رمان کارما | غزال گرائیلی کاربر انجمن نودهشتیا

[QAZAL]

پارت بیست و ششم

خندیدم و بعدش دوباره جدی شدم و گفتم:

ـ تو کشوی زیر تخت اتاقت، کتابای تست و کارت ورود به جلست هست بعلاوه دستمزد آخر ماهت که کارفرمات بهت نداد یعنی یجوری پریدی وسط کار من و وقت نشد ازش بگیری، هم هست و آخرین چیز...

از تو جیب لباسم سوییچ و درآوردم و گذاشتم رو میز و گفتم:

ـ اینم سوییچ موتور جدیدت... بیرونه، میتونی بری ببینیش!

کاملا متوجه شدم که هنگ کرده! بعد چند دقیقه سکوت و خیره شدن به من با لکنت گفت:

ـ ر...رییس...ش...شما اینارو...از کجا...از کجا فهمیدی؟

خندیدم و گفتم:

ـ اگه قرار باشه بابت هرچیزی برات سوال پیش بیاد، دیوونه میشی پسر خوب! سعی کن بهش فکر نکنی! به این فکر کن که خدا از طریق من خواسته بهت حال بده دیگه... برو و لذت ببر!

سریع اومد سمتم تا بغلم کنه گفتم:

ـ هوی اونجا وایستا! تماس فیزیکی ممنوعه!

با گلایه گفت:

ـ رییس پس چجوری ازت تشکر کنم؟؟؟

خندیدم و گفتم:

ـ همین خوشحالیت یه تشکر برای منه! برو و موتورت و ببین دوست داری...

با شادی دوید و رفت بیرون و گفت:

ـ وااای همون که همیشه دلم می‌خواست بخرم! ممنونم رییس!

داد زدم و گفتم:

ـ اگه غذاتو آماده شده، بیا بخوریم که بعدش کلی کار داریم و باید بهش برسیم!

سریع اومد داخل و گفت:

ـ به روی چشم!

[QAZAL]

پارت بیست و هفتم

خیلی شیک میز ناهارخوری رو مرتب کرد و اومد سمتم و گفت:

ـ بفرما رییس!

خندیدم و گفتم:

ـ خیلی خوشحال شدیا!!

متقابلا خندید و همینطور که تو ظرفم غذا می‌کشید گفت:

ـ اینقدر خوشحال شدم که می‌ترسم یهو از شادی زیاد قلبم تحمل نکنه پس بیفتم!

خنده از رو صورتم محو شد! چند ساعت بیشتر نبود که می‌شناختمش اما اینقدر خوش برخورد بود و سر و صداش فضای خونه رو پُر کرده بود که واقعا نمی‌تونستم تصور کنم که نباشه! سامان وقتی دید قیافمو درهم شد گفت:

ـ چیز بدی گفتم؟

لبخند تلخی زدم و گفتم:

ـ نه غذاتو بخور!

دکمه اومد پیش پام و‌ جلوش چندتا تیکه گوشت انداختم. شروع کردم به غذا خوردن، واقعا خیلی خوشمزه بود... گفتم:

ـ آفرین، دستپختت خیلی خوبه!

همینجور که دولپی قاشق غذا رو می‌ذاشت تو دهنش با شادی گفت:

ـ نوش جونت رییس، بازم برات درست میکنم!

لبخند زدم که پرسید:

ـ رییس اگه دعوام نمی‌کنی یه سوال بپرسم؟

اینقدر شاد بود که دلم نمی‌خواست ضایعش کنم، خندیدم و گفتم:

ـ بپرس!

به صندلی تکیه داد و با دستمال لبشو پاک کرد و گفت:

ـ الان تو اومدی که جواب کار خوب و بد همه آدما رو بدی؟ 

یه لیوان آب برای خودم ریختم و گفتم:

ـ  همه آدما که نه ولی اومدم پرونده این آدمایی که بهم داده شده رو تکمیل کنم و بعدش برگردم! 

دوباره ناراحت شد و گفت:

ـ نمیشه تا آخرین زمانی که قلبم میزنه، کنار من بمونی؟

 

[QAZAL]

پارت بیست و هشتم

گفتم:

ـ سامان تو این زندگی باید یاد بگیری نباید به هیچ چیزی عادت کنی حتی به من! 

دستشو گذاشت زیر چونشو زل زد بهم و گفت:

ـ آخه من خیلی دلم واسه چهره و چشمات تنگ میشه!

سرمو گذاشتم رو میز و گفتم:

ـ خدایا بهم صبر بده!

خندید و گفت:

ـ ولی تو رو از خدا خواستگاری می‌کنم! حالا ببین!

با صدای بلند شروع کردم به خندیدن و گفتم:

ـ از دست تو با این ایده‌هات!

از رو صندلی بلند شدم که گفت:

ـ من که نمی‌دونم خدا چه شکلیه ولی اونو تو وجودت می‌بینم!

گفتم:

ـ خدا فراتر از درک منو تو آدمیزاد! اگه غذاتو خوردی، پاشو بریم که خیلی کار داریم!

با تعجب پرسید:

ـ الان؟ الان که شب شده!

گفتم:

ـ دیگه شرمنده! کار من شب و روز نمی‌شناسه!

پرسید:

ـ قراره چیکار کنیم؟

نگاش کردم و گفتم:

ـ تو کاری نمی‌کنی، فقط کنار من وایمیستی و نگاه می‌کنی و عبرت می‌گیری!

زیرچشمی نگام کرد و با ترس گفت:

ـ دوباره قراره به حیوون تبدیل بشی و آدما رو تیکه پاره کنی؟ آخه حیف این صورت و هیکل قشنگ نیست که برای ترساندن آدما یهو تبدیل به سگ میشه؟

خندیدم و دوباره زدم پس گردنش و گفتم:

ـ نه فکر نکنم کار به اونجاها بکشه! در ضمن من رو حیوونا حساسمو خیلی دوسشون دارم! اینم گفتم که بدونی.

همون‌طور که از در خونه می‌رفتیم بیرون گفت:

:

ـ اینو که از علاقت به اون دکمه فهمیدم! 

بعد رو کرد سمت آسمونو گفت:

ـ خدایا لطفا منو به یه حیوون تبدیل کن بلکه رییس ازم خوشش بیاد!

[QAZAL]

پارت بیست و نهم

اینقدر خندیدم و گفتم:

ـ از دست این زبون تو!

نشست پشت موتورش و گفت:

ـ ای جونم!! چه جیگری برام خریدی رییس! جبران کنم برات...

زدم پشتش و گفتم:

ـ نمی‌خواد برای من جبران کنی، همین که سوال نپرسی کافیه!

گاز داد و گفت:

ـ از کدوم ور باید برم؟

گفتم:

ـ تو حرکت کن، بهت میگم...

اولین پرونده‌ایی که قرار بود بهش رسیدگی کنم، پرونده بنفشه خانوم که زن میانسالی که به تمام بچه‌ای فامیلشون تهمت می‌زد و از نظر خودش دوتا پسراش علامه دهر بودن و هیچ خلافی نمی‌کردن، طوری به اون بچها زخم زبون می‌زد که قلب همشون شکست و به روزی کارما رو صدا زدن تا حساب حرفاشو پس بده و الان من اومده بودم تا واقعیت پسراش و هم به خودش و هم به فامیلاش نشون بدم! 

بعد نیم ساعت رسیدیم دم در خونشون! سامان داشت موتورشو پارک می‌کرد که بهش گفتم:

ـ تو کجا؟

با تعجب گفت:

ـ منم باهات میام دیگه! یه موقع خطری نباشه..

گفتم:

ـ من از پس خودم برمیام، تو اینجا منتظر باش!

ـ مطمعنی رییس؟

ـ آره، همین‌جا وایستا...زود برمی‌گردم!

رفتم و زنگ خونشون و زدم، می‌دونستم که این ساعت تنهاست، از پشت آیفون گفت:

ـ بفرمایید...

ـ سلام بنفشه خانوم، میشه یه لحظه در و باز کنین؟

ـ بجا نیوردم شمارو!!

ـ خب در و باز کنین تا خودمو معرفی کنم!

بی هیچ حرفی در و باز کرد و رفتم داخل... تو حیاطشون کنار حوض نشستم و بعد چند دقیقه دیدم تسبیح به دست و با چادر نماز اومد رو ایوون خونشون و گفت:

ـ بفرما دخترم؟

[QAZAL]

پارت سی‌ام

بی هیچ مقدمه‌ایی همینجور که دستم و داخل آب حوض سُر میدادم گفتم:

ـ بنفشه خانوم می‌دونی هرچقدرم که نماز بخونی و دعا کنی ولی وقتی دل بشکنی اونجوری که باید عباداتت پذیرفته نمیشه؟

یکم مکث کرد و گفت:

ـ دخترم تو کی هستی؟ نمیتونم صورتت و ببینم، دختر مولود خانومی؟

بلند شدم از جام و رفتم نزدیک ایوون و از داخل جیبم یه تبلت درآوردم و دادم دستش و گفتم:

ـ نگاه کن!

بعد یک دقیقه زل زدن به تبلت با ترس گفت:

ـ اینا...اینارو از کجا گرفتی؟ ما اینجا آبرو داریم دختر...بگیر حذفش کن!

پوزخندی زدم و گفتم:

ـ متاسفانه دست من نیست بنفشه خانوم! اون زمان که دل تک تک بچه‌ای فامیلتون و شکستین و بهشون تهمت زدین، هزار جور انگ به بچهای مردم چسبوندین، باید فکر اینجا رو می‌کردین! فکر کردین چون نمازتون سر وقته و مدام ذکر میگین قرار نیست جواب پس بدین؟

پا برهنه دوید و با گریه اومد پایین و دست به دامنم شد و گفت:

ـ خواهش میکنم این ویدیوها رو پاک کن، ما اینجا آبرو داریم، قول میدم جبران کنم! دیگه پشت سر کسی حرف نمی‌زنم! لطفاً دخترم.

نشستم کنارش و گفتم:

ـ ولی خیلیا با دل شکستشون از خدا خواستن تا از طریق کارما جوابشو پس بدی و الان کاری نمیشه کرد!

هق هق می‌کرد و می‌گفت:

ـ قسمت میدم، تو رو به ابوالفضل... پدرشون اگه بفهمه سکته می‌کنه! 

گفتم:

ـ این ویدیو رو قراره خیلیا ببینن بنفشه خانوم و قانون دنیا همینه، وقتی دل آدما رو به ناحق با زبونت شکوندی باید جواب پس بدی و الان نمیشه کاری کرد!

[QAZAL]

پارت سی و یکم

اشکاشو با گوشه چادر نمازش پاک کرد و ادامه دادم:

ـ تو که دم از خدا و مسلمونی میزنی نمی‌دونستی مگه خدا از حق خودش می‌گذره ولی از حق بنده خودش نمیگذره؟ تحت هیچ شرایطی از حق اشک بنده‌هایی که با ناچاری صداش زدن، نمی‌گذره!

با صدای بلند که گریه هم قاطیش بود گفت:

ـ آخه من الان چجوری با این ویدیو ها بین مردم برم؟؟ تو کی هستی دختر؟ 

رفتم نزدیکش و زل زدم تو چشماش...یه قدم رفت عقب و گفتم:

ـ من جزای دل شکسته اون آدمام...اسمم کارمائه.

با تعجب نگام کرد و نشست لبه حوض و سرشو گرفت مابین دستاش. داشتم می‌رفتم سمت در خونشون که گفت:

ـ حتی اگه برم از تک تکشون عذرخواهی کنم...

پریدم وسط حرفش و گفتم:

ـ فایده‌ایی نداره، این جزو قانون دنیاست بنفشه خانوم! تا مزه اون دلشکستگی که به همه دادی و خودت نچشی، از اینجا نمیری! باید تجربه کنی!

بعدش بدون اینکه گوش بدم در خونه رو بستم و اومدم بیرون! سامان تکیه داده بود به موتور و داشت سیگار می‌کشید و به صفحه گوشیش زل زده بود. پرونده‌ی این خانوم هم از جیبم درآوردم و کنارش به نشونه‌ی تموم شده علامت زدم. 

رفتم سمت موتور که تا سامان منو دید، گوشیشو گذاشت تو جیبش و گفت:

ـ اِ رییس اومدی؟!

سیگار و از رو لبش کشیدم و انداختم زیر پام و با عصبانیت گفتم:

ـ تو قلبت مریضه و بعد اینجا وایمیستی سیگار میکشی؟

نگام کرد و گفت:

ـ رییس باور کن این اولی...

پریدم وسط حرفش و با عصبانیت بیشتر گفتم:

ـ به من دروغ نگو سامان!

سرشو انداخت پایین و گفت:

ـ ببخشید، یادم رفت شما پشت سرتونم چشم دارین! دیگه نمی‌کشم.

[QAZAL]

پارت سی و دوم

رفتم سوار موتور شدم و گفتم:

ـ بیا سوار شو، باید بریم یجای دیگه!

به ساعتش نگاه کرد و گفت:

ـ رییس چقدر کارت طولانیه! از گشنگی مُردیم!

گفتم:

ـ خیلی خب! بذار کارم تموم بشه، میریم یجا غذا می‌خوریم...

با لبخند اومد سمت موتور و روشنش کرد و گفت:

ـ ولی رییس قبول کن منو خیلی دوست داری! صحبت از قلب من میشه از ترست، یهو میزنی به سیم آخر...

نمی‌خواستم پررو بشه ولی نمی‌دونم بخاطر جلد آدم بودنم بود یا چیزه دیگه اما خیلی شخصیتشو دوست داشتم و به دلم می‌نشست و واقعا نمی‌خواستم تا زمانی که کنار منه، بلایی سرش بیاد. دوباره گفت:

ـ دیدی گفتم؟ بحث زندگی من میشه میزنی تو خط سکوت و چیزی نمیگی...

نمی‌خواستم پررو بشه و زدم پس گردنش و گفتم:

ـ به جلوت نگاه کن و اینقدر چرت و پرت نگو سامان!

خندید و گفت:

ـ عصبانیتت هم جذابه! چشم، هر چی شما بگی!

گفتم:

ـ این خیابونو بپیچ به چپ! 

یکم جلوتر، نزدیک به پارک بهش گفتم که نگهداره! بعد اینکه وایستاد بهش گفتم:

ـ همین‌جا منتظرم باش!

دستشو گذاشت رو قفسه سینش و گفت:

ـ چشم لیدیه زیبا!

زیر لب خندیدم و همون‌طور که می‌رفتم سمت پارک، گفتم:

ـ راستی بار آخرت باشه که عطر منو میزنی!

یهو سرشو برد سمت آسمونو گفت:

ـ خدایا این چه دختریه که برام فرستادی! یه کوچولو خطا نمی‌تونم بکنم، اینقدرم حس بویاییش قویه که با یک پیس کوچولو فهمید که از عطرش استفاده کردم! 

خندیدم و گفتم:

ـ باید خداتم شکر کنی!

بلند فریاد زد و گفت:

ـ اونکه صد البته! چاکر شما هم هستیم کارما خانوم!

چشمکی بهش زدم و رفتم سراغ تو پارک... چهارتا دختر و پسرایی که بنفشه خانوم چند سال پیش بهشون تهمت ناروا زده بود و اونا شکایت دلشون و پیش خدا برده بودند، اومده بودن تو پارک پیکنیک...رفتم کنار حصیرشون وایستادم و به جمعشون نگاه کردم، توی دنیای خودشون بودن و مشغول اسم و فامیل بازی کردن بودن.

[QAZAL]

پارت سی و سوم

یکیشون با دیدن من با لبخند گفت:

ـ بفرمایید خانوم چیزی می‌خواستین؟

گفتم:

ـ میتونم بشینم؟

پسره کنارم گفت:

ـ بله بفرمایید!

کفشامو درآوردم و رفتم تو جمعشون نشستم! همشون تو سکوت زل زده بودم بهم تا اینکه یکیشون بهم یه سینی چیپس تعارف کرد و گفت:

ـ بفرمایید

چندتا دونه برداشتم و گفتم:

ـ همیشه همینجور مهربونم بمون صدرا...

یهو لبخند تو صورتش خشک شد و با تته پته گفت:

ـ ش...شما منو از کجا میشناسین؟

همین‌طور که چیپس و می‌خوردم به همشون نگاه کردم و گفتم:

ـ میشناسمتون دیگه!

یکی از دخترایی که کنارم نشسته بود گفت:

ـ اصلا قیافتون آشنا نیست!

خندیدم و گفتم:

ـ نترسید بابا...لولوخرخره که نیستم!

همشون با ترس سعی کردن یکم لبخند بزنند...گفتم:

ـ یادتونه چند سال پیش همه از دست بنفشه خانوم گله کردین پیش خدا و ازش خواستین تا کارما جوابشو بده؟

سکوت کرده بودن...خیلی عادی یه چیپس دیگه خوردم و رو کردم به کوچیکترین دختر اون جمع و گفتم:

ـ خصوصا تو المیرا...یادته اون شب زیر پتو بابت اینکه بنفشه خانوم باعث شد آبروت پیش پدر و مادرت بره، چقدر گریه کردی؟!

قیافه های همشون دیدنی بود! از تعجب قفل کرده بودن!! ترجیح دادم بیشتر از این نترسونمشون...گفتم:

ـ شما ها خیلی خوش شانسین! اصولا کارما جواب هر آدمیو میده اما این فرصت به هر کسی داده نمیشه تا ببینن سر اون کسی که دلشون و شکونده، چه بلایی اومده! ولی شما قراره ببینین

[QAZAL]

پارت سی و چهارم

یکی از پسرا گوشا و چشاشو دست زد و گفت:

ـ بچها ایشون واقعیه؟ رماله یا فالگیر؟؟ چجوری اینارو می‌دونه..

کفشامو براش پرت کردم و گفتم:

ـ بار آخرت باشه منو با اونا مقایسه می‌کنیا!

صدرا گفت:

ـ نه مثل اینکه واقعیه!

رو بهش گفتم:

ـ جای این حرفا، گوشیتون و دربیارین و ویدیویی که براتون فرستاده شده رو ببینین! هم پسرای بنفشه خانوم و هم خود بنفشه خانوم! 

گوشی هاشونو درآوردن و مشغول دیدن شدن...بلند شدم و گفتم:

ـ این حال بنفشه خانوم، آه همه‌ی شماست که به روزی منو صدا زدین...

رفتم کفشمو پوشیدم که المیرا گفت:

ـ خانوم یه لحظه؟

با لبخند برگشتم سمتش و گفتم:

ـ جانم؟

گفت:

ـ شما کی هستین؟

جمعشون هم پشت سر منتظر بودن تا ببینم من کیم؟! با لبخند به همشون نگاه کردم و گفتم:

ـ کارما!

المیرا گفت:

ـ یعنی شما مثل خدا همیشه صدای منو میشنوین؟

با لبخند گفتم:

ـ خدا رو نباید با کسی مقایسه کنی المیرا اما شما همتون جزو بنده های خوب خدایین و خواست که من بهتون حال بدم تا بلکه یکم از درد دلتون کم بشه! اینو یادتون نره که دنیا مثل دومینوعه، هر کاری کنین، چه خوب چه بد یه روز بهتون از طریق من برمی‌گرده...

[QAZAL]

پارت سی و پنجم

بعدش کلاه لباسمو گذاشتم رو سرم تا از سوالاشون و دیدشون مخفی بشم اما حرفاشونو می‌شنیدم... صدرا بلند شد و گفت:

ـ یا خدا!!! غیب شد...بچها کجا رفت؟؟؟

المیرا گفت:

ـ دیدین چی گفت؟ گفت کارما بود... دیدین حال زنعمو بنفشه رو؟

یکی دیگشون گفت:

ـ آخیش چقدر دلم خنک شد! چقدر به همه ما تهمت زده بود و باعث شد خواستگاری که خیلی دوسم داشت و فراری بده... حقشه‌...دم کارما گرم!

یکی دیگشون گفت:

ـ الان محمد آقا پسراشو تو این وضعیت ببینه، چجوری میخواد سرشو بین مردم بلند کنه؟!

همشون یجورایی با دیدن حال بنفشه خانوم، دلشون خنک شده بود...چرا آدما باید یکاری کنن تا دیگران با دیدن حال بدشون، حالشون خوب بشه؟!

نمی‌دونستم و جواب این سوال و هیچوقت نتونستم پیدا کنم! اما در هر صورت من یکی از قانون های این دنیا بودم و در هر صورت به التماس آدما کاری نداشتم و نهایتا هر کس تاوان کار خوب و بدشو پس میداد.

رفتم سمت موتور سامان و با دیدن من گفت:

ـ رییس بریم؟

خندیدم و گفتم:

ـ خوشمزه بود؟

خندید و گفت:

ـ بازم فهمیدی!!

خندیدم و گفتم:

ـ اونجوری که تو داشتی ساندویچ میلومبوندی، هر کس جای من بود، می‌فهمید!

سرشو انداخت پایین و گفت:

ـ شرمنده واقعا خیلی گشنم بود!

گفتم:

ـ اشکال نداره، منم ببر همونجا ...خیلی گشنمه!

گفت:

ـ باشه بریم، همین روبروعه... اون پیرمرده تو اون دکه کوچولو..

گفتم:

ـ بریم...