رمان مَنِ دیگر | غزال گرائیلی کاربر انجمن نودهشتیا

[QAZAL]

پارت صد و بیست و چهارم 

نگاهی به ورقه انداختم و گفتم:

ـ باید بری پیش آقای تقی پور بخش ویلاها!

قیافش نشون میداد که نمیدونه و بازم دلش میخواد بپرسه اما گفت:

ـ خیلی ممنونم، لطف کردی!

گفتم:

ـ میخوای باهات بیام...

گفت:

ـ پس خودت چی؟!

گفتم:

ـ نوبتم و گرفتم...فعلا که بچها نشستن، میتونم اون بخش و بهت نشون بدم...تازه یسری از درسات هم با من مشترکه!

با خوشحالی گفت:

ـ وای خیلی خوشحال شدم! پس میشه باهم بریم..

سرمو به نشونه مثبت تکون دادم و گفتم:

ـ حتما...

دستشو با شادی به سمتم دراز کرد و گفت:

ـ راستی من ملودیم! خیلی خوشبختم...

دستشو به گرمی فشردم و گفتم:

ـ منم تینام و از آشنایی باهات خیلی خوشبختم!

از این آدمای خونگرم و اجتماعی بود...سریع یسری کتاب درآورد و گفت:

ـ تینا من اینارو از کتابخونه دانشگاه گرفتم، بنظرت خوبه برای اطلاعات عمومی بخونم؟!

نگاهی به کتاباش کردم و گفتم:

ـ بجز این اولیه بقیش برات یکم سنگینه...

سریع گفت:

ـ باشه پس ببرم پسشون بدم...تو ترم چندی؟

ـ من ترم سه!

ـ خوبه پس با دانشگاه اخت شدی کاملا؟ خوابگاهی هستی؟!

گفتم:

ـ آره عزیزم.

[QAZAL]

پارت صد و بیست و پنجم

پرسید:

ـ از کجا میای؟

ـ کرمانشاه، تو هم که از لهجت پیداست بچه همین جایی!

خندید و گفت:

ـ آره...راستش من خیلی دلم نگران بودم چون نرم اولمه و هیچ چیزی نمیدونم، خوبه که پیداست کردم دختر!

گفتم:

ـ منم خیلی خوشحال شدم! 

بعد به ساعتم نگاه کردم و گفتم:

ـ ببین من باید برم ثبت نام کنم، ویلاها هم دقیقا اینجاست...ساعت یک تو کلاس ۳ آموزش همدیگه رو میبینیم؛ باشه؟

بغلم کرد و گفت:

ـ حتما، برای من کنار خودت جا بگیر!

خندیدم و گفتم:

ـ باشه.

رفتم ثبت نام کردم و بعد از اون رفتم تو کلاس نشستم...بچها تک تک اومدن و باهاشون سلام علیک کردم. بعد حدود ده دقیقه ملودی وارد کلاس شد و تا منو دید با شادی برام دست تکون داد و اومد کنارم نشست...یه نفس عمیقی کشید و گفت:

ـ چقدر این کارای اداری دنگ و فنگ داره!! باز خداروشکر که تموم شد.

گفتم:

ـ همیشه همینه؛ دیگه عادت میکنی!

بهم چشمکی زد و گفت:

ـ اینجا با هیچکس آشنا نشدی؟ 

خندیدم و گفتم:

ـ نه والا! 

[QAZAL]

پارت صد و بیست و ششم

گفت:

ـ پس همش سرت تو درس و مشقه! ولی بهت هم میخوره آدم آرومی باشی!

گفتم:

ـ آره یجورایی، بجاش داداشم برعکس من خیلی آدم شوخ و پر انرژیه!

گفت:

ـ خیلی دوست دارم این مدل آدما رو! موودم و عوض میکنن...اما متأسفانه که من تک فرزندم و همیشه تنها بودم! 

تا رفتم حرفی بزنم، استاد اومد سر کلاس و نشد جوابشو بدم...اون روز بجز یکی از کلاسهای بعدازظهر من، بقیش با کلاسهای ملودی مشترک بود و با همدیگه کلی وقت گذروندیم و با اینکه آدمی بودم که سخت با بقیه صمیمی می‌شدم اما این دختر واقعا به دلم نشست و اینقدر رفتارها و کاراش منو یاد فرهاد مینداخت که جای خالیش و برام پر کرده بود...وقتی داشتیم برمیگشتیم، از ملودی پرسیدم:

ـ ملودی تو کار پاره وقت سراغ نداری؟

نگام کرد و گفت:

ـ چطور مگه؟!

گفتم:

ـ آخه گفتی اهل تهرانی، گفتم شاید بشناسی اطراف و بهم معرفی کنی! باید کار کنم...

پرسید:

ـ آخه تو درسهاتم سنگینه، برات سخت نمیشه؟! 

گفتم:

ـ مجبورم واقعا! برای شهریه این ترمم که کار عملیمون زیاد بود، داداشم برام پول و جور کرد و باید بهش پس بدم! برای همینم باید کار کنم.

یهو از ته دلش گفت:

ـ اینقدر از برادرت تعریف کردی که دلم خواست ببینمش، چه آدم داش مشتی توریه!

خندیدم و گفتم:

ـ دقیقا همینطوره، حتی رفتار تو منو خیلی یادش میندازه

خندید و گفت:

ـ جدی میگی؟

ـ آره.

ـ نمیاد تهران؟!

ـ نه، اون و بابام با همدیگه تو مغازه چرم دوزی که داریم کار میکنن.

دستاشو بهم زد و گفت:

ـ وای من عاشق کارای دستم...

[QAZAL]

پارت صد و بیست و هفتم

گفتم:

ـ پس وقتی دارم برمی‌گردم کرمانشاه یبار همراه من حتما بیا خونمون!

بغلم کرد و گفت:

ـ حتما، بعدشم اصلا نگران کار نباش...یکی از آشناهامون ایندفعه برای کارخونش دنبال حسابدار میگشت، بذار ببینم می‌تونه پاره وقت برات کار جور کنه؟!

نگاش کردم و گفتم:

ـ واقعا اینکارو برام میکنی؟!

گفت:

ـ وا! آره عزیزم، چرا اینقدر تعجب کردی؟!

بغلش کردم و گفتم:

ـ خیلی ممنونم ازت ملودی، امیدوارم یه روزی برات جبران کنم.

زد به شونه‌ام و گفت:

ـ حرفشم نزن! 

همین لحظه گوشیش زنگ خورد و مشغول حرف زدن شد و بعد چند دقیقه که قطع کرد، اخماش رفت تو هم...گفتم:

ـ اتفاق بدی افتاده؟!

یه هوفی کرد و گفت:

ـ مامانم قرار بود بیاد دنبالم، دانشگاه جلسه داره...یعنی من یه روز ماشینم دستم نبود، محتاج همه شدم.

خندیدم و گفتم:

ـ حرص نخور، نمی‌تونی با تاکسی بری؟!

گفت:

ـ کی میخواد تو صف تاکسی منتظر بمونه تینا! ولکن توروخدا... بذار ببینم کوروش میاد دنبالم اگه جشن تولد دوست دخترش تموم شده باشه!

[QAZAL]

پارت صد و بیست و هشتم

همون‌جوری که شماره می‌گرفت، پرسیدم:

ـ تو که گفتی تک فرزندی!

گفت:

ـ کوروش مثل برادرمه اما در اصل پسرخاله!

ـ آها!

بعد اینکه با پسرخالش صحبت کرد، رو به من گفت:

ـ تینا، میشه تو هم با من منتظر بمونی تا کوروش بیاد دنبالم؟؟! حوصلم سر می‌ره تنها اینجا وایستم!

سریع گفتم:

ـ آره عزیزم، من خوابگاهمم ذاتا ته خیابونه...

با ذوق گفت:

ـ مرسی، به کوروش میگم تو هم برسونه!

ـ نه بابا، آخه زحمتتون...

حرفمو قطع کرد و گفت:

ـ این تعارفات شهرستانی و لطفا کنار بذار...بعدشم اگه قراره کار برات پیدا کنم، باید به کوروش یکم و این مسئله در حضور خودت باشه بهتره.

روی صندلی کنار نگهبانی نشستیم و ازش پرسیدم:

ـ پسرخالت شرکت داره؟

گفت:

ـ برنج اصلانی که بیلبوردش زده سر میدون قبل دانشگاه رو دیدی؟

با تعجب نگاش کردم و گفتم:

ـ آره حتی تبلیغشم تو تلویزیون دیدم

گفت:

ـ خب این کارخونه و شرکتش مال پدر خدابیامرز کوروش و مادربزرگشه، کوروش هم قراره در آینده مدیرعامل بشه اما خودش علاقه‌ایی نداره 

گفتم:

ـ چرا؟!

گفت:

ـ از بچگی دوست داشت پلیس بشه الآنم که تو آکادمی پلیس مشغول به کاره! ولی خب مادربزرگش مدام اصرار داره که بعد درسش بیاد بالا سر شرکت و کارخونه

 

[QAZAL]

پارت صد و بیست و نهم

گفتم:

ـ خب نمیتونه مخالفت کنه؟!

خندید و گفت:

ـ نه، تو مادربزرگش و نمیشناسی تینا جون، وقتی به یه چیزی گیر میده تا عملیش نکنه ولکن نیست!

گفتم:

ـ خب یعنی چی؟! علاقش نیست، مگه مجبوره؟!

بلند بلند خندید و گفت:

ـ باز تو بمب اصلی و نمیدونی که از بچگی منو کوروش و برای هم نشون کرد و مثلا قراره در آینده باهم ازدواج کنیم.

برعکس ملودی من اصلا نمی خندیدم و گفتم:

ـ اینارو جدی میگی؟!

همون‌جوری که می‌خندید؛ گفت:

ـ می‌دونم عجیبه! ولی واقعا واقعیت داره!

گفتم:

ـ چه خانواده عجیبی! آخه تو گفتی پسرخالت هست تولد دوست دخترش، با این قضیه مشکلی نداری؟!

مقنعشو درست کرد و گفت:

ـ من با اصل این قضیه مشکل دارم تینا! منو کوروش مثل یه برادر و خواهر بزرگ شدیم و اصلا بهم حسی بالاتر از این نداریم اما متأسفانه نه ما میتونیم حرفی بزنیم نه خانواده‌هامون جرئت حرف زدن جلوی خاتون خانوم و دارن...زنیکه زورگو!

گفتم:

ـ خاتون کیه؟!

گفت:

ـ مادربزرگ کوروش!

[QAZAL]

پارت صد و سی‌ام

گفتم:

ـ ولی بنظرم این حرکت خیلی اشتباهیه! داره نوه خودش و حتی تو رو مجبور به کاری می‌کنه که دوست ندارین، بعدشم مگه ازدواج شوخیه؟! نمی‌فهمم واقعا!

یهو آهی کشید و با لبخند ناراحتی گفت:

ـ برو خداتو شکر کن که تو یه خانواده نرمال زندگی می‌کنی و با این چیزا دست و پنجه نرم نمی‌کنی تینا!

دلم براش خیلی سوخت...اینقدر دختر پر انرژی و شوخی بود که اصلا دلم نمی‌خواست ناراحت ببینمش! بغلش کردم و گفتم:

ـ غصه نخور ملودی، ایشالا که همه چیز درست میشه! 

همین لحظه یه نفر با ماشین بی ام و مشکی جلو پامون ترمز کرد و شیشه رو داد پایین و ملودی رو صدا زد...وقتی قیافش و دیدم، شوکه شدم! رفتم تو خلسه و دست و پاهام یخ شده بود...نفسم بالا نمیومد....اون پسر...اون...داداشم فرهاد بود!...اما این چجوری ممکنه؟! فرهاد با این تیپ و قیافه تهران چیکار میکنه؟!...اینقدر محو صورت اون آدم شدم که تکون دادنای ملودی و حرفاشو نمی‌شنیدم! یهو ملودی صورتم و برگردوند سمت خودش و با نگرانی پرسید:

ـ تینا...تینا! صدای منو میشنوی؟!؟ کوروش یه دقیقه پیاده شو!...دستای دختره یخ کرده! آخه چی شد یهو!

زبونم قفل کرده بود! پسره که پیاده شد و بهمون نزدیک شد، حس کردم فرهاد اومده...با فرهاد واقعا مو نمی‌زد! خیره به پسرخالش مونده بودم و پلک نمی‌زدم! ملودی از کوروش پرسید:

ـ کوروش میشناسیش؟!

پسرخالش با تعجب نگاش کرد و گفت:

ـ معلومه که نه! 

ملودی گفت:

ـ آخه داشتیم حرف میزدیم، تو منو صدا کردی و تو رو دید، اینجوری شد!

همونحور که پسرخالش و می‌دیدم با لکنت گفتم:

ـ این...این چطور ممکنه؟!..فرهاد...داری‌..داری با من شوخی میکنی؟!