورتم بوسید و گفت:امانت...دا..دادمت به خدا ،خداحافظ . به همشون نگاه کردم پشتم و کردم و از پله برقی بالا رفتم دیگه به سمتشون برنگشتم ،ترسیدم با دیدنشون پشیمون شم دیگه نرم .بعد تحویل چمدونها و بلیط سوار هواپیما شدم ،بعد توصیه های لازم مهمان دارها هواپیما به پرواز در اومد و من رفتم دنبال سرنوشتی که خدا برام رقم زده بود....
-
پارت هجدهم بعد پاساژ گردی و رسوندن نازی به خونه برگشتیم و بعد خوردن نهار با این که خسته بودم و عادت به خواب بعد از ظهر داشتم چایی ریختم و به سمت پذیرایی رفتم مامان، بابا و بهراد با دیدنم تعجب کردن . بابا:صدف بابا چرا نخوابیدی؟ من:خوابم نمیومد بابا .درواقع دروغ گفتم خسته بودم ولی دلم می خواست از تک تک لحظات استفاده کنم ،مثل اینکه اونام فهمیدن چون چیزی نگفتن و مثلا به حرف زدن مشغول شدن یه دفعه با یاد اوری چیزایی که به یادگار خریده بودم، از جا بلند شدم و به سمت اتاق رفتم تابلو رو از اتاق بیرون اوردم که فهیمه با دیدنم به کمکم اومد؛ تابلو رو بهش دادم و گفتم: صبر کنه کت و شلواری که برای بابا خریده بودم و ساعتی که برای تولد بهراد خریده بودم رو هم برداشتم و با فهیمه به سمت سالن رفتیم . با شنیدن صدای پامون به سمتمون برگشتن کت و جعبه ساعت و به دست فهیمه دادم و تاباو رو ازش گرفتم و به سمت مامان رفتم تابلو رو جلوش گذاشتم و گفتم :میدونم زحمتات تو این سال ها و زحمتای این چند روز ،با این جبران نمیشه ولی امید وارم قسمتیش رو جبران کنه دوست دارم . اشک تو چشمام جمع شده بود ولی جلو ریختنش رو گرفتم .مامان با چشم خیس بلند شدو بغلم کرد و به هق هق افتاد منم اشکم سرازیر شد بعد چند دیقه از هم جداشدیم و مامان رو بوسیدم و کاور کت و شلوار رو از فهیمه گرفتم و به سمت بابا رفتم و گفتم:بابا ببخشید این چند وقت اذیتت کردم قول میدم به قول هام وفادار باشم و ممنون بابت تمام زحماتی که کشیدی. بابا بلند شدو من رو به اغوش کشید و من تو اغوش حمایتگرش جا گرفتم و محکم به خودم فشارش دادم و انرژی اغوشش رو برای روزای دلتنگیم ذخیره کردم،از اغوشش بیرون اومدم و به طرف بهراد رفتم و جعبه چوبی ساعت رو به طرفش گرفتم و گفتم :این رو برا تولدت گرفته بودم ولی دیگه نیستم که بدم بهت امیدوارم با شادی استفاده کنی عمو .
-
پارت هفدهم جیغ خفه ای کشیدم و گوشش و گرفتم و گفتم :بیشعور تو که میدونی من حتی یک دوست پسرم تا الان نداشتم؛ ناصر شاه رو با من مقایسه می کنی ؟؟اون با اون سیبیلای کلفتش اصلا شبیه من با این پوست نرم و لطیف هست؟؟ گوشش و ول کردم و دستم به کمرم گذاشتم و تند تند پلک زدم.نازی و بهراد از خنده داشتن میزو گاز میزدن. بعد که خوب خندیدن بهراد گفت:خیلی دلقکی بشین بچه ابرو نذاشتی برامون. خنده کوتاهی کردم .سر جام نشستم که کله پاچه رو اوردن و سه تایی مشغول شدیم به خوردن و حرف زدن .بهراد داشت از خاطرات دانشجوییش می گفت .ما هم گوش می کردیم به شیرین کاریاش می خندیدیم. من داشتم سعی می کردم تک تک لحظات رو به یادم بسپرم تا بعدا با یاد اوریش از دل تنگیم کم بشه .بعد خوردن کله پاچه که عجیب خوش مزه بود،قصد رفتن کردیم و سوار ماشین شدیم .بهراد نگاهی به ساعت انداخت که هشت و نیم رو نشون میداد گفت :خب خانوما امروز کار بارو تعطیل کردم کجا بریم ؟ نازی گفت من یه چند تا خرید دارم بریم پاساژ؟و به من و بهراد نگاه کرد.من بدم نمیومد چند تا خرید داشتم ،سری به موافقت تکون دادم.بهراد نگاهی به ما انداخت و مثلا قیافه زاری گرفت و گفت:شما خانوما تا بپرسن می گید پاساژ .بعد با حالت با مزه ای دستش و نمایشی کوبوند رو داشبرد ماشین و زیر لبش گفت :بخشکه شانس و سرش و گذاشت رو فرمون .من و نازی که میدونستیم خودش از صد تا خانوم بدتره این حرکات نمایشی هست خندیدیم.
-
پارت شانزدهم بهراد :صد البته نازی خانومی ما شما رو تور کردیم شما که نقشی نداشتی اصلا . با این حرفش من بهراد با یاد اوری اولین برخورد نازی و بهراد زدیم زیر خنده و نازی با حرص نگاهمون می کرد . اخه دفعه اول بهراد رفته بود لباس من برای جشن تولدم رو بگیره و نازی براش اورده بودو بهراد همون جور که سرش تو گوشی بوده به نازی نگاه نکرده یه تشکر کرده و رفته ولی نازی از بهراد خوشش اومده و شب وقتی اومد تولدم کلی به خودش رسیده بود می خواست از زیر زبونم بکشه که اون کی بود که اومد لباس و گرفت، تو گیر و دار سر کله زدن با من بود ،که بهراد که همین جور سرش تو گوشی بود در حالی که شربت دستش بود به نازی خورد و کل شربت روی نازی ریخت ،نازیم با دیدن بهراد یه لبخند پسر کش زد و بهراد وقتی ازش عذر خواهی کرد اصلا تو باغ نبود و با نیش باز بهراد و نگاه می کرد و خلاصه بعد چند دقیقه که گذشت، با فهمیدن موضوع یهو شروع کرد جیغ جیغ کردن قیافه بهراد دیدنی بود ،تعجب کرده بود از تغییر صد درجه ای رفتار نازی بعد اون قضیه نازی همش به هر بهانه ای میومد مهمونیای ما، نمیدونم کی بلاخره این عموی ما رو تور کرد. بهراد لبخندی به نازی که داشت حرص می خورد زد و گفت:حرص نخور خانوم ما که نوکرتیم ،اصلا من کجا کسی با کمالات و زیبایی تو پیدا می کرد بعد دست نازی که رو میز بود و نوازش کرد و نازیم با لبخند بهش نگاه می کرد همین جوری داشتن بدون توجه به من و محیط بهم نگاه می کردن که قیافم جمع کردم و با لحنی که مثلا چندشم شده گفتم:جمع کنید بابا حالمونو بهم زدید، همین شما هایین ما مجردارو منحرف می کنید؛رو به بهراد ادامه دادم :بابام مثلا منو به تو سپرده ها منم که افتاب مهتاب ندیده .بعدشم با ناز پشت چشمی نازک کردم . با دیدن ادا هام جفتی باهم زدن زیر خنده و بهراد وسط خنده هاش گفت:یکی....یکی تو...افتاب مهتاب ندیده ای...یکی ناصر الدین شاه قاجار.
-
پارت پانزدهم با برداشتن کفش های پاشنه سه سانتی صورتیم بیرون رفتم و خودم و به ماشین بهراد رسوندم .بهراد نگاهی بهم انداخت و گفت:گفتم میریم کله پزی نه مهمونی،این چه تیپیه! من:وا مگه تیپم چشه خیلیم باحاله مگه کله پزیم تیپ خاص داره اخه،برو گیر نده بهراد جون حداقل سر صبح بیدارم کردی برسیم به کله پاچمون بدو.سری به نشانه تاسف تکون دادو راه افتاد. بعد حدود ده دقیقه رانندگی توقف کرد نگاهی به اطراف انداختم که ببینم چرا وایستاده که با دیدن کوچه لبخند شیطنت امیزی روی لبم نشست. یه تای ابروم رو بالا انداختم و به طرفش برگشتم ،حواسش نبود و داشت ،شماره می گرفت بعد چند ثانیه به کسی که پشت خط بود، که مطمئننم کسی نبود جز نازی گفت: دم درتونم زود بیا پایین . گوشی قطع کرد و برگشت سمتم،و با دیدن قیافه من گفت:مرض توقع نداشتی که بدون نازی با تو برم کله پزی . خندیدم و زن زلیلی نثارش کردم .بعد چند دقیقه نازی اومد و بادیدنش پیاده شدم بعد سلام احوال پرسی ، به سمت کله پزی رفتیم ،بعد رسیدنمون بهراد سفارش دادو پشت میز نشستیم. رو به نازی گفتم:خوب قاپه عموی مارو دزدیدیا تازه انکارم می کردین، میبینم که بدون تو حتی ابم نمی خوره چه برسه کله پاچه! نازی درحالی که چشماش و گرد می کردو ابروش رو بالا داده بود با لحن با مزه ای انگشته اشارش رو به سمت خودش گرفت و گفت:من قاپ بهراد رو دزدیم؟یا بهراد من رو تور کرده ؟
-
پارت چهاردهم صبح با صدای داد ،بیدار شدم .چند ثانیه اول تو شک بودم ولی بعد دیدم بهراد با لبخند ملیح بغل تخت ایستاده ،بادیدنش بالشتم رو پرت کردم و بهش گفتم :مرض چرا داد میزنی ؟! لبخند گشادی زد و گفت: اخه جور دیگه بیدار نمیشدی . اومدم برم بزنمش یادم افتاد روز اخریه که اینجام یهو اشک تو چشم جمع شدو بغض کردم،دلم برا دیوونه بازیای بهرادم تنگ میشه بعد مرگ ساحل بد جور به بهراد وابسته شدم. جای خالی ساحل رو هم پر کرده بود برام.بهراد با دیدن بغضم نگران گفت:غلط کردم چی شدی جاییت درد گرفته چیزیت شد به جون صدف قول میدم ادم شم مثل ادم بیدارت کنم جون تو. به خاطر این که بیش از این نگران نشه و چرت نگه لبخندی زدم و گفتم:چرت نگو یه لحظه یادم اومد دارم میرم،... بی خیال حالا ساعت چند هست. بهراد لبخندی عریضی زد و گفت:شش. با این حرفش بلند داد زدم:چییییی،شش می خوایم کله پاچه بخوریم مگه؟ من رو به این زودی بیدار کردی .دیوانه ای گفتم و روی تخت ولو شدم . بهراد :درست حدس زدی قراره کله پاچه بخوریم پاشو تنبل ؛و در ادامه دستم و گرفت و کشید و بلندم کرد و پرتم کرد سمت دستشویی. تا چند ثانیه هنگ بودم .بعد روانی بلندی گفتم و دست و صورتم رو شستم.بیرون اومدم بهراد وسط اتاق وایستاده بود و با دیدنم گفت:شلخته جون تا ده دقیقه دیگه پایین باش منتظرم. چشم غره ای رفتم بهش ،که لپم کشید و رفت. روز اخری نذاشت بخوابیما .با این فکرم دلم گرفت روز اخر ،بلاخره روزه رفتنم داره میرسه ،اشک تو چشمام حلقه زد ولی سریع پسشون زدم باید محکم تر از این حرفا می بودم .سمت کمدم رفتم مانتو بلند صورتی که استین هاش کمی کلوش بود رو انتخاب کردم شال و شلوار لیم رو هم از کمد در آوردم بعد پوشیدن ،آرایش مختصری کردم.
-
پارت سیزدهم لبخندی زدم و سر تکون دادم دستش رو گرفتم و به طرف اتاقم رفتیم ،بهراد همیشه چند دست لباس خونه ما داشت،به طرف اتاق مهمان رفت تا لباس عوض کنه منم رفتم تو اتاقم از تو کمد یه لباس استین بلند که گشاد بود و روش یه خرس با کلاه چهار خونه قرمز سفید داشت انتخاب کردم با شلوارش شلوارشم گشاد بود و چهار خونه قرمز سفید .بعد عوض کردن لباسام آرایشم رو پاک کردم و به دستشویی رفتم و صورتم و شستم و وقتی برگشتم بهراد لبه تخت نشسته بود . با دیدنم گفت :من اخر نفهمیدم چرا تخت تو دونفرس !! لبخندی زدم و گفتم: تو جای تنگ خوابم نمیبره، باید جام وسعت داشته باشه. با شیطنت گفت:تو که راست میگی و ولو شد رو تخت. یکی از متکاهای تخت و برداشتم و کوبیدم تو شکمش گفتم :خیلی بیشعوری. خنده ای کردو دستمو کشید منم رو تخت بغلش ولو شدم انگشتش و تهدید وار به طرفم گرفت و گفت :ببین من خوابم میاد پر چونگی ،لگد انداختن ،لوس بازی نداریم مفهومه. پشت چشمی نازک کردم و گفتم اون که جفتک میندازه تو خواب تویی نه من . خنده ای کرد و بعدش بدون هیچ حرفی پشتش رو به من کرد عین خرس به خواب زمستونی رفت.وا چه زود خوابید من رو بگو گفتم الان تا صبح چرت و پرت میگیم می خندیم .بی تربیت چلغوز حالا اگه نازی بود تا صبح عین خود جغد پلک نمیزد .فکر کنم باید نازی رو هم نگه میداشتم. زبونی براش دراوردم و پشتم و بهش کردم و از خستگی خوابم برد.
-
پارت دوازدهم بعد خوردن چای و کمی گپ زدن ؛بابا و بهراد راجع به اقتصاد سیاست و کارو...مامان که خستگی از سرو روش میبارید گفت:ببخشید من خیلی خستم میرم بخوابم شبتون بخیر . به طرف من برگشت و گونم بوسید و گفتم:شب بخیر مامان ممنون بابت امشب خیلی زحمت کشیدی.لبخندی زد و دستی به موهام کشید و بعد شب بخیر گفتن به بابا و بهراد رفت.بعد مامان، بابا هم شب بخیر گفت و رفت . موندیم من و بهراد ،به بهراد گفتم :اتاق مهمان و برات اماده کنم؟گفت:نه تو اتاق تو می خوابم . اون لحظه انقدر خوش حال شدم که پریدم بغلش شالاپ شالاپ ماچش کردم . بهراد به زور من رو از خودش جدا کرد و گفت:الان برای چی انقدر خوش حال شدی برا این که تو اتاقت می خوابم. نیشم و تا بناگوش باز کردم و سر تکون دادم.خنده ریزی کردو گفت:بزرگ نشو همین جوری بمون.بعد روش و ازم برگردوند .لحنش بغض داشت .منم بغض کردم بهراد بیشتر از این که عموم باشه دوست و برادرم بود چه قدر دلم براش تنگ میشه ،کم خاطره نداشتیم باهم کم شیطونی نکرده بودیم. دستم دور شونش حلقه کردم و سرم و گذاشتم رو شونش و گریه کردم .اونم سرش و رو سرم گذاشت و دستش رو گذاشت رو کمرم و نوازش کرد به یاد تمام شیطنتای سه تاییمون با ساحل می افتادم و دلتنگ میشدم، دلتنگ ساحل بی معرفت که رفت و به ما فکر نکرد؛ دلتنگ دوری از بهراد ،مامانم ،بابام و تمام این دلتنگی ها رو با اشک تو بغل بهراد خالی می کردم نمیدونم چه قدر گذشت که بهراد دستش رو از پشتم برداشت منم سرم و از شونش برداشتم و به چهره اش نگاه کردم لبخندی زد گفت :مهمون دعوت می کنی اشکش رو دراری؟این رسمشه اخه ،اصلا از الان تا موقعی که من اینجام حق گریه کردن نداریم.قبوله؟