بوی خون و باروت میاد رمان آسپیر| سحر تقی‌زاده کاربر انجمن نودهشتیا

[Khakestar]

 

نام اثر: آسپیر: کلمه آس به معنای تیر و حمله و کلمه پیر به معنای رهبر و یا پادشاه است که ترکیب آن پادشاه تیر می‌شود.

نام نویسنده: سحر تقی‌زاده 

ژانر: مافیای؛ جنایی

خلاصه رمان: 

در دل کوهستان‌های غرب، جایی که قانون را اسلحه و خون تعیین می‌کند، دختری از تبار بزرگ‌ترین مافیای منطقه کوردستان، درگیر عشقی ممنوعه می‌شود. او دل به مردی می‌بازد که از جنس خودش نیست، نامزد یکی از قاضیان مشهور لس‌آنجلس، مردی دو رگه با ریشه‌های ایرانی و آمریکایی. اما درست زمانی که سرنوشت لبخند می‌زند، یک تصادف مشکوک نامزدش را از او می‌گیرد. در میان غبار اندوه و تردید، برادر بزرگ‌تر قاضی، چهره‌ای مرموز و قدرتمند از دنیای مافیا، وارد زندگی‌اش می‌شود. او نه تنها دختر را از آنِ خود می‌کند، بلکه او را به لس‌آنجلس می‌برد؛ شهری که در آن مرز بین عدالت و جنایت، باریک‌تر از یک تیغ است.اما این دختر، که از کودکی میان سلاح و خون رشد کرده، به قربانی سرنوشت تبدیل نمی‌شود. به‌زودی جایگاهش را در دنیای زیرزمینی مافیا پیدا می‌کند و به دست راست همسرش بدل می‌شود. اکنون، در دنیایی که پر از خیانت، انتقام و بازی‌های قدرت است، او باید میان گذشته و آینده‌اش، میان عشق و تاریکی، راه خود را پیدا کند.

ویرایش شده 29 خرداد توسط Khakestar

[Khakestar]

مقدمه رمان

 

زندگی، گاهی تو را به مسیری می‌کشاند که حتی در هولناک‌ترین کابوس‌هایت هم تصورش را نمی‌کردی، من دختری که در میان سایه‌ها رشد کردم، هرگز فکر نمی‌کردم روزی پا به شهری بگذارم که در آن، حقیقت و دروغ به ظرافت یک تار مو از هم جدا می‌شوند.

وقتی برای اولین بار عاشق شدم، فکر می‌کردم زندگی راهی برای فرار از سرنوشت برایم کنار گذاشته است. اما مرگ، همیشه یک قدم جلوتر بود، تصادف؟ شاید. شاید هم سرنوشت، بازی خودش را می‌کرد.

حالا، در این بازی که مرز میان شکارچی و شکار، میان عدالت و انتقام، محو شده است، تنها یک چیز قطعی است، این قصه‌ای از سقوط نیست. این قصه‌ی دختری است که در دل تاریکی، به سایه‌ای شکست‌ناپذیر تبدیل شد.

[Khakestar]

شروع رمان

 

هوای شب، سرد و بی‌رحم بود. سوارا دستش را روی شانه‌اش کشید تا گرم شود، اما سرمای شب هیچ‌وقت نمی‌توانست چیزی را که در دلش بود، لمس کند. خودش خوب می‌دانست که در این دنیا، همه چیز ، بازی بیش نیست اما در این بازی، هر اشتباه می‌توانست آدم را به خاک بزند. اما او هرگز اشتباه نمی‌کرد.

در مرکز سالن، مردانی ایستاده بودند، مردانی که در  سایه‌ها محو شده بودند، و چشم‌هایشان همیشه با دقت حرکات اطرافشان رو زیر نظر داشتند.

سوارا با گام‌های آرام  جلو رفت، نگاهش از هر طرف می‌گذشت. پشت میز، مردی با قیافه‌ای که انگار سال‌ها در این دنیای خاکی منتظر بوداست؛ خیره او با صدای زمختی گفت:

- وقت رو هدر نده، بیا کار رو راه بندازیم.

 

سوارا نگاهش را به چشم‌های مرد دوخت. به آرامی گفت:

- کار راه می‌افته، اگه شما هم دنبال همین باشین. صدایِ آرامش مثل پتکی بود که به دیوار برخورد می‌کرد. هیچ‌چیز نمی‌توانست این لحظه را به تأخیر بی‌اندازد.

یکی از مردها که روی صندلی چرخ‌دار نشسته بود، سیگاری از جیبش بیرون آورد و دودش را به هوا فرستاد.

به محض اینکه دود از دهنش بیرون اومد، سوارا دستش رو از جیب بیرون کشید و ناگهان صدای شلیک گلوله‌ای بلند شد. هوا مثل همیشه سنگین و بوی دود و خون در فضا پیچید.

"چی شد؟!"

یکی از مردها که شوکه شده بود، با ترس فریاد زد. ولی سوارا به سرعت پشت میز پرید و با حرکتی بی‌رحمانه یکی دیگه از مردها رو به زمین انداخت.

- این تنها راهیه که می‌شه به شما فهموند، ما از این راه نمیریم.

خون داغ از دهان مرد جاری شد و در همین لحظه، یکی از مردها که از ترس هنوز ایستاده بود، با لرزشی که ابهت مردانه‌اش را زیر سوال می‌برد گفت:

- مگه دیوونه‌ای؟ اینجا دیگه برای کسی جا نیست!

سوارا به او نگاه کرد. این نگاه، نگاه کسی بود که هیچ‌چیز نمی‌تواند او را از مسیرش منحرفش کند. - - - شماها برید، فقط یه گوشه بنشینید، ممکنه زنده بمونید.

سوارا در دل جنگیدن با هر کلمه‌ای که بهش می‌زدند، آرام بود، سرد بود، و آماده، همان طور که صدای تیراندازی‌ها خاموش می‌شد، یکی یکی از مردها رو از پا درمی‌آورد.

همه چیز پایان رسید. سوارا ایستاد، به اطراف نگاه کرد، و با همان آرامش، گام به گام از سالن بیرون رفت.