اثر: احساسات متناقض

نویسنده: کهکشان 

ژانر: عاشقانه 

دیباچه:  لباس بودنت را تازه به تن کرده بودم نامرد. خنده‌های گاه و بی گاهت رو آجر کرده و زندگی نکبت بارم را دوباره از سر می‌ساختم. ورق های بر باد رفته دلم را جمع کرده بودم تا خاطراتمان را در انجا برای بعد هایمان به یادگاری بگذاریم. ولی تو با کلمه کلیشه‌ای که این چند روز بی‌قرار جانم شده ریشه نفرت به دلم کاشتی!

از پشت پنجره خیالم هر روز به تماشایت می‌نشینم. برایت می‌خوانم از اعماق قلبم.
نکند فکر کنی همین‌طوری هر چه به ذهنم می‌رسد را به زبان می‌اورم نه! دلتنگی‌هایم را یکی‌یکی می‌شمارم بعد در باغچه‌ی خیالاتم می‌کارم، با اشک‌هایم آبشان می‌دهم. هر وقت که جوانه زدند از آنها حرف‌های دلم میچکد به دامانم و من آن‌ها را برایت کنار هم می‌چینم
و شعر می‌گویم.

منِ گداخته شده در تعشق چشمانت یاد گرفته‌ام نبودن هایت را در لابه‌لای تلخند‌های زهرآگینم پنهان کنم و درد ناعلاج دلتنگی را از پشت پنجره خیالم که به تو ختم می‌شود اندکی تسکین دهم.

دلبر جانم گله مندم از تو! از یک مشت خاطرات پوسیده‌ات که خیال خاکستر شدن ندارند. اطرافم که خالی می‌شود پرنده خیالم باساز ناسازگاری مرا به گذشته همچو سیاهیِ پرهای کلاغ می‌برد. اعتیادی سخت جانم را می‌فشارد، اعتیادی که از عشق و محبت موقتی تو سرچشمه می‌گیرد. و امان از آن پرنده خیال که مرا آنقدر در خاطراتت اسیر می‌کند تا احساس مغز دردی می‌کنم.

رفتی اما نرفتی. چشمانم پا گذاشنت را روی قلبم دید، دلم پا گذاشتنت را روی خودش حس کرد.
زجه‌هایم گوش فلک را کر کرد. دلم از رفتنت هر روز خاکستر می‌شود اما باز خیالت او را آتش میزند. بجای اشک از چشمانم خون می‌چکد.
اما تویی دیگر نیست.