شعر مولانا | اشعار

[زری گل]

من از عالم تو را تنها گزیدم

روا داری که من غمگین نشینم؟!

[زری گل]

صد نامه فرستادم

و صد راه نشان دادم

یا راه نمی دانی

یا نامه ‌نمی خوانی!

[زری گل]

آمد بهار جان‌ها

ای شاخ تر به رقص آ

[زری گل]

همه را بیازمودم

زتو خوش ترم نیامد

[زری گل]

شاهیست که تو هرچه بپوشی داند

 

بی‌کام و زبان گر بخروشی داند

 

هر کس هوس سخن فروشی داند

 

من بندهٔ آنم که خموشی داند

[زری گل]

مرا عهدیست با شادی

 

که شادی آن من باشد

 

مرا قولیست با جانان

 

که جانان جان من باشد

[زری گل]

هر موی زلف او یکی جان دارد

 

ما را چو سر زلف پریشان دارد

 

دانی که مرا غم فراوان از چیست

 

زانست که او ناز فراوان دارد

[زری گل]

بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود

داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی‌شود

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو

گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود

جان ز تو جوش می‌کند دل ز تو نوش می‌کند

عقل خروش می‌کند بی‌تو به سر نمی‌شود

خمر من و خمار من باغ من و بهار من

خواب من و قرار من بی‌تو به سر نمی‌شود

جاه و جلال من تویی ملکت و مال من تویی

آب زلال من تویی بی‌تو به سر نمی‌شود

گاه سوی وفا روی گاه سوی جفا روی

آن منی کجا روی بی‌تو به سر نمی‌شود

دل بنهند برکنی توبه کنند بشکنی

این همه خود تو می‌کنی بی‌تو به سر نمی‌شود

بی تو اگر به سر شدی زیر جهان زبر شدی

باغ ارم سقر شدی بی‌تو به سر نمی‌شود

گر تو سری قدم شوم ور تو کفی علم شوم

ور بروی عدم شوم بی‌تو به سر نمی‌شود

خواب مرا ببسته‌ای نقش مرا بشسته‌ای

وز همه‌ام گسسته‌ای بی‌تو به سر نمی‌شود

گر تو نباشی یار من گشت خراب کار من

مونس و غمگسار من بی‌تو به سر نمی‌شود

بی تو نه زندگی خوشم بی‌تو نه مردگی خوشم

سر ز غم تو چون کشم بی‌تو به سر نمی‌شود

هر چه بگویم ای سند نیست جدا ز نیک و بد

هم تو بگو به لطف خود بی‌تو به سر نمی‌شود.

[زری گل]

دلتنگم و دیدار تو درمان من است

 

بی رنگ رخت زمانه زندان من است

 

بر هیچ دلی مبـاد و بر هیچ تنی

 

آنچ از غم هجران تو بر جان من است

[زری گل]

من پیر فنا بدم جوانم کردی

 

من مرده بدم ز زندگانم کردی

 

می ترسیدم که گم شوم در ره تو

 

اکنون نشوم گم که نشانم کردی