رفتن به مطلب
ثبت نام/ ورود ×
کارگاه آموزش رمان نویسی(ظرفیت 15 نفر) ×
انجمن نودهشتیا
نصب اپلیکیشن نودهشتیا
کارگاه آموزش رمان نویسی(ظرفیت 15 نفر)
برای دانلود فایل رمان های اختصاصی انجمن کلیک کنید

اتاقی از آن من

کاربر نودهشتیا
 نمایش نمایه  مشاهده فعالیت های این کاربر

  • تعداد ارسال ها

    40

  • تاریخ عضویت

  • آخرین بازدید

  • روز های برد

    2

  • Donations

    0.00 USD 

تمامی مطالب نوشته شده توسط اتاقی از آن من

  1. اتاقی از آن من
    ممنونم
  2. اتاقی از آن من
    سلام کاش کلمه کالبد بزرگتر می‌کردید خیلی کوچیکه نسبت به کلمه مادرم وگرنه بقیش عالیه
  3. اتاقی از آن من
  4. اتاقی از آن من
    تمام شب با خواهرم امید پرواز داشتیم، انکار انسان بودن می‌کردیم که پرواز برایمان ممکن نبود. خواهرم هراسان بود، خود را از بام به کوچه انداخت... من دیگر او را ندیدم مثل مادرم که ازبلندی صبح به شب خود را رها کرده بود.
  5. اتاقی از آن من
    هیچ‌روزی از عمرم برای من آن‌قدر پارینه نبود مادرم بر خود، شاید هم بر ما گریسته بود. مادرم از دردها رها شده بود. او را در تنگایی گود تشییع کردیم، آنگاه بود که بر سر ما زنبق‌های ارزانی از ترس و وحشت نازل شده بود...
  6. اتاقی از آن من
    مادرم در همان چهارچوب خوشبختی خود را همراه با من گفته بود سال‌های بعد در خیابانی که انتهای آن‌را نمی‌دانستم، گم شدم گویی سایه‌ی روشن ابر به خانه‌ی ما سقوط کرده بود صدای برگ‌ها را می‌شنیدم زبانم لکنت داشت گریه بر من عارض شده بود و مادرم در آن روز پاییزی وفات یافت...
  7. اتاقی از آن من
    در این چارچوب ایستاده‌ام غروب می‌شود... باران در حال گریختن است؛ مادرم بر زمین می‌نشیند و ناتمام گریه می‌کند کل سالیانش در پی غروبی دلگیر بود تا برای من گریه کند.
  8. اتاقی از آن من
    خاطرم سرشار است از یاد مادرم که به صبح می‌نگرد. در پشت اتاقک آیینه‌ای زندگی خویش بی‌خبر از آنکه قرار است نظاره‌گر سقراط باشد...
  9. اتاقی از آن من
    درود درخواست کاور برای دلنوشته کالبد مادرم داشتم @هانیه پروین
  10. اتاقی از آن من
    وقت بخیر درخواست ویراستار https://forum.98ia.net/topic/853-دلنوشته-دیگر-جوان-نمی‌شوم-اهورا-تابش-کاربر-نودهشتیا/?do=getNewComment
  11. اتاقی از آن من
    https://forum.98ia.net/topic/853-دلنوشته-دیگر-جوان-نمی‌شوم-اهورا-تابش-کاربر-نودهشتیا/?do=getNewComment اتمام
  12. اتاقی از آن من
    و اکنون زمان خداحافظی می‌رسد. زمان خداحافظی، زمانی است که در عمق آیینه‌ها چهره‌ی من غریبه است و راه زندگی از من جدا می‌شود. زمانی که باغ‌ها تاریک می‌شوند و باد از میان ابرها می‌گذرد. زمین صدایت می‌کند و درها به رویت بسته می‌شوند، زمان خداحافظی می‌رسد درختان دیگر بی‌روح شده‌اند! « پایان»
  13. اتاقی از آن من
    نمی‌توانم زندگی را فراموش کنم. زخم‌های من بی‌حضور از پایداری محبتی تسکین سرباز می‌زنند و بال‌های من تکه‌تکه فرو می‌ریزند. نه، نه نمی‌توانم فراموش کنم! خیابان‌ها انگار برایم راه‌های آشکار جهنم هستند و من مانند پرنده‌ای معصومی که راهش را در باغ حیاط زندگانی گم کرده است.
  14. اتاقی از آن من
    مانند جسدهای جوانی هستم که پیری و فرسودگی را به خود ندیده‌اند.ا شک راهی تابوت چشمانم می‌شود، باید یاسمن بر سر و رویم بریزندآ، رزوهایم برآورده نشده‌اند و نادیده گذشتند. هیچ شبی لذت دنیایی را نچشیده‌ام و نه صبح پر درخششی را به خود دیده‌ام!
  15. اتاقی از آن من
    خودم را در آیینه می‌نگرم و چیزی جز مردی ژولیده و کهنسال نمی‌بینم، گویی تصویر من است، انگار آن مرد خود من است‌. تصویرش دیدگانی دارد. هیچ‌های این انسان وصف ناپذیر و ناگفتنی به نظر می‌آیند، اما من چه درمی‌یابم که اکنون این من هستم؟ مرا هم‌چنان می‌کشاند!
  16. اتاقی از آن من
    به خواب می‌روم و به رویاهایم سفر می‌کنم آن‌جا آزاد هستم و هرچقدر که بتوانم تجربه خواهم کرد. هرآنچه را که در زمان بیداری نتوانستم. آه افسوس، این‌جا همگی جوان و زیبا هستند! همگی مرا به دروغ دوست دارند و چه ناگوار است که من سال‌هاست نتوانستم با پایداری محبت به ابدیت سفر کنم. آن‌جا می‌توانم به اندازه هیچ‌های زندگیم استراحت کنم.
  17. اتاقی از آن من
    به گرداگردش، خود گوش می‌سپارم، از نفس می‌افتم پرنده‌ای دیگر نمی‌خواند و این بار هراسنده از کوه آتشین می‌گریزم و به پیرامون خویش می‌اندیشم و خاموش می‌گردم! دیگر نیم روزی شده است، نیم روزی که از کوه گریزان هستم؛ با چشمانی ملتهب و خسته! و با سخنی ناگوار که چون حبابی در دهانم چتر می‌زند می‌گویم: « درود من بدرود است. آمدنم، رفتن! جوان مرگ می‌شوم!»
  18. اتاقی از آن من
    مچکرم
  19. اتاقی از آن من
    اکنوز آغاز صبحگاه جهانی است و من همچون گلی آشفته، دمیده از شب گویی نفسی جدید از دریا برآمده، شکوفا می‌شوم بازهم همه چیز و همه‌ کس درهم است. پرواز پرندگان و صدای جنبش برگ‌ها صدای باد و آب‌ها نجوای سترگی که با این حال با هم از جنس سکوت است.
  20. اتاقی از آن من
    بر فراز این درد ایستاده‌ام و سیاهی مستی‌ام را به تملک باد می‌سپارم. اکنون تمام دارایی من فقط بغض و اندوهی واگیردار است که آن‌ها را در زمانی که چیزی نبود با شادباشی جوانی‌ام تاخت زده‌ام‌. اینک خود را در دردهای تبعیدی‌ام محو می‌کنم که سفر من، دوگانه‌ای بر زمانه باشد.
  21. اتاقی از آن من
    پژمرده شدم و خمودگی گرفتم. در زیر این آسمان زمین‌های مادری‌ام تا آن‌ سویی که روح جوانم به پرواز درآمده است. بر فراز من هیچ صدایی نیست، هیچ سوتی شنیده نمی‌شود. خطی ناگذر که تلاش برای گذر از آن بیهوده است؛ نتوانستم از آن پرواز کنم و خویش را برانگیزم. آنان که به من خبر داند و من به آن‌ها که رعشه‌ای در من پدیدار نشده است‌!
  22. اتاقی از آن من
    خیلی عالی مچکرم فقط اون نمی‌شوم به این صورت تایپ شع لطفا باهم نوشتید نمی‌شوم✓
  23. اتاقی از آن من
    دیگر جوان نمی‌شوم اهورا تابش
  24. اتاقی از آن من
  25. اتاقی از آن من
    وقت بخیر درخواست کاور برای دلنوشته دیگر جوان نمی‌شوم داشتم
×
×
  • اضافه کردن...