به نام خدا
نام اثر: دلنوشته های یواشکی
شاعر: الناز سلمانی
مقدمه:
شبها، وقتی همه خوابند، سکوت خانه انگار صدای درونم را واضحتر میکند.
دیگر نیازی نیست لبخندی بزنم که روحم را خسته کند، نیازی نیست وانمود کنم که همهچیز خوب است.
در این ساعتهای خلوت، خودم هستم و خودم…
میتوانم برای لحظهای نفس بکشم، بیهیچ نقابی، بیهیچ تظاهر، بیهیچ فشار.
اما گاهی با خودم فکر میکنم…
چرا روزها نباید همینقدر واقعی باشم؟ چرا نباید اجازه بدهم که دنیا مرا همانگونه که هستم ببیند؟
شاید اگر خود واقعیام را بیشتر دوست داشته باشم،
دیگر شبها تنها پناهگاهم
نباشند…