رمان یه مشت گیلاس | shirin_s کاربر انجمن نودهشتیا

[shirin_s]

به نام خدا 

نام رمان: یه مشت گیلاس

ژانر: عاشقانه 

نویسنده: فاطمه صداقت زاده

مقدمه:

اگر قرار باشه که نشه، خودت رو بکشی هم نمیشه.

اگر هم که قرار باشه بشه، دنیا هم بسیج بشن نمیتونن جلوش رو بگیرن.

یه وقت‌هایی هم هست که همه چیز دست به دست داده تا نشه. ولی خب ما انسان ها یه چیزی داریم به اسم "اراده" که کوه رو میتونه جا به جا کنه.

قهرمان‌ها همه جا هستن. اونا بین ما آدم‌های عادی زندگی میکنن فقط یه تفاوت بزرگ دارن که همون باعث میشه اونا قهرمان بشن اما ما نه!

قهرمان‌ها طرز فکرشون متفاوته، اونا فقط به فکر خودشون نیستن، راه ساده و پیش پا افتاده رو دوست ندارن. قهرمان‌ها حاضرن سختی بکشن و فداکاری کنن تا مسیر برای هم‌نوع هاشون هموار بشه.

اون‌ها دنبال یه زندگی آروم و بی سر و صدا نیستن. بزرگترین ویژگی این آدم‌ها "از خود گذشتگی" نام داره.

خلاصه:

همه چیز با یه نگاه شروع شد...
نگاهی که اکر کسی می‌دید حکم زنده به گور شدنمون رو امضا می‌کرد!
اما نگاه تو انقدر رنگ زندگی داشت که نتونم ازش چشم بگیرم. 
تو روستایی که دور تا دورش تا چشم کار می‌کنه فقط کوه و درخت و جنگله و خان نعوذبالله جای خدا برای جان و مال و ناموس مردم حکم می‌کنه؛ کسی حق نداره بی‌اجازه‌ی خان نفس بکشه.
وقتی خان بگه عشق و عاشقی ممنوعه صرف کردن فعل "دوست داشتن" از موهبت الهی تبدیل میشه به مصیبت، به بلا...
اینجا "دوستت دارم" خطرناک ترین جمله‌ایه که میتونی به زبون بیاری!
 اما من از هیچ چیز نمی‌ترسم.
مخصوصا وقتی که نگاهم که به چشم‌های تو باشه.

ویرایش شده 20 اسفند توسط shirin_s

[هانیه پروین]

🌸درود خدمت شما نویسنده‌ی عزیز🌸

از اینکه انجمن ما را برای انتشار اثر خود انتخاب کرده‌اید نهایت تشکر را داریم. لطفا قبل از شروع پارت گذاری، ابتدا قوانین تایپ رمان را مطالعه فرمایید.
قوانین تایپ اثر در انجمن نودهشتیا

برای اثر خود ابتدا درخواست ناظر بدهید تا همراه شما باشد.
آموزش درخواست ناظر

هنگامی که اثر شما به 30 پارت رسید، در راستای بهبود قلم، می‌توانید درخواست نقد حرفه ای بدهید.
درخواست نقد اثر

با نوشتن 25 پارت از رمان خود، می توانید درخواست طراحی جلد بدهید.
درخواست کاور رمان

بعد از انجام نقد توسط منتقدین حرفه‌ای و ویرایش نکاتِ گفته‌شده، می توانید برای انتقال اثر به تالار برتر درخواست نمایید:
درخواست انتقال به تالار برتر

همچنین پس از اتمام اثر، لطفا در این تاپیک اعلام فرمایید.
اعلام پایان

با تشکر : کادر مدیریت نودهشتیا

[shirin_s]

پارت اول

 

روزهای آخر اسفند ماه بود و هوا بوی عید به خودش گرفته بود.

شکوفه‌های صورتی و لطیف گیلاس از بین شاخ و برگ‌های درخت‌ها به روی گلاب لبخند می‌زدند و دلش را گرم می‌کردند.

گلاب عاشق باغ گیلاس پدرش بود.

هر وقت خبردار می‌شد پدرش تصمیم دارد به باغ سر بزنه آب دستش بود زمین می‌گذاشت و به دنبالش راه میوفتاد.

مادرش روی پله‌های کلبه‌ی کوچیک سر باغ نشسته بود و از کارهای او حرص می‌خورد.

هر بار به گلاب کلی سفارش می‌کرد که:

- دتر جان، عزیزم، میوه‌ی دلم؛ بزرگ شدی. جلوی چهارتا آدم باید سنگین رنگین باشی مادر.

 اما این دختر تا چشمش به درخت ها می‌خورد از خود بی خود می‌شد.

گلاب سرخوش بین درخت‌ها می‌چرخید، نسیم عیدانه هم پا به پایش میان درخت‌ها چرخ می‌زد و چین‌های دامن گلدار محلی گلاب را باز می‌کرد و شاخ و برگ درخت‌ها را تکان می‌داد. گلاب چشم‌هایش را می‌بندد و به نسیم خنک دم عید لبخند می‌زند.

وقتی چشم باز می‌کنی چیز کوچیک و صورتی مثل یک غنچه روی زمین به چشمش می‌آید. همانجایی که هست می‌ایستد تا مبادا گلی را زیر پا له کند‌.

چشم‌هایش درست دیده بود.

یک شکوفه‌ی صورتی و ناز بود که انگار باد آن را از مادرش جدا کرده بود.

گلاب آرام شکوفه را از زمین برمی‌دارد و کف دستش می‌گذارد.

به ظرافت شکوفه گیلاس نگاه می‌کند و در دل خدا را شکر می‌گوید که قبل از رد شدن از رویش آن ره دید و برداشت، وگرنه تا فردا غصه‌ی شکوفه ای که زیر پا گذاشته ولش نمی‌کرد‌‌.

صورتش را جلو میبرد تا عطر گل را مهمان ریه‌اش کند اما این شکوفه هم مثل قبلی ها بویی نداشت.

لبخند کجی تحویل گل می‌دهد و زیر لب زمزمه می‌کند:

- شکوفه گیلاس به این خوشگلی باید عطر بهشت بده، یعنی چی که بو نداره؟

شونه‌ای بالا می‌اندازد و شکوفه در دست به گشت و گذارش ادامه میدهد.

باغ را دور می‌زند و از جلوی کلبه رد می‌شود. مادرش که روی پله‌های ایوون کلبه نشسته بود با دیدن گلاب دستش را در هوا تکان می‌دهد و می‌گوید:
- ای دختر چه خبرته؟ خب کندی همه‌ی گل‌ها رو که، گیلاس نموند به باغ.
گلاب در جایش متوقف می‌شود. دستی به گل‌هایی که کنار روسری‌اش جا داده بود میکشد و لبش را به دندان می‌گیرد.

احساس می‌کرد چند نفری که آن دور و اطراف بودند حالا به او نگاه می‌کردند.

دست‌هایش را در هم قلاب میکند و پاسخ می‌دهد:
- من فقط یکی دو تا رو کندم، باقی رو باد انداخت. من فقط برداشتم که زیر پا نره.
مادرش تنها چشم غره‌ای نصیبش می‌کند و نگاهی حواله اش می‌کند که هزار معنا پشتش خوابیده است.

گلاب خیلی ریز از زیر نگاه مادرش فرار میکند و سراغ پدرش می‌رود.

پدرش با خنده به او نگاه می‌کند.

از سر و رویش شکوفه‌ی گیلاس می‌بارید.
- باز چیکار کردی صدای مادرت بلند شده؟
گلاب مشغول بازی با انگشت‌هایش می‌شود و ناز دخترانه‌اش را برای پدرش چاشنی صدایش می‌کند.
- کی؟ من؟ من کاری نکردم.
- آره بابا جان میدونم، مامانت با تو نبود اصلا.
گلاب ریز می‌خندد. قصد گفتن چنین چیزی را نداشت اما خب...