رمان دستامو ول نکن | غزال گرائیلی کاربر انجمن نودهشتیا

[QAZAL]

پارت دویست و هفتاد و چهارم

ـ بچها همیشه تاوان کارای خانواده هاشونو پس میدن. من تحت هیچ شرایطی دست از غزل برنمیدارم! حتی اگه از اینجا بیرونمم کنین ، تا ابد دم درتون منتظرش میمونم چونکه من با دختر شما حسی و تجربه کردم که تا الان نداشتم.

مامان که تا اون زمان ساکت بود گفت :

ـ حالا که جوونا همدیگه رو دیدن و پسندیدن ، دیگه وظیفه ما هم مشخصه دیگه مگه نه آقا رضا ؟

بابا چند دقیقه سکوت کرد و گفت :

ـ حرفای دخترم برام خیلی سنگین بود. من تو زندگیم همیشه جدی بودم و سرگرم کار خودم! فکر نمی‌کردم بچم اینقدر بابت این موضوع ناراحت شده باشه که اینجور جلوی من اشک بریزه. من عاشق دوتا دخترامم، اونا همه چیزه منن ، حرفای غزل خیلی ذهنمو درگیر کرده  اما مشخصه که تو جزیره همه خیلی دوستت دارن و خوب تونستی دل دختر منو بدست بیاری.

پیمان با ذوق گفت :

ـ یعنی ، یعنی الان رضایت میدین ؟

بابا با جدیت گفت :

ـ قبلش میخوام با دخترم حرف بزنم . 

بابا داشت میومد سمت اتاق. رفتم رو تخت نشستم که یهو در و باز کرد و رو به ترسا گفت :

ـ ترسا جان تو برو ببین مادرت کمک میخواد یا نه ؟

بابا بی هیچ حرفی اومد رو تخت کنارم نشست و واسه اولین بار دستشو گذاشت رو پام و گفت :

ـ یعنی اینقدر خاطرشو میخوای ؟

بدون اینکه بهش نگاه کنم ، سرمو تکون دادم که گفت :

ـ همونقدر که مادرت خاطر منو میخواست ؟؟

نگاش کردم و گفتم :

ـ همونقدر بابا...

بابا یهو با تعجب گفت :

ـ پس چرا اینجا نشستی و آبغوره گرفتی؟؟پاشو برو چایی ها رو بیار دیگه. حالا که اینقدر این آقا پیمان و دوست داری!

با هیجان و اشک شوق فراون محکم بابا رو بغل کردم . دلخوریم جبران نمیشد اما خوشحال بودم که حداقل یبارم که شده پشت خواسته دخترشون ، وایستادن! دستشو گذاشت پشتم و گفت :

ـ امیدوارم منو ببخشی غزل جان .

و بعدش بدون هیچ حرفی از اتاقم رفت بیرون. بالاخره درست شد، بالاخره خانوادم رضایت دادن. بالاخره زن آدمی شدم که بی نهایت دوستش داشتم!

[QAZAL]

پارت دویست و هفتاد و پنجم

اون شب بابا خیلی پکر بود اما خداروشکر به خوبی و خوشی گذشت و تموم شد، قرار شد جشن ما با دعوت آشناها و دوستای نزدیک من تو جزیره برگزار بشه و برای ماه عسل بریم امارات ( همون بلیطی که بابت مسابقه عکاسی برنده شدیم ). این جشن ما با فاصله کمتر از یک هفته تو جزیره برگزار شد و تمام آدمای کیشوند و دوستامون دعوت بودن....یجا کنار ساحل اجاره کردیم و با سلیقه خودمون اونجا رو طراحی کردیم . مهدی و مهسان شاهد عقدمون شدن و وسط مراسم ما ، مهدی مهسان رو سوپرایز کرد و بهش پیشنهاد ازدواج داد . اونا هم با یه فاصله چند روزه از ما عقد کردن و بعد اون چهارتایی ماه عسل رفتیم امارات و بی نهایت بهمون خوش گذشت.

 باورش یکم سخته ولی ارتباط بابا با منو پیمان اونقدر خوب شده بود که هر دوماه یکبار با مامان اینا میومدن جزیره و تا چند روز پیش ما میموندن . بابا واقعا اخلاقش عوض شده بود. سعی میکرد محبتشو ابراز کنه ، اوایل برام خیلی عجیب بود اما با گذشت زمان منم این محبت و قبول کردم و هر چقدر سخت ، سعی کردم گذشته رو فراموش کنم . 

داخل میکامال منو مهسان یه غرفه بزرگ عکاسی باز کرده بودیم که هر روز از جاهای مختلف آدمای زیادی برای عکاسی میومدن پیشمون و پیجمون تو فضای مجازی حسابی سروصدا کرده بود .

از بقیه بخوام بگم: همه چیز تو جزیره مثل همیشه عالی پیش می رفت! همه در کنار هم خوشحال و خوشبخت بودیم؛ امیرعباس و مهدی و پیمان طبق معمول تو کارشون حرفه ای تر از قبل شده بودن و علی شعبه جدید رستورانش که توی فضایی بزرگتر بود و باز کرده بود و این‌بار کوهیار هم به جمعشون پیوسته بود . کوهیار هم تو جشن مهسان اینا یه تیک و تاکی با دخترخالش میزد که تا جایی که من در جریان بودم ، بینشون یسری چیزا در حال شکل گرفتن بود . مهلا هم یکسال بعد با دعوتنامه که از طرف پسرعموش از آلمان براش فرستاده شده بود ، مهاجرت کرد . خیلی دلمون براش تنگ میشد اما خداروشکر که تماس تصویری و ایمو بود که بتونیم با هم حرف بزنیم و رفع دلتنگی کنیم .

 

***

 

ـ خب خب مامان بعدش چی شد ؟ 

به صورت خوشگل دخترم که چشما و ابروهاش عین پیمان و خنده هاش کپی من بود و با هیجان به ادامه حرفم گوش میداد نگاه کردم و گفتم :

ـ بعدش....

دست پیمان که کنارم نشسته بود و گرفتم و ادامه دادم :

ـ بعدش ما خوشحال و خوشبخت کنار هم زندگی کردیم .   

پیمان یهو زیر گوشم گفت :

ـ البته خیلی جاهاشو ناقص برامون تعریف کردیا!

آروم گفتم :

ـ یواش پیمان ، بچه نشسته اینجا!

[QAZAL]

پارت دویست و هفتاد و ششم

پیمان سریع رفت رو اون مبل و دخترم، باور و تو بغلش گرفت و چند دور بوسید و گفت :

ـ دخترم دیگه بزرگ شده، مگه نه بابایی ؟

باور با یه حالت ناز گفت:

ـ آره بابایی.

پیمان :

ـ یدونه بابا رو بوس کن ، خستگیش در بره .

باور پیمان و بوسید و بعدش با عشوه گفت :

ـ بابایی پس ایندفعه میای با شنتیا، فوتبال بازی کنیم ؟

از لحنش خندم گرفته بود، پیمان بلند شد و با جدیت گفت :

ـ ای بابا! دختر من این علاقه تو به شنتیا چیه ؟ من نمیفهمم. منو دختر قشنگم خودمون آخر هفته باهم میریم بازی. تازه عمو کوهیارم می‌بریم. اونم بازیش خوبه .

یهو دست به سینه شد و با قد کوتاهش کنار میز وایستاد و گفت :

ـ اما بابایی، شنتیا دوست منه. 

پیمان با حالت شاکی بودن بهم نگاه کرد و گفت :

ـ یعنی این همه دختربچه اینجاست ، دختر من گیر داده که هر هفته بره با شنتیا بازی کنه . 

شنتیا، بچه ی همسایه ی ما بود و تقریبا دو سال بود که بخاطر کار پدرش تازه اومدن جزیره . با خنده از جر و بحثشون گفتم :

ـ خب حالا دوستشه دیگه باباش ، این‌بار و اجازه بده.

بعد به باور چشمک زدم، که دوباره دستاشو انداخت دور گردن باباش و با ناز گفت :

ـ آره بابایی لطفا، لطفا...

پیمان :

ـ از دست  چشمای این وروجک و زبون مادرت! خیلی خب باشه اما این‌بار آخرین باره ها!

باور جیغی کشید از خوشحالی و صورت پیمان بوسید و رفت سمت اتاقش. پیمان هم با حالت شکایت داد میزد :

ـ اینبار آخرین باره باور خانوم. از این به بعد برای خودت دوستای دختر پیدا میکنی!

رفتم کنارش نشستم که گفت :

ـ فسقل خانومو میبینی؟؟ از همین الان برای خودش دوست پسر پیدا کرده.

بغلش کردم و گفتم :

ـ خیلی خب حالا بابای غیرتی! آروم باش. بچه ان دوتاشون هنوز!

پیمان یه هوفی کرد و گفت:

ـ واقعا بابای دختر بودن سخته ها غزل ، من تازه پدرتو درک میکنم. اصلا دلم نمیخواد دخترمو با هیچکس تقسیم کنم!

خندیدم و گفتم :

ـ داره حسودیم میشه ها!

[QAZAL]

پارت دویست و هفتاد و هفتم

با یه حالت شیطونی گفت :

ـ چشماتو من...

همین لحظه باور از اتاقش اومد بیرون که حرف پیمان نصفه موند ، گفتم :

- چیشد عزیزم ؟؟

با ناراحتی گفت: 

ـ مامان مگه قرار نبود امروز باهم بریم پیش درخت آرزوها ؟

خندیدم و گفتم :

ـ چرا عزیزم! لباستو بپوش، بابا رو هم میرسونیم رستوران؛ از اونور منو تو باهم میریم!

ذوقی کرد و گفت :

ـ باشه.

پیمان رفت وسایلشو جمع کنه و منم تقریبا آماده شده بودم . به گوشیم همین لحظه پیام اومد ، باز کردم و دیدم مهسانه و نوشته :

ـ غزل گفتی بهشون ؟

تایپ کردم و نوشتم :

ـ نه هنوز....

پیمان همین لحظه اومد تو اتاق و گفت :

ـ آماده ای عزیزم ؟

سریع گوشیم و بستم و گذاشتم تو کیفم و گفتم :

ـ آره جانم، بریم ؟

پرسید:

ـ چیزی شده ؟

قیافمو خیلی عادی نشون دادم و گفتم:

ـ نه بابا مهسانه، بابت امشب داره میپرسه چیزی میخوام یا نه، پیمان امشب دیر نکنیا!

اومد سمتم و مثل همیشه با لبخند خاصش لپمو گفت :

ـ امشب یه شبه خاصه! فکر کن یه درصد من دیر کنم!

باور سریع دوید اومد سمت پیمان و گفت:

ـ اا..بابا پس من چی ؟؟

پیمان خندید و گفت :

ـ حسود خانوم ، بیا بغلم! خوشگل باباش.

بعدش با ناز گفت:

ـ تازه بابا یه چیزی بگم!

ـ بگو عشقم!

موهاشو گذاشت پشت گوشش و گفت:

ـ منم امشب برای شما یه سوپرایز دارم.

[QAZAL]

پارت دویست و هفتاد و هشتم

پیمان رو به من گفت :

ـ وای وای میشنوی غزل خانوم ؟ دخترمون قراره امشب ما رو سوپرایز کنه!

رفتم بغلش کردم و گفتم :

ـ بی صبرانه منتظر امشبم!

بعدش باهم رفتیم و پیمان و رسوندم دم در رستوران و تو راه؛ علی و دیدم و باهاش احوالپرسی کردم . تازه از کانادا برگشته بود، اینو و امیرعباس هم امشب برای شام دعوت کردم . امشب بعد از شش سال؛  هم برای من و هم برای پیمان خاص ترین شب زندگیمونه. شبی که بالاخره بعد از کلی سختی بهم رسیدیم و هر سال با عزیزامون این شب و جشن میگیرم اما امشب سوپرایزی که من برای دخترم و پیمان دارم ، جفتشونو خیلی خوشحال میکنه و بی صبرانه منتظرم تا خوشحالیشونو امشب ببینم. به دخترمم مثل خودم یاد دادم که همیشه آرزوهاشو مثل عروسکاش بغل کنه و از فکر کردن بهشون منصرف نشه و مثل اسمش اونا رو باور داشته باشه...از بچگی باور ، سه تاییمون مثل گذشته حداقل یه روز در هفته می‌رفتیم پیش درخت آرزوها و آرزو می‌کردیم . باور هم مثل خود من عاشق درخت آرزوها بود، اصولا من و پیمان چون هنوز آرزوهاش خیلی کوچولو بود و براش مهیا می‌کردیم...از وقتی رفته بود مدرسه ، یکی از آرزوهاش این بود که مثل شنتیا که یه داداش کوچیکتر از خودش داره اونم یه خواهر کوچولو داشته باشه. الان تقریبا یه سالی بود مخ منو پیمان و بابت این قضیه خورده بود که همه برادر و خواهر دارن و من هیچکیو ندارم . پیمانم که مثل همیشه با مسخره بازی می‌گفت :

ـ دخترم تو خونه ما این تصمیم با مادرته ، پدرت مثل همیشه آمادست!

و بعد از یه تایمی منم راضی شدم که یه نور کوچولوی دیگه وارد زندگیمون بشه و خونوادمون بزرگتر بشه . 

رسیده بودیم کنار درخت آرزو و باور که محکم دستامو داشت گفت :

ـ مامان غزل؟

ـ جونم عزیزم ؟

ـ پس کی آرزوم برآورده میشه ؟

خندیدم و گفتم :

ـ من همیشه بهت چی میگم باور ؟

ـ میگی که باید صبرکنم و امید داشته باشم

ـ پس چرا اینقدر عجله میکنی دخترم ؟

سکوت کرده بود، کنارش وایستادم و صورتش و بوسیدم و گفتم :

ـ همه چیز به وقت خودش اتفاق میفته!

از تو کوله کوچیکش ، دفترچه اش و درآورد و گفت :

ـ پس بازم همین آرزومو تو این بنویس و ببندش! 

خندیدم و گفتم :

ـ باشه.

[QAZAL]

پارت دویست و هفتاد و نهم

بعد که آرزوشو بستم ، دیدم با دستای کوچولوش رفت تنه درخت و بغل کرد و گفت :

ـ درخت آرزوها امیدوارم دفعه بعدی که اومدم اینجا مامانم تو شکمش خواهرم و داشته باشه.

دلم طاقت نمیورد ، دوست داشتم خبر و زودتر بهش بگم اما با خودم گفتم تا شب زمان زیادی نمونده ، بمونه تا واقعا سوپرایز بشن! خداروشکر اینبار برخلاف اوندفعه بارداریم یکم سبک تر بود و اصلا ویار نداشتم که پیمانم شک کنه! بعد اومد پیشم و گفت :

ـ بریم مامان . 

دستشو گرفتم و باهمدیگه رفتیم سمت میکامال . چون آخر هفته بود و باور مدرسه نداشت، تایمی که عکاسی داشتیم ، می‌بردمش شهربازی می‌ذاشتمش ، وقتی رسیدیم؛ باور با دیدن مهسان دوید و رفت تو بغلش و مهسان گفت :

ـ فندق کوچولوی من دلم برات یذره شده بود!

ـ خاله، بالاخره مامانم داستان خودشو بابا پیمان و برام تعریف کرد!

مهسان دماغشو کشید و گفت :

ـ پس بالاخره کنجکاویت رفع شد ؟

ـ اوهوم، خاله امشب عمو مهدی پلی استیشنمو میاره مگه نه ؟

مهسان همونجور که میخندید گفت :

ـ از دیشب برات کنار گذاشته که یادش نره، نگران نباش میارتش . 

ـ آخجون!

گفتم :

ـ بریم دخترم ببرمت شهربازی ، ماهم کارمونو شروع کنیم ، زود باید بریم خونه کار داریم .

مهسان بهم گفت :

ـ غزل تو در استودیو رو باز کن ، من می‌برمش.

باور برام بوس پرتاب کرد و گفت :

ـ خداحافظ مامانی .

ـ خداحافظ عشقم، غذاتو یادت نره بخوریا!

ـ چشم!

رفتم و در استودیو رو باز کردم و مشغول ادیت زدن شدم ، بعد از چند دقیقه مهسان اومد پایین و با خنده گفت :

ـ این کوچولو هم میخواد امشب سوپرایزتون کنه، سوپرایز در سوپرایز داریم!