هاگوارتز رمان جادویِ احساس | غزال گرائیلی عضو هاگوراتز نودهشتیا

[QAZAL]

پارت هفتاد و پنجم

درسته باور من ته قلبم بود اما این گردنبند هم تمام کننده‌ی باورم محسوب می‌شد...نمی‌دونم چقدر تو فکر و مشغول حرف زدن با خودم بودم که آناستازیا با صدای آروم و حالت شاکی گفت:

ـ آرنولد!! بجنب دیگه!! به چی داری فکر می‌کنی؟!

گفتم:

ـ آخه...آخه تا بحال هیچوقت این گردنبند و از گردنم درنیوردم!

آناستازیا که در حال عصبانی شدن بود، با یه لحن تندی رو بهم گفت:

ـ ببینم آرنولد، تو میخوای بالاخره ویچر‌ و شکست بدی یا نه؟!

مصممخنگاش کردم و گفتم:

ـ معلومه که می‌خوام!

ـ خب پس عجله کن! وقت زیادی نداریم. این شنل هم بابت خیس شدن، هر لحظه امکان داره از سرمون بیفته و مارو ببینن...اون موقع دیگه هیچ کاری نمی‌تونیم بکنیم! 

تردید و کنار گذاشتم و یه نفس عمیق کشیدم و بعدش گردنبندم و درآوردم و دادم دستش... آناستازیا اونو سریع از دستم برداشت و موهاشو بهش وصل کرد و در همین حین، یه صدای عجیب و غریب پخش شد و نور قرمز کل محوطه رو دربرگرفت...کم کم انگار داشت توی دل و مغزم خالی می‌شد و چشمام سیاهی می‌رفتن.

ویرایش شده 2 ساعت قبل توسط QAZAL

[QAZAL]

پارت هفتاد و ششم

( ویچر‌ )

بالاخره کاری که باید انجام شد و می‌تونم یه نفس راحت بکشم...گریس از پنجره اتاقم اومد داخل و صدام زد تا برم پشت پنجره وایستم...دود دم در و فرا گرفته بود و نور قرمز پخش شده بود...خیلی خوشحال بودم....بالاخره تونستم اون گردنبند جادویی رو از دور گردنش دربیارم! حالا دیگه نسبت به طلسم ما ضعیف میشه و میتونیم خیلی راحت طلسمش کنیم...بعد از چند دقیقه چهره اون دختری که تحت عنوان دختر سرزمین ابرا پیشش فرستاده بودم تغییر کرد و جای اون والت سوار بر جاروی دستیش شد و اومد بالا. 

با شادی گردنبند آرنولد و داد دستم و گفتم:

ـ آفرین، کارو تمیز انجام دادی!

والت ذوق زده از تعریفی که ازش کردم گفت:

ـ اگه جلوی در مخفیگاهشون زمین نمی‌خورد و یکی از سربازامون نمی‌دید، عمرا نمی‌تونستم پیداش کنم!

پرسیدم:

ـ الان کجاست؟

والت گفت:

ـ نگهبانا دارن میارنش بالا!

با حرص گفتم:

ـ جوری زندانیش کنم، که حتی اسم فرار هم از ذهنش بره بیرون...

ویرایش شده 1 ساعت قبل توسط QAZAL