رمان مَنِ دیگر | غزال گرائیلی کاربر انجمن نودهشتیا

[QAZAL]

پارت دویست و هشتم

رسیدیم خونشون و دیدم که ملودی در حال عکس گرفتن با گلهای خونشونه. فرهاد وایستاد و خیره به حرکات ملودی شد...زدم به شونه‌اشو گفتم:

ـ فقط نگاه کردن کافی نیست! برو پیشش...

خندید و رفت کنارش...منم دیدم در انباری بازه و یه صدایی میاد...نزدیک که شدم دیدم یلدا داره قالی می‌بافه و تینا هم کنارش نشسته...تقه‌ایی به در زدم که یلدا گفت:

ـ بفرمایید...

کفشمو درآوردم و تا وارد شدم، یلدا با خوشحالی بلند شد و گفت:

ـ خوش اومدی پسرم...دوتا برادر شهر و خوب گشتین؟ تونستی باهاش حرف بزنی؟!

نمی‌خواستم بهش بگم که فرهاد درگیر چه مسئله‌ایی شده چون بهش قول داده بودم و بخاطر قلب مریضش نمی‌خواستم که متوجه این موضوع بشه، بنابراین لبخندی زدم و گفتم:

ـ آره گشتیم ولی...

با ترس گفت:

ـ ولی چی؟!

کمکش کردم بشینه و منم کنارش نشستم...گفتم:

ـ ولی نمی‌خوام بهش اصرار کنم! ببینین اونم به نوبه خودش حق داره...اون ویژگی‌هایی که از یه پدر تو ذهن خودش تعریف کرده، با خصوصیات و اتفاقاتی که ما از بابا فرهاد براش تعریف کردیم، متفاوته...الآنم از دستش خیلی عصبانیه بخاطر شما و کاری که باهاتون کرد و من امیدوارم یه روزی بتونه این عصبانیت و تو خودش حل کنه و باهاش کنار بیاد...

یلدا یکم ناراحت شد که دستاشو گرفتم تو دستام و گفتم:

ـ خواهش می‌کنم شما هم بهش اونقدر اصرار نکنین!

تینا هم از پشت یلدا محکم بغلش کرد و گفت:

ـ حق با کوروشه مامان...

[QAZAL]

پارت دویست و نهم

یلدا بهش نگاهی کرد و تینا گفت:

ـ هر وقت بابت چیزی به فرهاد اصرار کردیم، نتیجه عکس داد! بذاریم طبق احساسات خودش عمل کنه!

خندیدم و گفتم:

ـ مطمئنم که عشق بهش کمک می‌کنه راهشو پیدا کنه! 

یلدا و تینا با تعجب نگام کردن که در انباری رو یکم بازتر کردم تا فرهاد و ملودی رو ببینن! خیلی عمیق در حال خندیدن بودن و فرهاد داشت از ملودی که ژست میداد عکس می‌گرفت! تینا با خنده و تعجب گفت:

ـ ملودی و فرهاد؟!

منم همون‌جوری که به صحنه روبروم لبخند میزدم گفتم:

ـ چرا که نه!

یلدا گفت:

ـ خدایا این صحنه‌ها رو هم بهم نشون دادی، واقعا نمی‌دونم چجوری ازت تشکر کنم!

گفتم:

ـ برای اظهارات گرفتن از عباس، همکارای من رفتن خونشون...فقط مونده الفت که از اونم خودم اظهاراتش و میگیرم! یه درخواستی ازتون دارم که امیدوارم رد نکنین!

یلدا که ته نگاهش همیشه یه ترس نهفته بود گفت:

ـ چی؟!

گفتم:

ـ میدونین که ما فردا صبح برای اینکه مادربزرگم شک نکنه، باید برگردیم تهران! از شما می‌خوام وقتی قراره مادربزرگ و ببرن، شما هم تو خونه ما باشی! 

یلدا بهم نگاه کرد و چیزی نگفت، ادامه دادم و گفتم:

ـ دلم میخواد قیافشو ببینم وقتی که اونجوری شما رو از اونجا انداخت بیرون، وقتی ببینه با نوه ایی که فکر می‌کرده مرده، برگشتین چه شکلی میشه!

[QAZAL]

پارت دویست و دهم

تینا از یلدا پرسید:

ـ مامان نظرت چیه؟!

یلدا یه آهی کشید و گفت:

ـ نمی‌دونم والا اصلا آمادگی اینو دارم دوباره با خاتون مواجه شدم یا نه! به من باشه واقعا دیگه حتی نمی‌خوام ریختشو ببینم اما باید از امیر و فرهاد هم بپرسم پسرم!

سرشو بوسیدم و گفتم:

ـ هرجور خودت راحتی! اصلا نمی‌خوام که اذیت بشی.

گفت:

ـ مرسی از درکت پسرم!

همین لحظه صدای آقا امیر اومد که بلند گفت:

ـ ملت کجایین؟!

همه رفتیم بیرون که دیدیم دستش پر از گوشته و رو به من و فرهاد گفت:

ـ خب پسرا آماده‌ایین برای امشب تو حیاط منقل درست کنیم؟! 

منو فرهاد سرمون و به نشونه تایید تکون دادیم و فرهاد رفت نایلون و از دستش گرفت و گفت:

ـ می‌بینم که کولاک کردی بابا!

بعدش امیر گفت:

ـ خانوما هم از بالا مارو نظارت کنند!

ملودی پرید بالا و گفت:

ـ آخجون! من عاشق این برنامه‌هام.

بعدش آقا امیر رو به من گفت:

ـ خب پسر سیخ ها رو از گوشه حیاط بیار! دست بجنبون!

خندیدم و رفتم کاری که گفت و انجام بدم! جالب بود اما امیر شخصیت بی‌نهایت دوست داشتنی داشت که حتی به دل منم نشسته بود...کاملا صمیمیتش از ته دل بود و من باورش داشتم و حق میدادم به فرهاد از اینکه اینقدر عاشقش باشه.

[QAZAL]

پارت دویست و یازدهم

اگه منم جای فرهاد بودم قطعا سر این موضوع کوتاه نمیومدم. اون شب، واقعا خیلی بهمون خوش گذشت و فارغ از همه اتفاقات، لحظه خوشی رو کنار هم گذروندیم اما این کاش که مامان ارمغان هم پیشم بود. واقعا دلم براش تنگ شده بود و هواشو کرده بود...بعد از شام به یلدا اشاره کردم تا موضوع رو با امیر و فرهاد درمیون بذاره...یلدا گفت:

ـ امیر جان...امروز کوروش ازم یه درخواست کرد.

بعدشم حرف منو پیششون گفت و بعدش پرسید:

ـ نظرتون چیه؟!

امیر یه نگاهی به فرهاد کرد و گفت:

ـ پسرم تو چی میگی؟!

فرهاد گفت:

ـ والا به من باشه با این چیزایی که شنیدم اصلا دلم نمی‌خواد ریخت این زن و ببینم اما منم مثل کوروش واسه دیدن اون لحظش واقعا کنجکاوم و دلم نمی‌خواد اون صحنه رو از دست بدم.

با شادی گفتم:

ـ پس عالی شد...روزی که همه چی مشخص شد و شواهد لازم جمع شد، من بهتون خبر میدم تا بیاین عمارتمون! 

همه حرفم و تایید کردن...بعد از شام وقتی منو فرهاد رفتیم منقل و جمع کنیم بهش گفتم:

ـ خب چطور پیش میره؟ خبری شده؟

فرهاد با ذوق گفت:

ـ آره حق با تو بود، اونم دلش با منه، اینو میتونم از تو چشماش بخونم...

با تعجب گفتم:

ـ راجب چی داری حرف میزنی؟!

اونم با تعجب گفت:

ـ مگه ملودی رو نمیگی؟

خندیدم و گفتم:

ـ نه خنگه خدا! منظورم همون نزول خورست.

گفت:

ـ آها، اون گفت که فردا ساعت هشت باید راه بیفتم سمت محموله...