رمان محرمِ قلبم | مهدیه طاهری کاربر انجمن نودهشتیا

[Mahdieh Taheri]

#پارت صد و بیست و چهار... 

*بخش دهم*
... مهتا.... 
تازه از خواب بیدار شده بودم داشتم صبحانه می‌خوردم زنگ خانه را زدند می‌دانستم لیانا و رعنا خانم هستن، قرار بود بیایند اینجا تا تنها نباشم. 
 بدون سوال پرسیدن در را باز کردم آنا و دوتا فسقلی‌هایش بودن از تعجب چشمانم چهارتا شد رسما بدبخت شدم نمی‌فهمم این‌ها که قرار بود دو سه روز دیگه بیایند الان چرا آمدن؟ آنا گفت_ وا این قیافه چیه به خودت گرفتی، نمی‌ذاری بیایم تو؟.
آرام سلام دادم و در را باز کردم داخل آمد و بغلم کرد و گفت_ چقد دلم برات تنگ شده بود دختر. 
بعد از من جدا شد و گفت_ برو لباساتو بپوش کاوه هم داره میاد. 
برگشتم که برم گفت_ مهتا! بچرخ. 
چشمانم را بستم و نفس عمیق کشیدم و برگشتم نگاهش روی شکمم قفل شد و گفت_ غذا... زیاد میخوری انقد... چاق شدی؟. 
لبم را از خجالت گاز گرفتم نزدیک آمد و گفت_ پرسیدم غذا زیاد می‌خوری ؟.
نمی‌خواست باور کند که آبجی‌اش گند زده آرام گفتم+ آنا آروم باش بهت توضیح میدم.
داد زد_ چه توضیحی می‌خوای بدی تو؟.
بعد سیلی مهمانم کرد و گفت_ چند ماهه بهت میگم بیا پیش ما، میگی کلاس تابستونه برداشتم.
به شکمم اشاره کرد و گفت_ اینه کلاس تابستونه‌ات؟ چه غلطی کردی مهتا؟ این چه وضعیه؟.
صدای یالله گفتن کاوه می‌آمد آنا گفت_ گمشو برو تو اتاق و لباس بپوش.
بعد سمت در رفت تا بازش کند من هم به اتاق رفتم و پشت در نشستم، اجازه دادم اشک‌هایم جاری شوند. صدای کاوه و آنا از بیرون می‌آمد که داشتن صحبت می‌کردند کاوه گفت_ چی شده صدات تا بیرون می‌اومد.
آنا گفت_ هیچی نگو کاوه، اعصابم از دست این دختره‌ی عوضی خرده.
_ خب چیشده، بگو من حلش می‌کنم.
آنا پشت در آمد و گفت_ سریع بیا باید بریم دکتر و گندی که زدی و جمع کنیم.
با بغض و اه و اندوه گفتم+ آنا بذار برات توضیح بدم راجع بهم اشتباه فکر می‌کنی.
محکم به در کوبید و گفت_ خفه شو فقط آماده شو بریم.
کاوه نزدیک آمد و گفت_ آروم‌تر آنا! همسایه‌ها شاکی میشن، مگه چیشده؟.
آنا گفت_ بیا بیرون، خودت بگو چه گندی زدی! اشتباه کردم که قبول کردم بیای اینجا،همش تقصير خودم بود همون موقع که گفتی می‌خوای بیای تهران باید میزدم تو گوشت تا کارمون به اینجا نکشه، اون خاله‌ی بدبخت اومد و تو رو برای علی خواستگاری کرد، خیر سرم گفتم خودم بیام و بهت بگم ولی کاش پام می‌شکست و نمی‌اومدم، حالا می‌خوای چجوری این آبروریزی و جمع کنی هاا؟.
کاوه گفت_ آنا داری شلوغش می‌کنی خب بگو چیشده؟.
عماد گفت_ بابا، خاله مهتا غذا زیاد خورده چاق شده.
کاوه با تعجب گفتت_ چی؟.
انگار فهمید و گفت_ آنا می‌خوای بگی که مهتا؟.. این امکان نداره.
آنا گفت_ کجا موندی دخترهِ بی آبرو، زود بیا بریم.
مانتو و شالم را پوشیدم و در و باز کردم کاوه با تعجب گفت_ مهتا.ک! چطور ممکنه تو این کار و بکنی؟.
+ براتون توضیح میدم.
آنا با عصبانیت گفت_ توضیح لازم نیست باید بریم از شر این بچه‌ی لعنتی خلاص شیم.
دستم را گرفت و سمت در کشید و بازش کرد پشت در رعنا و لیانا ایستاده بودند و که رعنا گفت_ اینجا چه خبره؟.
دستم را از دست آنا کشیدم و گفتم+ آروم باش بذار من هم صحبت کنم.
آنا گفت_ نیازی به صحبت نیست بریم.
بعد خطاب به کاوه گفت_ بیا دیگه.
رعنا داخل آمد و گفت_ پرسیدم اینجا چه خبره؟ شما کی هستین؟.
آنا گفت_ به شما ربطی نداره، لطفا برین بیرون باید بریم. 
رعنا گفت_ باشه میریم، فقط می‌خوام بدونم شما کی هستین؟ تو خونهِ عروس من چیکار می‌کنین؟. 
آنا با تعجب گفت_ عروسِ تو؟ شما دیگه کی هستین؟. 
باز گفتم+ آنا بذار برات توضیح بدم. 
آنا گفت_ به توضیح تو نیاز نداره همین الان میریم از شر این بچه خلاص میشیم تمام. 
باز دستم را گرفت و کشید رعنا بلند گفت_ مگه از رو جنازه‌ی من رد شی که بذارم نوه‌ام رو بکشی. 
آنا گفت_بدون اجازه از خواهر بزرگترش عقدش کردین؟ شما هیچی. 
 سمت من چرخید و گفت_ خواهرت رو قابل ندونستی برای مراسمت دعوت کنی ببینم اصلا کی عقد کردین کی عروسی گرفتین که شکمت انقد بزرگه. 

[Mahdieh Taheri]

#پارت صد و بیست و پنج... 

رعنا گفت_ آنا خانم دو دقیقه بشین بذار بقیه هم صحبت کنن یه تنه میگی و می‌شنوی. 

آنا روی زمین نشست و گفت_ بفرما، شما صحبت کن ببینم چی می‌خوای بگی. 

رعنا هم روبرویش نشست و گفت_ می‌دونم بچه‌ها اشتباه کردن ولی اون از شوهرش، از محرمش، حامله است خواهرت هیچ اشتباهی نکرده. 

آنا گفت_ عه واقعا؟ شوهرش کجاست؟ اصلا کی خواهر من ازدواج کرد که من نفهمیدم. 

_ پنج ماه پیش یه صیغه محرمیت خوندن و اشتباهیه که پیش اومده دیگه. 

_ یعنی عقد نکردن؟.

_ فرصت نشد. 

آنا با عصبانیت گفت_ پنج ماه گذشته، اینا فرصت نکردن عقد کنن! پای یه بچه وسطه، اگه پسره شما ولش کنه چی؟ این ننگ و مهتا می‌خواد چیکار کنه هاا؟ به دوست و آشنا چی بگه؟. 

_ آنا خانم درکت می‌کنم منم اول که فهمیدم همین واکنش و داشتم ولی اتفاقیه که افتاده دیگه چیکار کنیم؟. 

_ خیلی خب اتفاقه؟ به پسرت زنگ بزن و بگو همین الان بیاد و بریم محضر برای عقد. 

رعنا سرش را پایین انداخت آنا دوباره گفت_ چرا منتظری زنگ بزن دیگه. 

رعنا بغضش گرفت و گفت_ زنگ میزنم، ولی خیلی وقته که جوابم و نمیده. 

آنا نیشخندی زد و گفت_ معلومه که نباید جواب بده خرش که از پل گذشته گفته گور بابای مهتا، بعد گذاشته رفته، به نفعشه که تو همین چند روز پیداش بشه، واگرنه من می‌دونم و شماها. 

لیانا گفت_ جواب نمیده چون فوت کرده. 

آنا هینی کشید و گفت_ اینا چی میگن مهتا؟ چرا مثل بز وایسادی منو نگاه می‌کنی! پسره مرده؟ خب چرا بچه رو نگه‌داشتی؟.

با ناراحتی گفتم+ هرکاری کردم از دستش خلاص شم، نشد که نشد دکتر رفتم، قرص خوردم، وسیله سنگین بلند کردم، پریدم جلو ماشین، ولی نشد، چیکار می‌تونستم بکنم که نکردم؟.

_ خیلی خب، تو تمام تلاشت و کردی الان میریم دکتر آمپول میزنن و بچه رو سقط می‌کنن ، دیگه همه چی درست میشه، بچه‌ی بی پدر، نباشه بهتره. 

بعد بلند شد و گفت_ بریم کاوه، باید یه دکتر خوب پیدا کنیم. 

رعنا گفت_ اون بچه پنج ماهشه، هیچ دکتری سقطش نمی‌کنه، آنا خانم، می‌دونم ناراحتی، فقط چهار ماه دندون رو جگر بذار بچه بدنیا اومد با خودم می‌برمش نمی‌ذارم زندگی مهتا خراب بشه فقط چهار ماه تحمل کن. 

_ اون بچه آینه دقِ همه‌ی ماست، آخه کی حاضر میشه کسی که بچه داره رو بگیره. 

رعنا کوتاه بیا نبود گفت_ بچه رو من بزرگ می‌کنم نمی‌ذارم به کسی لطمه بخوره، بذار بچه‌ی سهرابم و بدنیا بیاره ازت خواهش می‌کنم. 

_ آخه من این آبروریزی و چجوری جمع کنم؟ به خاله‌ام چی بگم؟ همین چند روز پیش اومد و مهتا رو برای پسرش خواستگاری کرد حالا بگم ببخشید خاله جان، مهتا بی اجازه ما رفته با یکی صیغه خونده و حالا با یه بچه قراره بیاد پیشمون. 

_ شما نگران حیثیتت هستی؟ من دوتا پسر دیگه هم دارم که زنده‌ان، اگه بخواین می‌تونن مهتا رو عقد کنن تا دیگه آبروریزی نشه، اینجوری راضی میشین؟. 

تعجب کردم منظورش چی بود؟ چرا پس من بچه‌هایش را ندیدم آنا گفت_ می‌تونستین تو این پنج ماه این پیشنهاد و بدین. 

_ متاسفم،درگیر مراسم بودیم، حالا نظرتون چیه؟. 

آنا با عصبانیت به من زل زده بود، کاوه گفت_ آنا جان یه دقیقه میای اینجا؟. 

آنا سمتش رفت و شروع کردن به حرف زدن رعنا نزدیک آمد و گفت_ حالت خوبه؟. 

چانه‌ام لرزید و بعد اشک‌هایم جاری شد بغلم کرد و گفت_ الهی قربونت برم، خودت و اذیت نکن بچه ناراحت میشه. 

+ کاش همون روز، جلوی وکیلی رو نمی‌گرفتم تا منو هم می‌کشت. 

_ ساکت دختر، ساکت، اتفاقی نیفتاده که، درست میشه. 

آنا نزدیک آمد و گفت_ گفتی دوتا پسر داری آره؟ خب منتظر چی هستی زنگ بزن بیان تا بیشتر از این شرم زده نشدیم. 

رعنا گفت_ می‌دونم خسته هستین، ولی بهتره ‌شما بیاین منم زنگ میزنم بچه‌ها برن خونه. 

_ خیلی خب بریم. 

بعد خودش زودتر از خونه رفت آرام گفتم+ شما مگه بچه دارین؟. 

[Mahdieh Taheri]

#پارت صد و بیست و شش... 

گفت_ بریم، خدا بزرگه. 

من سوار ماشین کاوه شدم و رعنا و لیانا هم سوار ماشین خودشان شدند و به سمت خانه‌ی سهراب حرکت کردیم...

داخل پذیرایی نشسته بودیم عزیزخانم شربت آورد طفلک خیلی نگران بود آنا گفت_ خب تا کی باید منتظر بمونیم؟.

رعنا گفت_ شما چقد عجولی، صبر کن چشم. 

رو به عزیزخانم گفت_ شایان نیومده هنوز؟. 

عزیزخانم گفت_ نه، همین یکساعت پیش زنگ زدم خاموش بود. 

_ ماهان کجاست؟. 

_ اونم رفته بیرون، نیست. 

_ ای بابا! باهاشون کار نداری که جفتشون اینجان، حالا کار دارم هیچکی نیست. 

_ زمانی که اینجا بودن اقا سهراب بود ولی الان چی؟. 

تلفن خانه زنگ خورد عزیزخانم سمت تلفن رفت و گفت_ چه حلال زاده است شایانه. 

بعد جواب داد و وقتی قطع کرد گفت_ شایان گفت برای امشب مهمون خاص داریم خواست غذا درست کنم و جشن بگیریم. 

رعنا با تعجب گفت_ مهمون خاص؟ کیه؟. 

عزیزخانم شانه‌ای بالا انداخت و گفت_ هرچی پرسیدم جواب نداد فقط گفت خیلی خاصه. 

صدای یالله گفتن یکی از بیرون می‌آمد عزیزخانم گفتس بیا داخل پسرم. 

ماهان وارد شد و همه را از نظر گذراند و سلام داد رعنا خانم گفت_ سلام، بیا پسر، به موقع اومدی کارت داشتم. 

ماهان نزدیک آمد و گفت_ درخدمتم. 

انگار چیزی یادش آمد و قبل از اینکه کسی چیزی بگوید گفت_ شایان زنگ نزده؟. 

عزیزخانم گفت_ چرا همین الان زنگ زد و گفت برای شب مهمون داره خواست تدارک ببینیم. 

ماهان لبخند زد و گفت_ پس داره میاد. 

رعنا_ کی؟. 

ماهان خودش را جمع کرد و گفت_ حالا می‌فهمین، فقط میشه من غذا رو انتخاب کنم. 

عزیزخانم گفت_ البته پسرم بگو. 

ماهان بی فکر و گفتس قرمه‌سبزی، کباب تابه ای و فسنجون با سالاد شیرازی و دوغ. 

عزیزخانم گفت_ الهی بگردم، پسرم چقد این غذاها رو دوست داشت مخصوصا کباب تابه‌ای و. 

آنا با ناراحتی گفت_ خیلی ببخشید وسط انتخاب غذا مزاحمتون میشم ولی ما برای کاری اومدیم اینجا. 

رعنا گفت_ آره یادم رفته بود، معذرت. 

رعنا گفت_ می‌دونم که از این خواسته‌ام ممکنه ناراحت بشی ولی مجبورم بگم بخاطر سهراب، چون نمی‌خوام فحش و نفرین پشت سرش باشه، راستش خواهر مهتا متوجه همه چی شد و الان ناراحته، خواستم بگم اگه مشکلی نداره... اگه مشکلی.. نداره.. مهتا رو عقد کنی.

بغض کل وجودم را گرفته بود روی نگاه کردن به هیچ کدامشان را نداشتم.

ماهان جا خورده بود و حرف نمیزد، حق داشت باید گناه کس دیگری را به دوش می‌کشید و تقاص پس می‌داد. 

کمی که گذشت گفت_ حتما این کار و می‌کنم فقط قبلش باید اجازه بگیرم. 

نگاهش کردم گوشیش را درآورد و با یکی تماس گرفت و بعد از ما دور شد، صدایش را نمی‌شنیدم فقط حرکاتش را زیر نظر داشتم. 

برگشت و گفت_ اشکالی نداره فقط امروز که محضرخونه‌ها بستن ایشالا فردا میریم برای عقد. 

باورم نمیشد که قبول کند آنا گفت_ خیلی خب فقط دلم می‌خواد زیر حرفتون بزنین بعد هرچی دیدین از چشم خودتون دیدین.

 بلند شد و گفت_ بریم. 

ماهان گفت_ تشریف داشته باشین امشب شب مهمیه، قراره جشن بگیریم حضور شما باعث خرسندی ماست. 

آنا گفت_ خیلی ممنون، بهتره بیشتر از این مزاحم نشیم. 

ماهم بلند شدیم و همراهش به خانه رفتیم. 

هیچکس حرف نمیزد بچه‌ها با گوشی مامان و باباشون مشغول بودن و ماهم در سکوت نشسته بودیم و کسی هیچ کاری نمی‌کرد.

... سهراب...

در تاریکی هوا به تهران رسیدیم و به خانه رفتیم، شایان زنگ زد و خبر رسیدن‌مان را داد عمو رسول در را باز کرد و وارد حیاط شدیم همه‌ی اهالی خانه به پیشواز آمده بودند، دلم برای تک تکشان تنگ شده بود شایان گفت_ پیاده شو، من برم ماشین و پارک کنم و میام.

سریع گفتم+ نه، بذار همینجا باشه، تو برو بگو من زنده‌ام، نمی‌خوام بترسن یا شوکه بشن.

 

[Mahdieh Taheri]

#پارت صد و بیست و هفت... 
باشه‌ای گفت و بدون اینکه ماشین یا چراغ‌ها را خاموش کند پیاده شد و جلوی ماشین ایستاد و گفت_ سلام به همگی، خیلی ممنون بخاطر این خوش آمدگویی گرمتون، راستش من می‌خوام یه چیزی و بگم که چند ماه ازتون مخفی کردم.
عزیزخانم گفت_ بگو چیشده، نگرانمون کردی، پس کو مهمونت؟.
شایان گفت_ عجله نکن خاله، میگم بهت، مهمونم تو ماشینه، البته که اون صاحب خونه است و ما مهمونیم، اول ازتون باید عذرخواهی کنم، راستش سهراب نمرده من بهتون دروغ گفتم که از نگرانیتون کم کنم اون زنده است و الانم اینجاست.
بعد خطاب به من گفت_ نمی‌خوای پیاده شی؟.
نمی‌دانستم چه واکنشی قرار است نشان دهند ولی خب باید با واقعیت کنار می‌آمدند، در ماشین را باز کردم و پیاده شدم همه از دیدنم جا خوردند مامانم جلو آمد و گفت_ این واقعیت داره؟ تو... تو الان.
به او اجازه‌ی حرف زدن ندادم و بغلش کردم الان بیشتر از هر چیزی به او نیاز داشتم. گفتم+ ببخشید که پسر بدی برات بودم من نباید ترکت می‌کردم.
آرام گریه می‌کرد و گفت_ تو منو ببخش پسرم، من کم کاری کردم برای پیدا کردنت.
لیانا نزدیک آمد چشماش پر از اشک بود گفت_ بابایی.
از مامانم جدا شدم دستانم را به رویش باز کردم و گفتم+ جون بابایی.
خودش را در بغلم انداخت، بغضش ترکید و آرام هق میزد سرش را نوازش کردم و گفتم+ دختر منکه انقد لوس نبود.
عزیزخانم و ماهان و ترانه هم  و از زنده بودنم خیلی خوشحال بودن دلم برای همه‌شان تنگ شده بود. داخل رفتیم و شروع کردیم به صحبت کردن. ترانه گفت_ آقا فرامرز اومدن.
مامانم بلند شد و گفت_ الان میام.
 بیرون رفت گفتم+ اقا فرامرز؟.
لیانا گفت_ شوهر مامان رعناست که دعوتش کرده بیاد اینجا.
آهانی گفتم و مشغول خوردن چای شدم چند دقیقه بعد آمدند، به احترام از جا بلند شدم زیاد طول نکشید تا یادم بیاید که این همان مردیست که در درمانگاه دیده بودم نزدیک آمد و گفت_ سلام آقا سهراب خیلی خوشحالم که زنده هستین و حالتون خوبه .
دستم را دراز کردم سمتش که به گرمی فشرد و گفتم+ سلام خیلی ممنون خوشوقتم از آشنایتون.
مامان نزدیک آمد و گفت_ سهراب جان باید چیزی و بهت بگم، راستش این آقا.
حرفش را قطع کردم و گفتم+ همسرتونه، نیازی به گفتن نیست خودم می‌دونم، بفرمایید بشینین.
فرامرز با بقيه هم سلام احوال پرسی کرد و نشست و گفتس دیدی رعنا خانم بیخودی نگران بودی.
گفتم+ نگرانی برای چی؟.
فرامرز گفت_ مادرت خیلی نگران برخوردت با من بود الان ده دقیقه است منو بیرون نگه‌داشته و میگه اگه سهراب قبول نکنه چی؟.
خنده‌ام گرفت رو به مادرِ ساده‌ام گفتم+ نه من بچه‌ام نه شما که بخوایم نگران این چیزا باشیم شما کارتون درست بود تا ابد که نمی‌تونستی تنها باشی.
لبخند زد و سرش را پایین انداخت. دوباره همه مشغول صحبت کردن شدند من هم معذرت‌خواهی کردم و به اتاقم رفتم، خیلی خسته بودم روی تخت دراز کشیدم زمان زیادی نگذشته بود که مادرم آمد به احترامش نشستم او هم کنارم نشست و گفت_ می‌خوام باهات حرف بزنم.
سریع گفتم +اگه درمورد آقا فرامرزه، نیازی به صحبت نیست من درک می‌کنم.
گفت_ نه درمورد خودته، می‌خوام بدونم چی بین تو و مهتا گذشته ؟.
نتوانستم حرفی بزنم، از خجالت بدون اینکه نگاهش کنم با بالشت کنارم بازی می‌کردم دوباره گفت_ سهراب، اون دختر حامله است می‌خوام بدونم کار تو بود؟.
آرام گفتم+ نمی‌خواستم اینجوری بشه حالم خوب نبود.
 _ مهتا حالش خوب نیست می‌خواست بچه رو بکشه ولی من نذاشتم.
سریع نگاهش کردم و گفتم+ چرا؟.
_ چون اون بچه دوماهش بود قلبش تشکیل شده این کار جرم بود و اینکه می‌خواستم بچه‌ی بچه‌ام و بغل کنم.
دوباره سرم را پایین انداختم و گفتم+ از کجا میشه فهمید که بچه واقعا مال منه.
_ باید بدنیا بیاد ازش آزمایش بگیریم بعد معلوم میشه که هست یا نه.
+ اگه نبود چی؟.
_ هیچی، دیگه اون دختر به ما ربطی نداره، سهراب! خواهرش فهمیده خیلی ناراحته، امروز باهاش حرف زدم قرار شد فردا بریم با ماهان عقد کنن.

[Mahdieh Taheri]

‌#پارت صد و بیست و هشت... 

+ می‌دونم، زنگ زد و بهم گفت، خودم ازش خواستم تا فردا وقت بخره تا ببینم چی میشه.

_ من فکر کردم به مامان و باباش زنگ زد.

+ مادر و پدرش تو شهرستان زندگی می‌کنن اونجا تلفن آنتن نمیده.

_ خب حالا می‌خوای چیکار کنی؟.

+ هر چی شما بگین.

_ کاریه که خودت شروع کردی تو که نمی‌ذاری یه دختر بی گناه این وسط آبروش بره، مگه نه؟.

+ دوستش دارم، اون دختر خوبیه، تو دانشگاه حواسم بهش بود خیلی تلاش می‌کرد به چشمم بیاد ولی من بهش اهمیت نمی‌دادم، هرگز به ازدواج باهاش فکر نکردم و الان با این بچه؟ نمی‌دونم چیکار کنم؟ اون دختر پاکی بود ولی الان و نمی‌دونم. 

_ مطمئنم که هنوز هم پاکه، تو این مدت زیاد اینجا می‌اومد، می‌دیدم هر موقع شایان یا ماهان می‌اومدن چادرش رو می‌پوشید اون دختر خوبیه سهراب، بهش شک نکن.

+ یعنی میگین باهاش ازدواج کنم؟.

_ تصمیمش و می‌ذارم پای خودت، ولی تا فردا وقت داری چون خواهرش عصبانیه و اگه تو قبول نکنی باید شایان یا ماهان و راضی به این کار کنی.

لیانا در زد و وارد شد و گفت_ چی دارین میگین به هم؟ منم بیام؟.

مامان گفت_ دیگه داشتم می‌اومدم، بیا تو عزیزم.

او هم نشست و گفت_ خیلی خوشحالم که الان اینجایی.

بهش لبخند زدم یهو انگار چیزی یادش آمده باشد با کف دست به پیشانیش کوبید و گفت_ یادم رفت برای چی اومده بودم.

لحظه‌ای مکث کرد و گفت_ آهان، عزیز خانم گفت بیاین برای غذا.

خندیدم و گفتم+ کم حافظه شدی؟ یا از ذوق دیدن من فراموش کردی؟.

خندید و گفت_ هر دو.

مامان گفت_ پاشین بریم غذا بخوریم که عزیزخانم کلی تدارک دیده.

+ شما برین، من یه دوش بگیرم میام.

مامان _ الان؟ خب بذار برای آخر شب.

+ چند روز حموم نرفتم الان واقعا به دوش آب سرد نیاز دارم.

مامان_ باشه قربونت برم، ما میریم فقط زود بیا که غذا سرد نشه.

بعد از اینکه رفتن دوباره دراز کشیدم درمورد مهتا مطمئن نبودم ولی اشتباه خودم بود دیگر، سریع دوش گرفتم و پیش بقیه رفتم بیرون سفره انداخته بودن نشستم بعد از ماه‌ها بهم خو‌ش گذشت.

... مهتا...

تا صبح خوابم نبرد نشستم و به حال خودم گریه کردم نمی‌خواستم با ماهان ازدواج کنم باید به همه می‌گفتم که سهراب زنده است شاید اجازه می‌دادند تا آمدنش صبر کنیم حتی مطمئن نبودم که اون مرا بخواهد البته که باید بخواهد من تنها نمی‌توانم بچه‌ی اون را بزرگ کنم باید به لیانا زنگ میزدم و می‌گفتم که پدرش را دیدم. آنا در اتاق را باز کرد و گفت_ تو دیشب نخوابیدی؟.

اشکانم برای هزارمین بار جاری شد گفتم+ آنا بیا بشین و به حرفام گوش کن خواهش می‌کنم.

کنارم نشست، سرم را روی پایش گذاشتم و گفتم+ تو بهترین خواهری هستی که من دارم، ببخشید که من برات خواهر خوبی نبودم، آنا! من خطا نکردم تو این مدتی که اومدم تهران چادرم و از سرم برنداشتم با هیچ پسری حرف نزدم تنها دوستی که داشتم بهار بود و شوهرش گاهی هم پسر عموش که منو ازت خواستگاری کرد، آنا، من یه اشتباه کردم ولی قسم می‌خورم اون محرمم بود بخدا هرچی دست و پا زدم، هرچی التماسش کردم نشنید، من نمی‌دونستم چه اتفاقی افتاده واگرنه زودتر می‌رفتم و نابودش می‌کردم، زمانی فهمیدم که خیلی دیر شده بود پیش چند تا دکتر رفتم همه می‌گفتن غیرقانونیه، هرچی قرص گیرم اومد خوردم ولی اون جون داشت حتی خودم و انداختم جلو ماشین ولی نشد دستم شکست و چند وقت تو گچ بودآبجی توروخدا باهام بد نباش من بجز تو کسی و ندارم.

_ وقتی اون شکم گنده تو دیدم دیگه هوش از سرم پرید، نمی‌خواستم باور کنم که خواهر من چنین کاری کرده، فقط می‌خواستم نابود بشه وقتی اون خانم گفت محرمت بوده به خودم گفتم خواهر من آدم خوبیه، وقتی گفت مرده تمام دنیا وایستاد، به آینده فکر کردم به اینکه باید چیکار کنیم؟ حرف در و همسایه، حرف فامیل و چی بدیم؟ الان همه منتظر یه فرصتن تا بگن دیدی گفتم دختر جوون و بفرستی شهر غریب اینجوری میشه، دیدی گفتم فلان، مهتا من خوبیت و می‌خوام امروز میریم عقد می‌کنیم دیگه هیچ حرف و حدیثی پیش نمیاد.

[Mahdieh Taheri]

#پارت صد و بیست و نه... 

+ اون نمرده، زنده است.

_ کی؟. 

+ کسی که این بلا رو سرم آورد. 

_ چی میگی؟ مادرش که گفت مرده.

+ مادرش فکر می‌کنه اون مرده، ولی خودم دیدمش اومده بود برای معذرت خواهی، آنا بهم فرصت بده بخدا پیداش می‌کنم و مجبورش می‌کنم بیاد عقد کنیم من این پسره رو دوست ندارم.

_ نه مهتا، یه بار اشتباه کردی برای هفت پشتمون بسه، دیگه فرصت نمیدم همین امروز میریم عقد می‌کنین، حرف اضافه هم بزنی، میزنم تو دهنت.

بعد بلند شد و رفت، به در که رسید گفت_ آماده شو ساعت ده میریم.

خیلی گشنم بود به آشپزخونه رفتم آنا داشت صبحانه حاضر می‌کرد، سر سفره نشستم که چشمم به کره افتاد حالم بد شد سریع دستشویی رفتم و بالا آوردم وقتی برگشتم آنا حتی نگاهم نکرد. 

برای خودم تخم مرغ درست کردم و خوردم عادتم بود هیچی جز تخم مرغ نمی‌توانستم بخورم البته آن هم با زور قرص حالت تهوع. 

 همراه کاوه، آنا و بچه‌ها سمت جایی که قرار گذاشته بودیم رفتیم رعنا، لیانا و اقا فرامرز منتظر بودن ولی ماهان نبود آنا گفت_ اون پسره نیست که.

کاوه گفت_ بیا بریم، عجله نکن.

پیاده شدن ولی من دوست نداشتم بروم احساس شرم داشتم احساس کوچیک شدن و تحقیر شدن داشتم آنا با حرکت چشم و ابرو به من فهماند که باید پیاده شوم؛ نمی‌خواستم گَزَک دستش بدهم، پیاده شدم و نزدیک رفتم و سلام دادم رعنا با مهربونی گفت_ سلام عروس قشنگم، خیلی خوش اومدی.

فقط نگاهش کردم حتی لبخند هم نزدم کاوه گفت_ خب برنامه چیه؟.

رعنا گفت_ یه کاری پیش اومده که بچه‌ها رفتن سراغش، زود میان بفرمایید داخل.

همه داخلِ محضر خانه رفتیم و نشستیم. حالم از این نمایش بهم می‌خورد نیم ساعتی گذشت ولی کسی نیومد آنا گفت_ شما مارو مسخره کردین؟. 

رعنا گفت_ عجله نکن دختر، کار خیره، میان، احتمالا کاراشون طول کشیده. 

نیم ساعت دیگه هم گذشت لیانا کنار پنجره ایستاده بود و بیرون را نگاه می‌کرد انگار سنگینی نگاهم و حس کرد برگشت و گفت_ نگران نباش درست میشه.

دوباره بیرون را نگاه کرد و گفت_ اومدن.

رعنا هم کنار پنجره رفت و نگاه کرد و چند دقیقه بعد ماهان و شایان با یک دختر بچه‌ی چهار ساله داخل آمدند، رعنا و لیانا با ذوق نگاهش می‌کردند کاوه و آنا بلند شدن منم مجبور شدم بلند شوم یک احوالپرسی مختصر کردیم و آنها نشستن رعنا گفت_ اصل کاری کجاست؟. 

شایان گفت_ پایینه، کار واجب داشت، میاد. 

رعنا باز گفت_ چقد دیر کردین نگرانتون شدیم.

شایان گفت_ تا پرونده رو تکمیل کردن طول کشید و یکم هم برای اسم به مشکل خوردیم. 

لیانا گفت_ نمی‌خواین اسم این خوشگله رو بهمون بگین؟.

شایان گفت_ اسمش شبیه اسم توِ، لیانا و کیانا.

لیانا با ذوق بغلش کرد و گفت_ سلام ابجی قشنگم خوبی؟ تو چقد خوشگلی.

رعنا روی صندلی نشست و بچه را روی پایش گذاشت و سرش را بوسید و گفت_ چه دختر خوبی، موهاتو کی اینجور خوشگل بسته.

کیانا با اون چشمای گرد بامزه نگاهش می‌کرد ماهان گفت_ متاسفانه نمی‌تونه حرف بزنه.

رعنا با ناراحتی گفت_ چرا؟ بهش می‌خوره چهار یا پنج سالش باشه باید بتونه صحبت کنه.

شایان گفت_ نه فقط درحد آب و به‌به بلده مددکارش میگه باید باهاش تمرین کنیم.

قبل از اینکه کسی حرفی بزند عاقد گفت_ اگه آقا داماد هم تشریف آوردن خطبه رو جاری کنیم.

رعنا گفت_ نه حاج آقا یکم فرصت بدین.

آنا گفت_ فرصت و برای چی می‌خواین؟.

شایان گفت_ عجله نکن این همه منتظر موندی ده دقیقه دیگه هم روش.

زیاد نگذشته بود که در باز شد و سهراب وارد شد، گفت_ معذرت می‌خوام که منتظر موندین کار واجب داشتم.

خیلی جا خوردم این از کجا سر و کله‌اش پیدا شد رعنا نزدیک سهراب رفت و رو به ما گفت_ این آقا تنها پسرمه، اسمش سهرابِ، باعث و بانی این اتفاق، که تا همین دیشب فکر می‌کردم از دستش دادم ولی الان اینجاست صحیح و سالم، اومده تا اشتباهش و گردن بگیره.