چطور مونولوگ درونی شخصیت‌ها رو بنویسیم؟

[هانیه پروین]

🌵مونولوگ درونی🌵

 

📜|• مونولوگ درونی، افکار درونی شخصیت رو نشون می‌ده و باعث می‌شه احساسات و انگیزه‌هاش رو بهتر درک کنیم. مثل اینه که ذهنش رو بخونی!

📦|• مونولوگ درونی هدف‌های مختلفی داره، از جمله:

• شرح و تفصیل

• آشکار کردن عمق شخصیت

• افزایش ارتباط احساسی شخصیت و خواننده

• جلو راندن پیرنگ

• افزودن لایه‌ای از رئالیسم

 

📚|• نکته‌های نوشتن مونولوگ درونی:

 

🕰|• زمان درستی برای نوشتنش انتخاب کنید.

مثل فلش‌بک و بقیه ابزارهایی که در روایت اصلی تداخل ایجاد می‌کنن، مونولوگ درونی هم باید در زمان مناسبی استفاده بشه.

مونولوگ درونی سرعت روایت رو پایین می‌آره، که برای ایجاد تعادل خوبه، اما بهتره وسط صحنه‌ی اکشن با بهای شکست بالا استفاده نشه.

 

🗣|• اون رو جایگزین دیالوگ‌ها نکنید.

دیالوگ تقریباً همیشه جذاب‌تر از مونولوگ درونیه و کلی هدف دیگه هم داره.

اگه شخصیت دیگه‌ای توی صحنه هست، دیالوگ رو هم در نظر بگیرید. زمانی از مونولوگ درونی استفاده کنید که اطلاعات رو نمی‌شه با شخصیت دیگری به اشتراک گذاشت.

 

🌝|• نگو، نشون بده.

این توصیه‌ی قدیمی برای مونولوگ درونی هم کاربرد داره. ساده ممکنه توی این تله بیفتید که توی مونولوگ فقط احساسات شخصیت رو بگید. حواستون جمع باشه!

گفتن:

نگرانم.

نشون دادن:

اگه پیداش کنن چی؟ نمی‌تونم نفس بکشم...

 

🍃|• طبیعی نگهش دارید.

از افکار خودتون الهام بگیرید. چند لحظه در روز با آگاهی به روند اندیشیدن خودتون دقت کنید. تمرین خوبی برای نوشتن مونولوگ‌های واقع‌گرایانه‌تره.

چیزی رو که نوشتی، بلند بلند بخون. اگه به نظر طبیعی و روان نرسید، یکم کار بازنویسی در پیش داری!

 

✂️|• بی‌رحمانه ویرایش کن.

افکار غیرضروری رو حذف کن. مونولوگ رو به پیرنگ و توسعه شخصیت مربوط نگه دار.

برای مثال، چند جمله از این مونولوگ رو می‌شه حذف کرد؟

باورم نمی‌شه همچین حرفی زدم. آخه چرا اینو گفتم؟ حتماً همه فکر می‌کنن احمقم. باید دهنم رو بسته نگه دارم. آخه چی فکر می‌کردم؟ واقعاً خجالت‌آوره.

‌