رمان مَنِ دیگر | غزال گرائیلی کاربر انجمن نودهشتیا

[QAZAL]

پارت دویست و هشتم

رسیدیم خونشون و دیدم که ملودی در حال عکس گرفتن با گلهای خونشونه. فرهاد وایستاد و خیره به حرکات ملودی شد...زدم به شونه‌اشو گفتم:

ـ فقط نگاه کردن کافی نیست! برو پیشش...

خندید و رفت کنارش...منم دیدم در انباری بازه و یه صدایی میاد...نزدیک که شدم دیدم یلدا داره قالی می‌بافه و تینا هم کنارش نشسته...تقه‌ایی به در زدم که یلدا گفت:

ـ بفرمایید...

کفشمو درآوردم و تا وارد شدم، یلدا با خوشحالی بلند شد و گفت:

ـ خوش اومدی پسرم...دوتا برادر شهر و خوب گشتین؟ تونستی باهاش حرف بزنی؟!

نمی‌خواستم بهش بگم که فرهاد درگیر چه مسئله‌ایی شده چون بهش قول داده بودم و بخاطر قلب مریضش نمی‌خواستم که متوجه این موضوع بشه، بنابراین لبخندی زدم و گفتم:

ـ آره گشتیم ولی...

با ترس گفت:

ـ ولی چی؟!

کمکش کردم بشینه و منم کنارش نشستم...گفتم:

ـ ولی نمی‌خوام بهش اصرار کنم! ببینین اونم به نوبه خودش حق داره...اون ویژگی‌هایی که از یه پدر تو ذهن خودش تعریف کرده، با خصوصیات و اتفاقاتی که ما از بابا فرهاد براش تعریف کردیم، متفاوته...الآنم از دستش خیلی عصبانیه بخاطر شما و کاری که باهاتون کرد و من امیدوارم یه روزی بتونه این عصبانیت و تو خودش حل کنه و باهاش کنار بیاد...

یلدا یکم ناراحت شد که دستاشو گرفتم تو دستام و گفتم:

ـ خواهش می‌کنم شما هم بهش اونقدر اصرار نکنین!

تینا هم از پشت یلدا محکم بغلش کرد و گفت:

ـ حق با کوروشه مامان...